Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Lubusz, Biskupstwo Lubuskie zwane też Ziemią
     
Alexander Malinowski2
 

VII ranga
*******
Grupa: Użytkownik
Postów: 2.688
Nr użytkownika: 80.416

Alexander Malinowski
 
 
post 10/06/2013, 11:50 Quote Post

QUOTE(czytaty @ 9/06/2013, 9:48)
Natomiast na odcinku "lubuskim" ewidentnie granicą ziem oddanych papiestwu jest Odra.

Nie ma żadnego dowodu na istnienie przed XII w. czegoś takiego jak ziemia lubuska, rozciągającego się po obu brzegach Odry. Nie ma żadnego dowodu przed XII w. na przynależność Lubusza do Polski.
*



Czy w istocie tak jest?

Mi się wydaje, że od początku Mieszko objął ziemię Lubuszan, ze stolicą na lewym brzegu Odry, a zajmująca bagniste tereny po obu stronach.

Ziemię tę straciliśmy w 1242 roku.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
czytaty
 

IV ranga
****
Grupa: Użytkownik
Postów: 321
Nr użytkownika: 82.656

KLON BANITA
 
 
post 10/06/2013, 13:30 Quote Post

QUOTE(Alexander Malinowski2 @ 10/06/2013, 11:50)
Mi się wydaje, że od początku Mieszko objął ziemię Lubuszan, ze stolicą na lewym brzegu Odry, a zajmująca bagniste tereny po obu stronach.

Misie żyją w lesie, a zarówno z Dagome iudex jak i ze źródeł niemieckich wyraźnie wynika, że granicą jest Odra.
Lubuszan - plemię wspomina tylko jedno, dość późne źródło (Adam Bremeński, za nim Helmold). Wymienia ich we fragmencie, w którym wyraźnie czytamy: Istnieją jeszcze inne ludy słowiańskie, które żyją między Odrą a Łabą (Helmold). Czyli tu też masz umieszczonych Lubuszan na Połabiu, z granicą na Odrze i to jako lud niepolski (Polacy są wymienieni w innym miejscu).
Skoro w drugiej połowie XI w. znano Lubuszan i wymienia się ich jako plemię połabskie, to wniosek prosty: nie mogli od X w. wchodzić w skład państwa polskiego.

I jeszcze jedno: Adam nie podaje gdzie owi Lubuszanie żyli, wcale nie musieli być związani z "naszym" Lubuszem. A jeśli nawet byli, to są jeszcze takie opcje, że wcześniej znani byli pod inną nazwą, mogli być np. odłamem Słupian, który dopiero w trakcie XI w. oderwał się od reszty plemienia (co tłumaczyłoby nazwę od głównego grodu, rzadkość u Słowian). Jest też możliwość, że całe plemię Słupian - nieznane Adamowi i Helmoldowi - występuje w tym źródle pod nazwą Lubuszan (o ile oczywiście okolice Lubusza do Słupian kiedykolwiek należały).

Ten post był edytowany przez czytaty: 10/06/2013, 13:32
 
User is offline  PMMini Profile Post #2

     
Alexander Malinowski2
 

VII ranga
*******
Grupa: Użytkownik
Postów: 2.688
Nr użytkownika: 80.416

Alexander Malinowski
 
 
post 11/06/2013, 8:33 Quote Post

QUOTE(czytaty @ 10/06/2013, 13:30)
Lubuszan - plemię wspomina tylko jedno, dość późne źródło (Adam Bremeński, za nim Helmold). Wymienia ich we fragmencie, w którym wyraźnie czytamy: Istnieją jeszcze inne ludy słowiańskie, które żyją między Odrą a Łabą (Helmold).
*



Zastosuję dowód nie-wprost: Bolesław Krzywousty ustanawia Biskupstwo w Lubuszu.

Czy mamy jakiekolwiek informacje, że podbił on ziemie na prawym brzegu Odry? Jeśli nie, to musimy założyć, że w XI wieku granica biegła w tym samym miejscu. Czyż nie tak?
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
czytaty
 

IV ranga
****
Grupa: Użytkownik
Postów: 321
Nr użytkownika: 82.656

KLON BANITA
 
 
post 11/06/2013, 16:20 Quote Post

QUOTE(Alexander Malinowski2 @ 11/06/2013, 8:33)
Zastosuję dowód nie-wprost: Bolesław Krzywousty ustanawia Biskupstwo w Lubuszu.

To jest żaden dowód. Krzywousty zakładał też biskupstwa w Szczecinie i Wolinie, w których nigdy bezpośrednio nie władał, a do tego były to jego nowe nabytki. Zakładał też biskupstwo/biskupstwa na Kujawach, w skład których wchodziły i "stare" ziemie Piastów i nabytki pomorskie.
Dowodem są Dagome iudex (granica Polski na Odrze), zakreślenie wschodniej granicy metropolii magdeburskiej na Odrze, zaliczenie przez Adama i Helmolda Lubuszan do plemion połabskich i wyraźne wskazanie, że te plemiona mieszkały między Łabą i Odrą. Brak też walk o Lubusz podczas wojen Chrobrego z Henrykiem II.

Z kolei Krzywousty w 1098 r. zdobył na Pomorzanach dwa grody - Międzyrzecz i drugi, nienazwany, ale znamienity i warowny gród. To prawdopodobnie był Lubusz.
 
