| |
|
|
 Litwa i Napoleon w 1812 r., Dariusz Nawrot
| |
|
|
|
|
Pragnę z tego miejsca polecić Szanownym forumowiczom książkę dr hab Dariusza Nawrota,Litwa i Napoleon w 1812 rokuoprawa twarda s. 799 , Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, https://wydawnictwo.us.edu.pl/
Książka ta daje podstawy do sformułowania nowych ocen w tej dyskusji. Wieloletnie poszukiwania w archiwach litewskich, rosyjskich, białoruskich, ukraińskich, francuskich oraz polskich pozwoliły dotrzeć do nieznanych wcześniej dokumentów, także takich, które całe lata traktowano jako zniszczone w 1812 roku. Na ich podstawie oraz na podstawie licznych wydawnictw źródłowych, pamiętników i obszernej literatury o wojnie 1812 roku Autor przedstawia szczegółowy opis, a na jego podstawie nową interpretację dziejów Litwy w epoce napoleońskiej. Dotyczy to zarówno sytuacji mieszkańców ziem litewskich pod zaborem rosyjskim od 1807 roku, jak i wydarzeń związanych z kampanią rosyjską Napoleona. Po raz pierwszy tak szczegółowo przedstawiono problem powołania i funkcjonowania władz Litwy w 1812 roku. Na podstawie nieznanych dotąd dokumentów zaprezentowano wysiłek wojenny Litwy, w tym formowanie wojsk litewskich i wszystkich sił nieregularnych. Wszystko to zdecydowanie zmienia wcześniejsze ustalenia w tych kwestiach. Pracę kończy opis klęski cesarza Francuzów i skutków przegranej kampanii dla Litwy, która powróciła pod rządy Aleksandra I.POLECAM
Załączona/e miniatura/y
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Pozycja Pana Nawrota tyczy niezwykłego tematu, zapomnianego, poruszanego tylko na uboczu, chciałoby się napisać marginesie. W trzech częściach opisał Pan Dariusz istotę wojny toczonej w 1812 roku na Litwie. Rozdziały takie jak: Litwa - między Aleksandrem i Napoleonem, Władze Litwy w 1812 roku, Wysiłek wojenny Litwy w 1812 roku; wyłuszczają zagadnienia w szczegółach dotychczas niepoznanych. Mamy np. doskonale opisane znaczenie Litwy dla Francuzów i Rosjan w przygotowaniach do wojny, koncentracje, miejsce stacjonowania poszczególnych formacji, czy później choćby opisy wysiłku aprowizacyjnego pod ciężarem którego zabiedzona Litwa chcąc czy nie chcąc musiała podołać. Poczynania polityczne "wyzwolicieli" zostały dość obszernie zobrazowane, przemarsze wojsk Wielkiej Armii przez departamenty litewskie miały często charakter zbrodniczy, gwałcący podstawowe zasady obyczajowości w Państwie sojuszniczym, bratnim Księstwa Warszawskiego. Choćby zapodać parę przykładów mogę na lewym skrzydle WA, "[...]problemów przysparzali żołnierze 33. Holenderskiego pułku lekkiej piechoty, który poszedł w rozsypkę i rabował napotkane dwory oraz wsie.[...]", ibidem, s. 220. Przez ten choćby wgląd na sytuację nie może zatem nikogo dziwić obwieszczenie marszałka Davouta dla poczynań rozjuszonych w grabieżach żołnierzy, a które to wygłosił przed szeregami z 5. DP Compansa w Mińsku (a tyczyło ono nie tyle samej 5. DP, co wszystkich formacji podlegających mu bezpośrednio w łańcuchu dowodzenia), "[...]przysięgam, że zastosuję wszystkie środki dla ukarania winnych, bez względu na osobę przestępcy." ibidem, s. 221. Pod to obwieszczenie "podpięto" zatem 13 kirasjerów przyłapanych na tym nikczemnym procederze, a będących z miejsca rozstrzelanym. Takich dorywczych sądów polowych było wiele, lecz z racji ogromu procederu można powiedzieć, że miały one charakter raczej symboliczny aniżeli charakter o realnej sile sprawczej, ukrócający ten proceder. Marszałeka Neya i jego III Korpus nękały podobne zdarzenia. Późniejszy książę Moskwy uskarżał się zwłaszcza na 129. pułk piechoty [hamburski] oraz iliryjski. Rozboje i dezercje były w tych regimentach codziennością, a otwarta niechęć do nich obwieszczana przez Neya, zaszła tak daleko, że aż dotknęła samego majora generalnego WA, Berthiera, którego to marszałek prosił by owe pułki z jego Korpusu usunąć.
Podobnie postępowali Prusacy, z X Korpusu, a wedle konsula francuskiego w Królewcu, który doniósł Maretowi o tym procederze, sprawiało im to szczególną przyjemność w maltretowaniu mieszkańców.
Na prawym skrzydle WA, procedery były podobne, lecz co warte podkreślenia V Korpus Poniatowskiego mimo "srogiej nędzy", zachowywał wzorową karność, a i tu głównie chodzi o piechotę, bowiem jazda mając większe możliwości ruchu jak piechota "zbita" w krabach ks. Józefa, poczynała sobie bardziej frywolnie, już to uszczknęła trochę wiktuałów z tegoż dworka, a po przejściu paru wiorst z następnego...
Bez mała można powiedzieć, że rabunków dopuszczały się wszystkie Korpusy WA, zwłaszcza prym wiedli Westfalczycy z VIII Korpusu.
Do całości powyższych zdarzeń, Autor, raczył nas niezwykle dokładnym opisem formowania wojska Litewskiego na tle wojny 1812 roku. Opis został poczyniony we wzorowy sposób. Rozpisy podane w tabelach; skład pułku litewskiej piechoty, kawalerii, pobory kantonistów, to wszystko w sposób niezwykle składny ukazuje nam jaki ciężar powzięła na swoje barki Litwa, będąc spustoszoną najpierw przez swoich wrogów [?] Rosjan, a następnie sojuszników [?] z Wielkiej Armii. W obszernym epilogu, Pan Nawrot opisał poczynania "Korpusu" Kosseckiego, głównie przez pryzmat wojsk litewskich.
W tymi miejscu, odnośnie działań Kosseckiego odsyłam do bardzo dobrego artykułu kolegi Starego z portalu napoleon.grey.pl: http://napoleon.gery.pl/kossecki1812.php
Polecam każdemu!
Kłaniam Się
B.
|
| |
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
historycy.org > Biblioteka Cyfrowa Historycy.org > Książki historyczne > Książki historyczne – 1789-1918
1/01/2009, 19:58
