| |
|
|
 Starcia na Dalekim Wschodzie
| |
|
|
|
|
Wiatam wszystkich. Mam pytanko:
Czy wiecie cos o walkach Sovietow z japonczykami na Dalekim Wschodzie?? Glownie przebieg tej kampani i tlo polityczne.
Pytam, dltego bo ciezko mi znalezc jakis materialy na ten temat.
Z gory dzieki
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
No więc tak.
Japończycy rozwijali swoją expansję na terytorium Azji w oparciu o swoją bazę w Korei (opanowana ostatecznie po wojnie z Rosją 1904-1905) oraz chińską prowincję Szantung (zdobycz poniemiecka po 1918 roku). Z tego rejonu uczestniczyli w interwencji mocarstw w wojnie domowej w Rosji. Na sowietach nie osiągnęli jednak niczego.
W 1931 roku opanowali na Chińczykach Mandżurię, gdzie zainstalowali ostatniego cesarza, w państwie pod nazwą Mandżukuo. Expansja odbywała się pod hasłem obrony tej prowincji przed groźbą bolszewicką, bowiem w samych Chinach trwała rywalizacja między główną frakcją Chin tzw. Kuomintangiem (KMT), a Komunistyczną Partią Chin (KPCH). Do 1937 roku Japonia nie angażowała się w pozostałych częściach Chin. Jednak w lipcu tego roku zarysowała się możliwość porozumienia między KMT a KPCH. Japonia obawiając się tej jedności uderzyła pierwsza, wkraczając do Pekinu (most Marco Polo 07.07.37).
To zaangażowanie w północnych Chinach odciągnęło uwagę Japonii od terenów ZSRR. Japończycy nie ukrywali żę mają ochotę na Wschodnią Syberię oraz Kraj Nadmorski. Użyteczne tutaj były oczywiście hasła antybolszewickie. Do tego celu gromadzono znaczne siły wojskowe.
W 1935 roku Japonia dysponowała 400 tys. armią zebraną w 30 dużych dywizji (w tym czasie flota miała etat 100 tys. ludzi). W Mandżurii przeciwko sowietom zgromadzili 200 tys. żołnierzy, a więc połowę swoich wojsk lądowych. Tą tzw. Armię Kwantuńską wspierały wojska cesarza Mandżukuo w sile 75 tys. ludzi.
Jednak zaangażowanie od 1937 roku w Chinach Północnych doprowadziło do coraz wiekszego angażowania tam wojsk przeznaczonych dla "Armii Kwantuńkiej".
W 1939 roku siły lądowe Japonii wzrosły do 1,2 mln. ludzi zebranych w 41 dywizjach (flota osiągnęła stan 130 tys. ludzi). W Chinach Japończycy utopili już 24 dywizje. W Japonii i Korei stacjonowało 7 dywizji. "Armia Kwantuńska" miała w tym czasie pozostałe 9 dywizji o łącznej liczebności 350 tys. ludzi.
Narazie tyle (cdn.).
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Ciąg dalszy.
QUOTE(napisałem) To zaangażowanie w północnych Chinach odciągnęło uwagę Japonii od terenów ZSRR.
Biorąc pod uwagę że sowieci naciskali KPCH na jej porozumienie z Kuomintangiem oraz niejasność samego incydentu na moście Marco Polo, można zaryzykować stwierdzenie że Stalin był głównym architektem pchnięcia Japończyków na południe, przez co osłabiał potencjalny nacisk "Armii Kwantunskiej" na swoje granice i strefę wpływów (Mongolia).
Obawy przed Japończykami datowały się od czasu ich interwencji w trakcie wojny domowej.
Sowieci organizowali tu opór najpierw w oparciu o wojska Republiki Dalekowschodniej - fikcyjnego państewka bolszewickiego, dobrego na użytem na arenie międzynarodowej - a następnie w oparciu o wojska Wschodnio Syberyjskiego OW i 5 armii. Po 1924 roku połączono to wszystko wraz z Zachodnio Syberyjskim OW w olbrzymii Syberyjski OW.
Jednak 07.08.1929 roku ponownie wydzielono zgrupowanie we wschodniej Syberii pod nazwą Samodzielnej Armii Dalekiego Wschodu (ОКДВА), a więc zgrupowania o kompetencjach nie tylko administracyjnych, ale również operacyjnych. Oficjalnie chodziło o zabezpieczenie chińsko - wschodniej linii kolejowej (odnoga kolei transsyberyjskiej) oraz granicy chińsko - sowieckiej, ale w obliczu wojny domowej w Chinach (nowa jej faza od grudnia 1927) można mieć wątpliwości co do celu jej stworzenia.
W każdym bądź razie, gdy Japończycy opanowali w 1931 roku Mandżurię to włąśnie oni stali się głównym przeciwnikiem dla wojsk tej armii.
Odpowiedzią na to były reorganizacje. Armia która dotychczas w 6 dywizjach miała etat pokojowy i liczyła 42 tys. została zmobilizowana. Podzielono ją na dwie części: Zabajkalską Grupę Wojsk i Nadmorska Grupę Wojsk. Rozpoczęło się ściąganie nowych dywizji z zachodu i formowanie nowych.
W maju 1935 pierwsza z grup została przekształcona w Zabajkalski OW, a Samodzielna Armia obejmowała reszte wojsk. Na 1 stycznia 1937 ta ostatnia dysponowała siłą 13 dywizji strzeleckich, 1 dywizją kawalerii i 2 brygadami zmechanizowanymi na etatach zbliżonych do wojennych. Dysponowała również 3 pułkami lotniczo - desantowymi (3500 ludzi).
Zabajkalski OW mógł wesprzeć to zgrupowanie 1 Korpusem Zmechanizowanym, 3 dywizjami strzeleckimi i 2 dywizjami kawalerii.
W sierpniu 1937 roku sowieci wkroczyli do Mongolii w charakterze wojsk sojuszniczych. Powstał w ten sposób 57 Korpus Specjalny w sile 30 tys. ludzi.
Zbliżały się pierwsze incydenty na granicach sowiecko - mongolsko - mandżurskich.
Narazie tyle.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Są ciekawe materiały (z tym że po rosyjsku) na temat walk w okolicach jeziora Chasan oraz Chałchin-Goł na stronie
http://mechcorps.rkka.ru/
|
| |
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
historycy.org > Historia powszechna > II WOJNA ŚWIATOWA > ZSRR i alianci wschodni > Bitwy i kampanie (głównie ZSRR)
7/07/2006, 13:25
