W Chile narzucony został skrajnie liberalny model państwa. Który jak każda rzecz na tym świecie ma swe plusy i minusy. Istotne jest tu to, że Ty o plusach mówisz a o minusach starasz się nie rozmawiać. Ba, nie przyjmujesz ich do wiadomości. A one są, i ten milion na ulicach o tym świadczy.

Koszty są przerzucane na tych mniej zamożnych, dla których finansowanie usług takich jak ochrona zdrowia czy oświata (ale nie tylko) jest wydatkiem proporcjonalnie znacznie większym niż dla osób zamożnych. I właśnie to budzi niezadowolenie.

Wielokrotnie zadaję pytanie, czy państwo jest dla ludzi czy ludzie dla państwa? Wydaje się, że to pierwsze? Więc dlaczego w takiej sytuacji państwo promuje szybki rozwój kosztem dobrostanu obywateli?

Co do proporcji nierówności:
https://forsal.pl/artykuly/572631,oecd-rank...polecznych.html
Chile bije tu wszystkich na głowę. I to powinno dać do myślenia. Nawet USA czy Izrael. widoczna jest zresztą tendencja do radykalizacji poglądów tam, gdzie nierówności są większe. Paradoksalnie, efektem tego jest m.in. Trump, który jest populistą i obiecuje takie rzeczy jak np. reindustrializację - w domyśle przywrócenie "starych dobrych czasów" (gdy różnice były mniejsze).

Adiko, przyczyny protestów w Chile i Wenezueli są kompletnie różne! W Chile chodzi o bardziej sprawiedliwy podział wypracowanego "zysku". W Wenezueli o to, że ktoś doprowadził swą bezmyślną polityką (inna rzecz - na życzenie wielu tych, którzy teraz protestują) do bankructwa państwa. W Chile państwo stać na zabezpieczenie obywatelom świadczeń relatywnie większych niż obecnie, co by wyrównało w jakiś sposób poziom życia - wymaga to tylko zmiany polityki. Kosztem będzie nieco wolniejszy wzrost, ale dla większości będzie to oznaczało poprawę poziomu życia. W Wenezueli państwa nie stać już na nic, konieczne są rewolucyjne zmiany. To są kompletnie inne sytuacje.

Ale jakie koszta, ci biedniejsi mają znacznie lepiej niż ci z sąsiednich krajów

Ponieważ te plusy przyćmiewają te minusy, tak bardzo, że tym ludziom pewnie nawet się nie wyobraża gdzie dzisiaj by byli gdyby obowiązywał ich model gospodarczy za którym protestują.

Bije na głowę ale nie wszystkich, tylko tych którzy należą do tego "elitarnego" gremium najbogatszych państw świata (OECD), co jest osiągnięciem samym w sobie. Natomiast "ze wszystkich" w tym współczynniku "biją" na głowę takie "kraje dobrobytu" jak Ukraina, Kazachstan, Mongolia, Bangladesz i inna nędza.

Więc dzisiaj na ulicę Wenezueli wychodzą ludzie bo marzą by u nich było tak jak w Chile, taki paradoks (a setki tysięcy zagłosowały nogami i wyemigrowały do Chile).

Problem jest w tym, że powinieneś najpierw sprawdzić co piszesz. Ale ideologia...rozumiem. Obecnie w Chile żyje 82.539 wszystkich osób pochodzenia argentyńskiego
https://es.wikipedia.org/wiki/Inmigración_argentina_en_Chile

natomiast w Argentynie mieszka 429,708 osób pochodzenia chilijskiego
https://en.wikipedia.org/wiki/Chilean_Argentines

Widzisz różnicę? Jak dobrze poszukasz i policzysz na zalinkowanych stronach to Ci wyjdzie, że liczba imigrantów i ich potomków z całej Ameryki Pd. w Chile jest porównywalna do liczby Chilijczyków i ich potomków w Argentynie. 191,147 to ostatni imigranci i ich potomstwo.

Znowu ideologia. Może poczytaj sobie przeciw czemu Chilijczycy protestują.

