Kompletnie nie nadawał się na króla,ani na hetmana więc powinien siedzieć w Zbarażu a nie pchać się na tron.Tym bardziej że kraj był wyniszczony wojnami oraz zagrożony nowym konfliktem z Turcją wobec czego potrzeba było króla który by radził sobie i polu i w polityce.Sobieski poradził sobie chociaż z tym pierwszym.

Kompletnie nie nadawał się na króla,ani na hetmana więc powinien siedzieć w Zbarażu a nie pchać się na tron.

Ale Michał raczej nie pchał się na tron - elekcja 1669 to głównie zasługa Olszowskiego i niechęci szlachty do cudzoziemców. Oczywiście mógł odmówić... Ale też trzeba mieć na uwadze, że na jego krótkotrwałe rządy duży wpływ miała silna opozycja z Sobieskim i Prażmowskim na czele. A Wiśniowiecki do walki w polu miał przecież hetmana - Sobieskiego (choć oczywiście hetman nie był jego zwolennikiem), więc wielkim wodzem nie musiał być.

Nie potrafię podać polskiego kandydata.

Zasławski.

...Michała Tomasza zaraz po abdykacji Jana II Kazimierza senatorzy wybrali jako kandydata do tronu, innym zaproponowanym „Piastem” był Aleksander Zasławski-Ostrogski. Magnaci jednak nie traktowali tych kandydatur poważnie, według nich główna batalia, o to kto zostanie królem Polski, miała rozegrać się między trzema kandydatami: ks. Filipem Wilhelmem Neuburskim, ks. Karolem Lotaryńskim i Kondeuszem Wielkim(Ludwik II Burbon). Szlachta jednak miała sprawić magnatom niemiłego dla nich psikusa. Zwalczające się partie magnackie były w jej oczach tak samo skompromitowane.

Kandydaci zagraniczni prowadzili wielką akcje propagandową wśród szlachty, zdobywali kolejnych magnatów do swoich obozów, lecz jak się miało okazać to nie wystarczyło. Elekcji Michała Tomasza na pewno pomogło kilka spraw. Po pierwsze naprzeciw tendencjom szlacheckim wychodziła broszura podkanclerzego koronnego Andrzeja Olszowskiego „Censura candidatorum sceprti Polonici”, proponująca wybór na tron „Piasta”, ze wskazaniem na Michała Wiśniowieckiego. Jej autor pisał o przyszłym królu, że jest człowiekiem młodym, dobrze wykształconym, znającym języki obce i nieżonatym, a także nie mającym dużej rodziny(był to ważny argument, ponieważ gdyby Michał stał się królem nie miał by zbytnio kogo wywyższać ze swojej rodziny ponad innych magnatów i szlachtę). Podkanclerzy nie omieszkał też wspomnieć o zasługach jego ojca Jeremiego Wisniowickiego dla ojczyzny. Druga sprawa która pomogła w znaczący sposób wyborowi Michała na tron Polski był… spór o ordynacje zamojską, prowadzony przez jego matkę Gryzeldę(z domu Zamoyską) z młodszą linia Zamoyskich. Sejm elekcyjny miał odpowiedzieć na pytanie, kto ma racje w tym sporze, tak więc matka przyszłego króla dosłownie zarzuciła sejmiki przedsejmowe broszurami informującymi o zasługach księcia Jeremiego dla Rzeczypospolitej. Następną bardzo ważna kwestią był sojusz Radziwiłłów z Potockimi podczas elekcji. Czy obie rodziny samoistnie zawarły ten sojusz i zaczęły popierać Michała, czy może to on lub ktoś z jego najbliższego otoczenia doprowadził tego sojuszu, nie jest do końca jasne. Na pewno bez zgody zainteresowanego, rodziny Radziwiłłów i Potockich nie pracowałby na jego korzyść. Sojusz tych wielkich rodzin miał odegrać wielką role na przyszłej elekcji.

Nie jest też do końca jasne, kto pierwszy zgłosił kandydaturę Michała Tomasza na polu elekcyjnym. Część przekazów wskazuje na chorążego sandomierskiego Michała Dębickiego lub wojewodę sandomierskiego Jana Tarłę, część zaś – na biskupa poznańskiego Jana Opalińskiego, kasztelana kaliskiego Jana Radomickiego lub bliżej nie określonego Wielkopolanina. Już sam fakt, że nie można ustalić kto pierwszy zaoptował za kandydaturą syna wielkiego Jeremy wskazuje, że kandydatura Michała pojawiła się prawdopodobnie w wielu miejscach jednocześnie, co znów może skłaniać nas do uznania, że cała akcja była zaplanowana. Wydaję się, że najistotniejszą role w wyborze Michała na króla, odegrał przez swoich agentów Andrzej Olszowski, lecz na pewno swoje trzy grosze dołożyli: matka Michała, Dymitr Wiśniowiecki oraz Potoccy z Radziwiłłami. Nie wiadomo czy jednak rola tych ostatnich rodów nie była decydująca, były to przecież rodzinny mające ogromne wpływy, możliwości finansowe i duża klientele szlachecką. Jaką role odegrał w tym wszystkim przyszły król? Trudno powiedzieć, według mnie musiała być to rola znaczna, w końcu nikt bez jego zgody nie zacząłby całej „akcji”, nie wiadomo natomiast w jakim stopniu kierował on tym wszystkim i czy w ogóle to robił. Szlachta, która już na sejmikach obradowała nad sprawami Wiśniowieckich, dość łatwo podchwyciła kandydaturę syna sławnego Jeremy i mimo początkowych oporów kilku województw(m.in. ruskiego, gdzie duże wpływy posiadał Hetman Wielki – Jan Sobieski i młodsza linia Zamoyskich) szybko obwołała królem.

Potem wypadki potoczyły się w szybkim tempie, na polu elekcyjnym pojawił się prymas, który mimo wielkich oporów został zmuszony do intronizacji nowego króla, a 29 września 1669 koronował go na króla Polski i Wielkiego Księcia Litwy. W międzyczasie Michał podpisał pacta conventa, w których szczególnie ciekawe były dwa punkty. Pierwszy dotyczył wyrzeczenia się faworyzowania swojej rodziny, natomiast drugi to było wyrzeczenie się prawa do abdykacji.

Skrzetuski, gdzieś już komuś radziłem zajrzeć do książki bodajże Chmielewskiej o sejmie elekcyjnym Michała Korybuta Wiśniowieckiego...

Hm, ciekaw jestem z jakich źródeł korzystała.

Z tej dyskusji wynika, że jednak Michał I był "niewłaściwym człowiekiem na niewłaściwym miejscu". I nie był "skazany na wielkość".