W III Powstaniu Śląskich walczyli wyłącznie żołnierze WP i wszyscy byli ochotnikami. Zaciąg bowiem miał charakter ochotniczy, przy czym każdy powstaniec miał status żołnierza Wojska Polskiego - składał przysięgę, wypełniał ankietę personalną... Obowiązywały stopnie wojskowe, dyscyplina wojskowa...

Jesteś pewien, że linia podziału wewnątrz rodzin występowała na Górnym Śląsku częściej aniżeli w Wielkopolsce? Czy jesteś w stanie wymienić znane Ci przypadki, że jeden brat był w Selbschutzu, a drugi w POW? Tak jak pisałem, przeglądałem akta osobowe powstańców i bardzo często było tak, że do powstania ludzie szli całymi rodzinami. Analogicznie całymi rodzinami szli do powstania śląscy Niemcy, tyle że były to inne rodziny...

Gdzie mam szukać wiadomości i materiałów dotyczących Hermana Kabeli.

Ok, ale mówimy o ochotnikach spoza właściwego WP. Wg Ciebie, jak rozumiem, takowych nie było.

Jeżeli więc wliczasz również tych cywilnych ochotników w owe 5 tysięcy, to wybacz, ale będę niewiernym Tomaszem. Bo skoro z samej Częstochowy było kilkuset ochotników, to nie uwierzę, że z całej Polski uzbierało się tylko 5 tys. (w tym żołnierze WP)

Jesteś tego pewien? Otóż pozwolę sobie raz jeszcze przytoczyć to, co zamieściłeś wcześniej:



W tekście wyraźnie mowa o osobach, które przeszły przez punkt werbunkowy, a nie wyłącznie o częstochowianach. Otóż, rekrutacja do oddziałów powstańczych odbywała się właśnie poprzez takie punkty werbunkowe. Gdyby ktoś próbował dołączyć do oddziałów powstańczych z pominięciem takich punktów werbunkowych, miał spore szanse na trafienie ... do powstańczego aresztu. Z chwilą wybuchu powstania granica z Polską została bowiem zamknięta, tak by nie przedostawały się przez nią elementy niepożądane (niemieccy szpiedzy, sabotażyści, dywersanci).

W takich punktach werbunkowych odbywała się weryfikacja kandydatów do oddziałów powstańczych i ich selekcja. A punkt werbunkowy w Częstochowie należał do najważniejszych. I właśnie dlatego skierowano do niego jednego z czołowych dowódców powstańczych, mianowicie Jana Graya (ur. w Raciborzu), który wcześniej stał na czele Inspektoratu III, obejmującego powiaty gliwicki, gliwicko – toszecki i tarnogórski, a w pierwszych dniach powstania był zastępcą dowódcy Grupy „Północ”. Na czele żadnego innego punktu werbunkowego nie stał oficer tak wysokiego szczebla.

Tymczasem ustosunkuję się do kolejnej Twojej wypowiedzi odnośnie Częstochowy:



Na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie pochowanych zostało 15 powstańców. Są to:

1. Stefan Bielecki
2. Aleksander Budny
3. Paweł Damboń
4. Szczepan Dulski
5. Jan Ekert
6. Jan Giliński
7. Kazimierz Gomuliszewki
8. Teodor Goczoł
9. Albert Moryś
10. Stefan Niekracz
11. Edward Puk
12. Paweł Smolarczyk
13. Czesław Stanik
14. Ignacy Ziental
15. NN

W gronie tym są zarówno mieszkańcy Częstochowy oraz powiatu częstochowskiego (jak Jan Gliński z Łojek, pow. częstochowski), jak i Górnoślązacy, którzy zmarli z ran w szpitalu w Częstochowie, jak Paweł Damboń ze Szczepanowic (pow. opolski); z całą pewnością nie pochodzili też z Częstochowy Szczepan Dulski i Teodor Goczoł, którzy po odniesieniu ran leczeni byli w Częstochowie i tam zmarli, przy czym skąd pochodzili, nie udało mi się ustalić.

To tyle odnośnie owej piętnastki „częstochowian” poległych w powstaniu. Dodam, że o ile liczbę 15 poległych częstochowian możemy zrzucić na karb nadinterpretacji, to liczba rannych to już absolutnie radosna twórczość autora przywołanego przez Ciebie tekstu – stosunek zabitych do rannych w powstaniu kształtował się jak 1 : 2. Oczywiście nie było to twardą regułą, ale tak to wyglądało w statystyce. Autor notki w internecie, którą przywołałeś zapewne nie za bardzo się w tym wszystkim orientował...

Najzabawniejsze jest to, że tak gwałtownie krytykujesz „polską historiografię” dotyczącą powstania, ale w swych rozważaniach odnosisz się niemal wyłącznie do tego, co znajdziesz na polskich stronach internetowych, które tak naprawdę stanowią odległe echo tejże polskiej historiografii (jest to coś na kształt mniej lub bardziej nieudanych streszczeń). I w tych to internetowych „źródłach” czepiasz się słów, które w Twojej ocenie nadają się do wykorzystania dla budowania zupełnie absurdalnych tez...

Twoja metodologia w ogromnym stopniu przypomina mi postępowanie łowców UFO, którzy w tekstach starożytnych poszukują dowodów na istnienie cywilizacji pozaziemskich

Wydaje mi się, że na Górnym Śląsku granica pomiędzy polskością, niemieckością była o wiele bardziej płynna a stopień antagonizmu mniejszy niż np. w Wielkopolsce. Dlatego że: po pierwsze - Niemcy śląscy byli głównie katolikami, Niemcy wielkopolscy - protestantami; po drugie - w związku z tym nie było bariery wyznaniowej przy zawieraniu małżeństw; po trzecie - Niemcy śląscy w większym stopniu byli autochtonami, Niemcy wielkopolscy to głównie świeża ludność napływowa; po czwarte - Ślązacy byli gorzej uświadomieni narodowo, nie byli też częścią I RP, Polacy z Wielkopolski zaś to może wręcz bastion endecji, niechętni brataniu się z Niemcami.

Mam pytanie do p. Kempy. Czy istnieją jakieś inne źródła polskie, niemieckie,angielskie bądź francuskie potwierdzające te tezy? Jeżeli tak to dlaczego we wschodniej części obszaru plebiscytowego Niemcy nie mieli aż tak duzej swobody działań?

Tyle że wojtek k. podaje jeszcze mniejszy udział ochotników spoza Śląska. 5 z 65 tys. czyli zaledwie 7,7%.

A poza tym czy przez słowo "ochotnicy" encyklopedia rozumie zarówno żołnierzy WP, jak i cywilnych ochotników, czy może tylko jedną z tych kategorii?

I najważniejsze pytanie: czy Encyklopedia Powstań Śląskich jest wiarygodna? Nie twierdzę, że nie, bo jeszcze jej nie czytałem, ale mam w domu Słownik Wiedzy Obywatelskiej PWN z 1971 r. i wiem jak wygląda peerelowska wiarygodność i obiektywizm.

Mieczyslaw Wrzosek może i jest badaczem drobiazgowym, ale nie jedynym.Właściwie dyskusja z Tobą praktycznie nie ma specjalnie sensu,Ty i tak wiesz najlepiej.Zbadałeś wszystkie archiwa(czasem tylko Ci się wypsło że zachowały się w stanie szczątkowym), ale skoro tyle masz do powiedzenia o mnie i żrodłach z których ja korzystam i wysuwam błędne wnioski (Twoje są oczywiście bezbłędne- ostatnim który zdaje się nie popełniał omyłek był Josef Visarionowicz i jakoś pusto było kiedy zniknął).W związku z tym proszę podaj listę tych wszystkich "hohsztaplerów",którzy wykrzywiają historię ,czy może ma inną opinię niż ty - ale to zdaje się na jedno wychodzi(przynajmniej według Ciebie.
P.S. Przepraszam że na Twój "osobisty" post odpowiadam z opóżnieniem, ale u mnie dopiero południe.

A tak a na przyszlość zapoznajmy się z pracami Profesorów Ryszarda Kaczmarka i Zygmunta Wożniczka z Uniwersytetu Śląskiego czy "Historię Śląska'  prof.Marka Czplińkiego a potem potępiajmy.

Czy zwolennicy niepodległości Śląska wystawili w powersalskim chaosie jakąś siłę militarną porównywalną czy choćby przypominającą   POW czy niemieckiej organizacji/grupy  bojowej?

Niemieckie bojówki i polskie bojówki miały poparcie tych dwóch rządów, co ostatnio przyznał nawet sam wojtek.k. Śląskie bojówki nie miały poparcia nikogo.

wojtek.k zamieścił wiele nazwisk powstańców śląskich w tym temacie, spójrzmy na nie: Küster, Schlotawa, Neugebauer, Kulin, Sacher (dzisiaj to nazwisko występuje jako Zacher), Heimann, Stein, Loch, Bota, Fischer, Zok, Ulicka, Hrynek (nazwisko typowo czeskie), Reinosch, Kern, Sala, Apostel, Wachta, Motza, Wenzel, Pausder, König, Kollek, Struzena, Hadasz (znów czeskie), Gorzolla, Restel, Zeidel, Wudenka, Hellfeier... Jak widać nazwiska typowo niemieckie, kilka czeskich. Wniosek? Nie taki prosty był ten podział, jak się wydaje (jeśli nie powstaniec, to przynajmniej jego ojciec musiał być Niemcem).

Czy mógłbyś tą myśl jakoś rozwinąć, bo jakoś nie bardzo mogę zrozumieć – czy niemieckie i polskie bojówki nie były śląskie? A czy poza nimi były jeszcze jakieś inne bojówki?

Rozumiem, horst, że odwiedziłeś stronę moikrewni.pl

Nie wiem, czy wiesz, że nazwiska z reguły urabiane są od nazw pospolitych, albo od nazw miejscowości. Jeśli wiesz, w jaki sposób urobione zostało nazwisko Gorzolla, to napisz, a nie uprawiaj wodolejstwa…