" 16,5 proc. osób powyżej 65. roku życia żyje w Chile poniżej granicy ubóstwa – w Polsce 7,5 proc. Nic więc dziwnego, że seniorzy w Chile na potęgę dorabiają do swoich niskich świadczeń emerytalnych. Prawie połowa dochodów osób starszych w Chile pochodzi z pracy. W Polsce dochody z pracy stanowią jedynie nieco ponad jedną czwartą dochodów seniorów."
https://krytykapolityczna.pl/swiat/chile-kr...kowej-dystopii/

A teraz liczby:
W Chile przeciętna emerytura to 315 dolary czyli ok. 980 PLN
"That figure dwarfs the average monthly pension of $315, which is even less than a monthly minimum-wage salary of $384."
https://www.nytimes.com/2016/09/11/world/am...ver-retire.html

w Polsce wg danych z ZUS-u 1700 PLN. Widzisz ten chilijski cud? Przy czym u nas jest więcej bezpłatnych świadczeń medycznych i ulg. Warto dodać, że tylko ok. 58% Chilijczyków płaci składki emerytalne. Nie wiem co to w przyszłości będzie. W Argentynie wysokość emerytury i wskaźnik biedy są na podobnym poziomie. Emerytury średnio 349 dolary, ale bez emerytur niektórych służb mundurowych i świadczeń z jeszcze jednego filaru. Więc wychodzi nieco lepiej jak w Chile.
https://en.wikipedia.org/wiki/Pensions_in_Chile
https://www.thebubble.com/inflation-pension-raise-argentina

Tobie się pomyliło. Po prostu nie sposób przejść do porządku dziennego nad faktem, że kraj o takim dochodzie PKB na głowę ma 30% populacji żyjący w biedzie. Zupełnie jak w Argentynie.

Chilijczycy (i słusznie) nie chcą być do Bangladeszu porównywani. Są rozsądniejsi od kolegi Adiko

Zacietrzewienie, ale jak wiadomo ideologia. Chilijczycy żądając reform społecznych nie chcą drugiej Wenezueli tak jak nie wierzą bredniom, że wprowadzając reformy społeczne podzielą jej los. Norwegia i Szwecja reformy społeczne zaczęły wprowadzać kiedy były dużo biedniejsze niż obecne Chile.

Widzę różnicę, dzięki temu Chile mogło się tak rozwinąć, po prostu Pinochet "pogonił lewactwo" i stworzył stabilne podstawy rozwoju dzięki którym są dzisiaj najbogatszym krajem Ameryki Południowej.

Dlaczego porównujesz do Polski która dostała setki miliardów z UE a nie do krajów Ameryki Łacińskiej?
Pensje czy emerytury należałoby liczyć netto, Chilijska jest warta więcej gdyż mniej obciążona podatkami i składkami. Od polskiej trzeba odliczyć inne podatki i składki, w końcu "darmowa służba zdrowia" itd nie jest za darmo, tylko odliczana z pensji.

Pogonił wszystkich, którzy mu weszli w drogę. Widzę, że zmieniasz argumentację byleby jakoś obronić swoją demagogiczną retorykę. Najpierw wszyscy uciekają do chilijskiego raju, a kiedy wykazałem, że kierunek dominujący był w drugą stronę to chwalebne stało się gonienie "lewactwa". W najnowszej historii demokratycznej Argentyny wśród przeróżnych opcji rządów nie było żadnej wspólnej ideologii, a chilijscy uciekinierzy wywodzili się z przeróżnych środowisk wrogich dyktatorowi.

Ale chilijski przykład z lat 90-tych to nie jedyny skuteczny model rozwoju.

To udowodnij, że te ostatnie 190 tysięcy to głównie emigranci polityczni. Na liczbach gdyż w rzucanie hasełkami się nie bawię.

A Argentyna? Dlatego też, że Polska i Chile mają porównywalny PKB na głowę. Polska nie jest uprzywilejowana gdyż nie ma takich gigantycznych złóż surowców na swoim terytorium. Nawet emerytury netto w Polsce są dużo wyższe od chilijskich.

