W związku z błędami w niektórych publikacjach że 7pac był przydzielony do 25DP w pierwszym okresie bitwy nad Bzurą przedstawiam przebieg działania 7pac w dniach 9-12 września.
9 września
W nocy osiągnął Sławęcin i przez cały dzień był tam na biwaku.
10 września
W nocy przeszedł do m. Upale i tu o godz. 10 rozdzielił się. W ramach planowanego natarcia GO gen. Knoll-Kownackiego, 7 pac (bez I/7pac) przydzielono 14 Dywizji Piechoty, a I dywizjon miał wspierać ogniem 17 DP.
I dywizjon maszerował przez Łęczycę w ugrupowanie 17 DP. W czasie marszu został zatrzymany przez d-cę AD 25DP i wspierał natarcie 29pp. ze stanowisk w rejonie Łęczycy wsparł skutecznie ogniem zalegający 29 pułk piechoty z 25 DP. tłumiąc m.in. ogień niemieckiej artylerii. Piechota wznowiła natarcie na folwark i m.Sierpów, i opanowała wyznaczony obiekt natarcia. Celność ognia dywizjon zawdzięczał w dużej mierze współdziałającej z nim baterii pomiarowej. Po walce dywizjon nadal maszerował i w następnym dniu osiągnął wyznaczone stanowiska w ugrupowaniu 17 Dywizji Piechoty.
II/7 pac nie prowadził ognia przez cały dzień, a dodatkowo 4/7 pac celnie ostrzelana przez artylerię niemiecką wpadła w panikę. Ponadto 10 IX nastąpiła zamiana baterii do II dywizjonu dołączyła 2/7 pac, a do I dywizjonu, po uporządkowaniu skierowano 4/7pac.
11 września
1/7pac wpierała od ok.12.30 natarcie 17 DP w rejonie wzgórz Modlna-Celestynów, zwalczając niemiecką artylerię, niestety bateria ostrzelała też oddziały 58 pp (prawdopodobnie na skutek utraty łączności), ok. 18.30. Natomiast 3 i 4/7 pac wspierały atak na las Pludwiny, 1/7 pac ok. 23.00 prowadziła ogień wg mapy (40 pocisków) na skrzyżowanie dróg w m.Zgierz (z uwagi na odległość ogień prowadzono ze stanowisk niemal na pierwszej linii piechoty.
II/7 pac nadal nie prowadził ognia prawie przez cały dzień. Dowództwo pułku z II dywizjonem marszem rokadowym dopiero wieczorem 11 września osiągnęło wyznaczony rejon w m. Mąkolice Wschodnie. Ok. godziny 20 znalazł się pod ogniem artylerii niemieckiej w rejonie wsi Mąkolice, gdzie zgrupowane było dowództwo pułku i II/7 pac oraz 14 dac. ok. 23 pułk znalazł się pod nawałą ogniową (prawdopodobnie wywołaną przez dywersantów), Jednostka poniosła duże straty i panika opanowała baterię (2/7pac porzuciła działa).. Między innymi poległ dowódca 7 pac, płk Bodnar. Dowodzenie przejął dowódca II dywizjonu mjr Bolechowski.
12 września
I/7 pac wpierał (do godz. 18) skutecznie natarcie 17 DP na wzgórze 132.3 i 125 oraz probostwo Modlna, a następnie na m. Modlna.
II/7pac (i HQ pułku) praktycznie przez cały dzień porządkowały się - ok. 15 w rejonie m. Piaski zebrały się HQ pułku, 5 i 6/7pac oraz wysłano obsługi po porzucone działa 2 baterii. W ciągu dnia 12 września udało się zebrać dowództwo i II/7 pac w rejonie Łęki Kościelne z wyjątkiem jednej haubicy i około 50% wozów amunicyjnych. Pomimo tego, że pułk był czasowo niezdolny do wykonania zadań bojowych otrzymał rozkaz osłony ogniowej wycofania się 14 DP na północ przez Bzurę. Pułk nakazanego mu zadania nie wykonał. Major Bolechowski został zawieszony w czynnościach służbowych. Pełnienie obowiązków dowódcy pułku zostało powierzone majorowi Wilkońskiemu. Wymieniony oficer zawiesił w czynnościach służbowych dwóch dowódców baterii oraz wydał rozkaz spalenia akt pułkowych i niepotrzebnej części taborów.
Przebieg wydarzeń jednoznacznie wskazuje, że 7pac wymieniany w ogólnych rozkazach Knola i Altera na długo przed bitwą był tylko ich pobożnym życzeniem wskazującym na ich nieudolność jako dowódców. W żaden sposób nie może być wskazywany jako argument.
Zrodlo ???
Moderator N_S