Co myślicie o preambule obecnej konstytucji? Czy można ją uznać za wielki kompromis ogólnonarodowy jak się często ją przedstawia czy to bezsensowny bełkot? Co uważacie o definicji Narodu? A może preambuła to rzecz nieważna i drugorzędna?

Prawo jest zideologizowane czy nam się to podoba czy nie, niezależnie od tego, czy to otwarcie deklarujemy czy też udajemy, że to nieprawda;) Preambuła w kodeksie pracy czy jej brak - na dłuższą metę nie ma to większej różnicy. Już sam fakt istnienia prawa pracy jako w pewnym stopniu osobnej gałęzi świadczy o przyjęciu pewnej opcji ideologicznej. A już na pewno o zaprzeczeniu leseferyzmowi w stosunkach pracy. Jakiej ustawy zresztą nie weźmiemy, zza każdej wyziera jakaś konkretna, mniej konkretna lub eklektyczna ideologia.

Reasumując myśle, że jeszcze nie raz i to niewykluczone, że w nie tak dalekiej przyszłości odbędzie się dyskusja nad kształtem preambuły jak i samej konstytucji. Ale to już zależy od wyniku wyborów.

Preambuła powinna dążyć do kompromisu, ponieważ jest wyrazem woli wszystkich obywateli. Powinna się więc odnosić do uniwersalnych wartości dla państwa i obywateli, jednak nawet to nie jest takie łatwe, zwłaszcza u nas gdzie często idzie walka o szczegóły i szczególiki.

Na pewno za jakiejś 10 lat powróci temat zmiany konstytucji, a może wcześniej.

W imię Boga Wszechmogącego!
My, Naród Polski,
składając Bożej Opatrzności dziękczynienie za dar niepodległości,
pomni naszych ponad tysiącletnich dziejów
związanych z chrześcijaństwem,
wdzięczni poprzednim pokoleniom
za ich wytrwałą pracę, poświęcenie i ofiary dla Polski,
zrzuciwszy jarzmo obcej przemocy i komunizmu,
zobowiązani do zachowania i umocnienia
niepodległego Państwa Polskiego,
pragnąc Rzeczypospolitej silnej prawdą,
uczciwością i sprawiedliwością,
naszą wolność i odpowiedzialność za los współczesnych
i przyszłych pokoleń Narodu
wyrażamy na kartach tej Konstytucji,
która jest najwyższym prawem dla Rzeczypospolitej.

My, Naród Polski,
w trosce o lepszą przyszłość naszego Kraju - Rzeczypospolitej
Polskiej
podzielający wartości zawarte w historycznym przesłaniu
"Bóg, Honor, Ojczyzna",
równi w prawach i w powinnościach
wobec dobra wspólnego - Polski,
wywodzący swoją kulturę i tożsamość z narodowych
i ogólnoludzkich wartości oraz z wielowiekowego
chrześcijańskiego dziedzictwa,
nawiązując do najlepszych tradycji ponadtysiącletniej historii
państwowości polskiej,
zobowiązani do przekazania przyszłym pokoleniom wszystkiego,
co najcenniejsze w naszym historycznym dorobku,
złączeni więzami wspólnoty z rodakami na świecie,
świadomi potrzeby równoprawnej współpracy ze wszystkimi
państwami dla dobra ludzkości,
pomni walk i zmagań patriotów o niepodległość Polski,
pragnąc na zawsze zagwarantować obywatelom prawo
do wolności, sprawiedliwości społecznej, godnego życia,
bezpieczeństwa, oraz poszanowania rodziny i pracy,
dążąc do zapewnienia rzetelności, sprawności i uczciwości
w działaniu instytucji publicznych,
ustanawiamy
Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej
jako prawa podstawowe państwa i obywateli,
zapewniające demokrację, współdziałanie władz,
dialog społeczny oraz samorządność.
Wszystkich, którzy tę Konstytucję będą stosowali,
wzywamy, aby czynili to w trosce o zapewnienie niepodległości,
suwerenności i integralności Państwa Polskiego.

W IMIĘ BOGA WSZECHMOGĄCEGO W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNEGO!
My, Naród Polski, dziękując Opatrzności za ocalenie z ateistycznej niewoli socjalkomunizmu i liberalizmu, świadomi potrzeby opowiedzenia się za  życiem społecznym i państwowym zgodnym z prawem naturalnym i naszą odwieczną wiernością religii rzymskokatolickiej, uznając państwo nasze – Rzeczpospolitą Polską – za najwyższy podmiot prawa wspólnotowego, ukształtowany historycznie przez cywilizację łacińską – prawa i obowiązki wypływające z tej cywilizacji chcemy przestrzegać.

Za pierwszą zasadę naczelną cywilizacji łacińskiej uznajemy zasadę personalizmu, wyrażającą się poprzez postawę osobową w relacjach tak między obywatelami, jak i w relacjach obywatel – państwo oraz obywatel – wspólnota. Zwyczajowe pojęcie obywatela przyznajemy osobom z innych niż łacińska cywilizacji, jako upoważniające do gościnnego mieszkania pod polskim dachem, pod warunkiem przestrzegania praw Rzeczypospolitej, bez czynnego i biernego prawa wyborczego do pełnienia jakiejkolwiek władzy.

  –  Zasada personalizmu wymaga przestrzegania zasad etyki katolickiej – tak w życiu osobistym, jak i w życiu publicznym;

  –  Zasada personalizmu wymaga odpowiedzialności osobistej, co oznacza, że nie ma takiej sprawy prywatnej czy publicznej, za którą nikt nie byłby odpowiedzialny z tytułu obowiązującego prawa lub z uwagi na głos sumienia.

  –  Zasada personalizmu wyklucza wszelką własność akcyjną.

  –  Przyjmując zasadę nieingerencji w osobową relację między Bogiem a człowiekiem, wszystkie rodzaje i szczeble władzy podlegają osądowi moralnemu w kategoriach prawa naturalnego przez Kościół rzymskokatolicki, bez jakichkolwiek obligatoryjnych pozakościelnych konsekwencji formalnoprawnych.

  –  Zasada personalizmu odradza się poprzez pokolenia w rodzinie, opartej na monogamicznym, sakramentalnie uświęconym małżeństwie, błogosławionym przez Kościół rzymskokatolicki i chronionym prawnie przez Rzeczpospolitą.

  –  Wszelkie spory w Rzeczpospolitej podlegają sądownictwu powszechnemu. Osoba prawna jest obligatoryjnie  reprezentowana przez jedną i tę samą upełnomocnioną osobę fizyczną.

  –  Deklarowana prawnie wolność osobista jest umocowana obligatoryjnie  przez prawo każdej osoby do równego uczestniczenia w dobrach, wypracowanych przez Naród w ciągu całej jego historii, włączając w to w szczególności majątek nieruchomy w granicach Rzeczypospolitej.

Drugą zasadą naczelną cywilizacji łacińskiej jest harmonijny rozwój pięciu kategorii bytu społecznego: prawdy i dobra, jako kategorii transcendentnych, zdrowia i dobrobytu jako kategorii doczesnych, oraz piękna, jako zwornika całości.

Trzecią zasadą naczelną cywilizacji łacińskiej jest pełny rozwój osoby poprzez zharmonizowanie pracy fizycznej i umysłowej, stanowiący jej dobro immanentne.

Czwartą zasadą naczelną cywilizacji łacińskiej jest równowaga prawna między obywatelem a państwem. Dla pielęgnowania tej równowagi niezbędne jest współdziałanie ze sobą postaw prospołecznych i propaństwowych.

Na tych czterech zasadach My, Naród Polski, opieramy niniejszą Konstytucję i przyrzekamy jej wierność po wszystkie czasy.

Tak nam dopomóż Bóg!

Nie nie jest dobra. Choćby dlatego, że odwołuje się do komunizmu. Fragment "[i]zrzuciwszy jarzmo obcej przemocy i komunizmu[/i]" jest wbrew pozorom, jednak odwołaniem do komunizmu, choć w sensie negatywnym. Wyobraź sobie, że za 100 lat, mały Jasio. po przeczytaniu Konstytucji, zapyta ojca: "Tato, a co to był ten komunizm?" A po diabła przywoływać demony przeszłości? Czy dziś mamy się odwoływać do odrzucenia systemu feudalnego, lub zniesienia pańszczyzny?