"Ponad 60% wartości eksportu Chile jest generowanych przez produkty pochodzenia górniczego. Branża wydobywcza dostarcza ponad 20% wpływów do budżetu."
"Rynek górniczy Chile– możliwości dla polskich producentów sprzętu górniczego" Anna Slotorsz 2/35
Znajdziesz w internecie.

Dla porównania polski przemysł wydobywczy generuje 5,4% PKB
http://nettg.pl/news/152144/gospodarka-prz...c-krajowego-pkb

Te możliwości Chile rekompensują z dużą nadwyżką wszelkie unijne dopłaty. Jasne, że w górnictwo trzeba zainwestować. Ale wiele dofinansowań z UE też nie byłoby gdyby nie wkłady własne. Na przykładzie Wenezueli czy Nigerii widać, że same bogactwa naturalne nie zawsze szczęście dają, ale przykład Grecji w UE też jest znamienny.

To nie ten level rozwoju gospodarczego. Imigracja zarobkowa owszem. Ale mniej lub bardziej przyzwoita osłona społeczna w dużo większym stopniu jest wprowadzona we wszystkich podobnie rozwiniętych krajach jak Chile może z wyjątkiem Meksyku.

Mniejsze nierówności mają prawie wszystkie kraje OECD. Więc to coś strasznego?

190 tyś "jeszcze zostało" w Argentynie, w 1991 było ich ponad 250 tyś. Zatem zakładając, że nikt nowy nie przybył, do Chile wróciło po dyktaturze Pinocheta około 60 tyś ludzi (zakładając, że nie emigrowali gdzieś indziej).
Tabela "Country of birth of Argentine residents"
https://en.wikipedia.org/wiki/Immigration_to_Argentina

Ale są tak rozwiniętym krajem stosunkowo od niedawna, moim zdaniem, właśnie dzięki takiej a nie innej polityce socjalnej. Być może uznają, że nie potrzebny im już tak dynamiczny rozwój i zmienią pewne zasady (min. poprzez te protesty?), że kraj już tak bogaty, że można szerzej wprowadzać socjal? Prawdą jest co piszesz, że kraje bogate, które już się wzbogaciły, tak właśnie postępowały - Skandynawia, USA, Europa zachodnia czy chociażby Korea Płd.

I dzięki temu udowodniłeś, że kierunek odwrotny był jednak dominujący.

i nikt się dalej nie zagłębia tym bardziej, że co inna gospodarka to zawsze jakieś różnice się znajdą. W każdym bądź razie górnictwo chilijskie generuje ok. 19% PKB tego kraju
https://pl.tradingeconomics.com/chile/gdp-from-manufacturing

co daje wysoki potencjał temu krajowi. Przemysł wydobywczy jest kontrolowany w większości przez państwo w tym kraju więc pieniądz z tego tytułu nie ucieka tak mocno. Stąd takie wpływy do budżetu i takie wpływy z racji eksportu. Polska na pewno nie jest uprzywilejowana jeśli chodzi o warunki rozwoju.

Podałem już wartości dla Chile. Są całkiem przyzwoite.

Owszem Chile wykorzystały swoją szansę na swój sposób. Ale kraje skandynawskie postawiły na socjal jeszcze wtedy gdy ich PKB nie był wcale wysoki. Też sobie dały radę. Zresztą jakie to ma znaczenie. Po prostu Chilijczyków, którzy protestują nie można nazwać czerwoną hałastrą czy "lewacką zarazą". Oni patrzą na inne równie zamożne kraje i widzą jakie są różnice.

Od Argentyny dzieli ich ok. 20 procent PKB, a Urugwaju raptem kilka więc na zdrowy rozsądek jest podobnie (do Urugwaju). Więc nie przesadzajmy. Są mocniejsi, ale to na pewno nie przepaść. Ostatnimi czasy szybciej od Chile rozwijają się Peru i Boliwia. Ale startują z niższego poziomu zwłaszcza Boliwia więc mają łatwiej. Sprawdzałem kto należy do OECD. Urugwajczycy bez problemu gdyby chcieli to by się tam zmieścili (może chcieli, ale są za mali?). A skoro Meksyk to i może Argentyna. Może  rządom tych krajów specjalnie (na dłuższą metę) na tym nie zależy? By być w OECD trzeba przez jakiś czas tego chcieć. W poczekalni jest Kostaryka.

No tak, tyle, że komunistów czy zwolenników kleptokracji na tym forum nie znajdziesz.

PKB to nie jest dochód dysponowany przez mieszkańców danego kraju ale w nim wyprodukowany. [...].

Nie możesz żądać aby PKB "uwięzić w kraju", gdyż będzie to miało efekt odwrotny (próbował tego Chavez, min nacjonalizując "zachodnich wytwórców PKB"). Porównujesz strukturę PKB Polski i Chile.
Zatem musisz wiedzieć (?), że ogromna część tego PKB zarówno w Polsce jak i Chile to "własność obcych". Np. KGHM ma kopalnie miedzi w Chile, które "dla niego" produkuje PKB ale w statystykach zaliczana dla Chile (tak o ironio). Podobnie jest z licznymi montowniami zachodnich koncernów w Polsce - ogromny dostawca części samochodowych i innych półproduktów. PKB to produkcja w kraju ale nic nam nie mówi kto jest jej właścicielem, więc kto ma z tego zysk.
Obywatele mają pracę (niskie bezrobocie), państwowe koncerny sprzedadzą może trochę energii, zagraniczni producenci zapłacą trochę podatków, przy budowie fabryk gospodarka dostanie pewien "zastrzyk" i tyle. Kraj zaliczy sobie PKB z wydobytej miedzi (Chile) albo wartości wyprodukowanych samochodów (Polska) ale tak naprawdę z tego niewiele mogło pozostać w kraju.

To jest jeden z mitów często powtarzanych przez ludzi prostych oraz przez niby wykształconych zwolenników "unarodowienia" czy podobnych koncepcji. Mówią oni na przykład: "Co z tego, że spółka XYZ Polska SA z siedzibą w Łodzi fizycznie coś tam produkuje na terenie Polski skoro właścicielem 100% akcji spółki jest XYZ GmbH z siedzibą we Frankfurcie i wszelkie zyski tam idą a w Polsce nic nie zostaje".
Tak jest naturalnie uproszczenie na użytek maluczkich. W świetle prawa spółka zarejestrowana w Łodzi pozostaje jednak osobą prawną odrębną od spółki we Frankfurcie. Frankfurcka spółka macierzysta nie może tak po prostu przenosić aktywów z Łodzi do siebie kiedy jej się podoba. W każdym razie nie tak łatwo jak chłop może coś przenieść pomiędzy budynkiem mieszkalnym a zabudowaniami gospodarskimi. Na wszystkie takie transfery musi być odpowiednia papierowa "podkładka".
Poza tym, kto powiedział, że za każdym razem musi to być międzynarodowy transfer środków finansowych (fizyczny albo dużo częściej elektroniczny)? Przecież w Polsce też można założyć rachunek bankowy, na który można wpłacać i z którego można wypłacać (w tym dokonywać płatności w walutach obcych). Na dodatek, duża część banków w Polsce to też polskie spółki zależne banków zachodnich. Owa XYZ GmbH z łatwością może otworzyć rachunek bankowy także w Polsce i czuć się jak u siebie. Pieniądze, które tam wylądują nadal mogą pozostawać w obrębie polskiego systemu bankowego a jednak niemieccy udziałowcy spółki macierzystej wcale nie będą odnosili wrażenia, że zabrania im się rozporządzania ich własnymi pieniędzmi.

To jeszcze inna kwestia, ja zwracałem uwagę, że wartość PKB nic nie musi mówić o korzyściach które zostały utworzone w kraju które te PKB "wyprodukowało".

W wersji ekstremalnej - firma produkuje samochody, ale wszystkie komponenty importuje z ojczyzny. Wartość wyprodukowanego samochodu (PKB) to 100 tyś zł, w siedzibie produkcji przypada z tego na prąd, wodę i pracowników plus podatek z zysku - 15 tyś.
Zatem 85 tyś PKB z takiego samochodu, realnie "wzbogaciło" np. ojczyznę (opłaty licencyjne, części składowe), tylko 15 tyś "zostało w kraju". Statystyka pokazuje 100 tyś dla kraju montowni.