User is offline  PMMini Profile Post #4

     
Rolnik sam w dolinie
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 109
Nr użytkownika: 83.242

Jerzy Serafin
Zawód: student
 
 
post 31/07/2013, 2:44 Quote Post

Ja troszeczkę odejdę od tej pasjonującej dyskusji na temat przynależności politycznej Lubusza i ziem go otaczających przed XII w. (choć wskazać muszę, że skłaniam się ku stanowisku Kolegi "Czytatego", iż nie mamy podstaw, by sądzić, że zaodrzańska część terytorium określonego potem mianem Ziemi Lubuskiej przynależała do Piastów przed ok. 1100 r. [wyjątkiem może były pewne chwile podbojów i wojen Chrobrego]). Zwrócę się zaś ku czasom późniejszym - będącym co prawda już poza zakresem tematycznym tego konkretnego wątku, ale chyba lepiej - zamiast wytwarzać osobny temat - zgromadzić wiedzę o losach historycznych Lubusza w średniowieczu w jednym miejscu. Przynajmniej na razie.
Spójrzmy więc na czasy od czasów Krzywoustego w górę.
Ciekawie i odpowiednio wnikliwie opisuje i wyjaśnia losy Ziemi Lubuskiej w końcu XII i w 1 poł. XIII w. Benedykt Zientara w swej świetnej, monumentalnej pracy o Henryku Brodatym.
1. Co do 2 poł. XII w. - wysunięta jest tu teza o wydzieleniu ok. 1177 r. (wraz z powrotem na stałe do Polski Bolesława Wysokiego) północnej partii Śląska wraz z przypisaną (najprawdopodobniej) do tej dzielnicy Ziemią Lubuską z zamiarem uczynienia z tych obszarów osobnego władztwa dla młodszego brata B. Wysokiego - Konrada Laskonogiego. Ten ostatni miałby umrzeć bezdzietnie przed 1190 r., co spowodowało powrót rzeczonych terytoriów w ręce Wysokiego.
2. Następnie krótko przed 1205 r. (choć spotykam też datę 1207 - wiecie która trafniejsza?) następca Wysokiego - Henryk Brodaty miałby zawrzeć układ z Władysławem Laskonogim zamieniając się z nim ziemiami - przejmując kaliską w zamian za lubuską. Panowanie Laskonogiego nad Z. L. skończył najazd Konrada II Wettina - margrabiego Łużyc.
3. Rychła śmierć Konrada (maj 1210 r.) bez doczekania się męskiego potomka spowodowała, że pojawiła się dogodna okazja do odzyskania Lubusza a także opanowania ewentualnie innych dziedzin Wettinów na wschodnich skrajach ich władztwa. Sytuację wykorzystał Henryk Brodaty i w 1210/1211 r., który sprawną akcją militarną doprowadził do przejęcia Ziemi Lubuskiej oraz pewnych fragmentów Dolnych Łużyc (skoro w jego posiadaniu znalazł się Gubin).
5. Brodaty był w posiadaniu Ziemi Lubuskiej do 1218. W roku tym w wyniku ustaleń zjazdu w Sądowlu ponownie odstąpił ją Władysławowi Laskonogiemu i to ten ostatni władca występuje jako pan tego obszaru przy okazji wypadków roku 1225.
6. Kolejną zmianę przynosi rok 1225: Ludwik IV (Święty) [Ludowing] - landgraf Turyngii i opiekun Marchii Miśnieńskiej i Marchii Łużyckiej (posiadłości Wettinów) - wyprawił się wówczas na Lubusz zdobywając go, po roku zaś przekazując na pewnych warunkach Albrechtowi z Ka:fernburga - arcybiskupowi magdeburskiemu. Ludwik nie zdołał jednak najpewniej w trakcie walk uzyskać całości Ziemi Lubuskiej, bowiem z roku 1225 mamy dane wskazujące na opanowanie północnej/północno-wschodniej części tego obszaru przez Władysława Odonica, zaś południowo-wschodniej - przez Henryka Brodatego, starającego się przeciwdziałać nagłemu sukcesowi Ludwika i umocnieniu się tu niemieckich feudałów.
7. Wznowienie walk o Lubusz następuje w roku 1229. Henryk Brodaty organizuje wówczas wyprawę zbrojną, a w roku następnym - kolejną, będącą najpewniej odpowiedzią na akcję odwetową Albrechta. Efektem tych zmagań było opanowanie Lubusza i Ziemi Lubuskiej (przynajmniej w większości) przez księcia śląskiego.
8. W 1239 r. miała miejsce kolejna jeszcze próba zdobycia Lubusza przez wschodnioniemieckich wielkich feudałów: margrabiów brandenburskich działających w porozumieniu z arcybiskupem magdeburskim Wilbrandem.
9. Utrata Ziemi Lubuskiej - w dwóch fazach (najpierw jedna połowa, potem druga) na rzecz początkowo arcybiskupa magdeburskiego a potem władców Marchii Brandenburskiej Jana I i Ottona III [Askańczykami] - nastąpiła w latach 1249/1250. Bolesław II Rogatka - syn Henryka Pobożnego - będąc w krytycznym położeniu spowodowanym niepowodzeniami w walkach z bratem (Henrykiem III Białym), zdecydował się sprzedać ten obszar w zamian za pomoc zbrojną. Ostatecznie w wyniku ustaleń między Askańczykami i arcybiskupem - władzę nad tym terytorium objęli w całości Ci pierwsi. O okolicznościach powyższych wydarzeń napisał swego czasu artykuł E. Rymar, publikując go w "Sobótce".
10. Dalsze losy Ziemi Lubuskiej tu może już opuszczę, wspomnę tylko, że E. Rymar również przedstawił szkic, na temat sporów o Ziemię Lubuską w toku walk o spadek Askańczyków, gdy pojawił się cień szansy, by nad obszarem tym zapanował (choćby przejściowo i/lub w części) bądź to Henryk Jaworski bądź Władysław Łokietek. Rzeczony tekst również ukazał się w "Sobótce".
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #5

 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej