W pościgu za nim zginął m.in. książe mazowiecki Bolesław III (chyba, tu nie jestem do końca pewien ). W wyniku jego śmierci Kazimierz Wielki przejął w bezpośrednie władanie dużą część Mazowsza.

Atoli w 1377 roku miała miejsce druga wyprawa, bedąca odwetem za najazd litewski na Małopolskę rok wcześniej.

Dziwić może fakt iż Ludwik zwlekał tak długo z odwetem i zdecydował się na niego dopiero po wspomnianym najeździe na Małopolskę z 1376 roku.

Prawdopodobnie był zajęty innymi sprawami jak chociażby sprawa sukcesji na Węgrzech i w Polsce. Poza tym właściwie stale przebywał na Węgrzech a Elżbieta Łokietkówna nie nadawała się na wodza wyprawy wojskowej. Zresztą w Koronie opozycja również nie próżnowała i być może dopiero po układzie w Koszycach Ludwik mając pewność zachowania korony w Polsce czuł się odpowiedzialny za zachowanie jej granic.

Dałby od razu do zrozumienia, że jest władcą również władcą polskim a nie tylko węgierskim.

mobydick1z

Tylko, że "Królestwo Ruskie" zostało w 1372 roku od Polski odłączone, więc w wojnie o ziemię włodzimierską Ludwik występował już jako król Galicji i Lodomerii. Czyli bardziej jako władca węgierski niż polski.

Należy również pamiętać, że Litwa nie była jedynym frontem Ludwika Węgierskiego. W latach 1370-1377 króla zaprzątała także wojna z Turkami w Wołoszczyźnie, a także wojny weneckie. Węgry wówczas były imperium, które prowadziło ustawiczne wojny. Nie były to także czasy szybkiego reagowania. Wszystko to razem tłumaczy dlaczego Ludwik uderzył na Litwę dopiero w 1377 roku.

Wszystko zależało od tego, na co postawi Ludwik w pierwszym rzucie. Sprawy Węgier, zagrożenie tureckie, było dlań dużo ważniejsze niż wojna z Litwą.

Zwłaszcza, że zajęta przez Litwinów Lodomeria leżała na krańcach jego władztwa, a Litwini nie zagrażali granicom węgierskiego królestwa, a Polskę traktował Ludwik bardziej jako bonus. Węgry były centrum jego imperium. Turcy wchodząc do Wołoszczyzny bezpośrednio zagrażali węgierskiemu Siedmiogrodowi. Pokonanie Wenecji także było ważne dla Węgrów. Przyłączenie Dalmacji do Chorwacji oznaczało dogodny dla Węgrów dostęp do Adriatyku. Uważam, że było to dlań ważniejsze niż północne wołyńskie ostępy.