|
|
Ręczna broń palna armii austriackiej ..., ... w okresie wojen napoleońskich
|
|
|
iwanniegrozny
|
|
|
I ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 30 |
|
Nr użytkownika: 100.152 |
|
|
|
|
|
|
Koledzy, czy ktoś może słyszał o książce (może być w języku angielskim) dotyczącej broni palnej armii austriackiej używanej w dobie wojen napoleońskich? W szczególności poszukuję opisów następującej broni:
- pistolet wz. 1760; - sztucer kawaleryjski wz. 1780 - sztucer kawaleryjski wz. 1789 - karabinek kirasjerski wz. 1770
|
|
|
|
|
|
|
|
Poniewaz zalozyciel watku "zniknal", a ja nie doczekalem sie odpowiedzi, wiec postanowilem zaprezentowac ta niebywala bron "palna" zaadoptowana przez armie austriacka w 1780 roku i bedaca na ich wyposazeniu az przez 35 lat, czyli do roku 1815. Uwazny czytelnik zapewne zwrocil uwage, iz uzylem cudzyslowow w slowie "palna", poniewaz ta bron byla w rzeczywistosci...wiatrowka, stad tez jej niemiecka nazwa Windbüchse. Wynalazca tej konstrukcji byl tyrolski rusznikarz o nazwisku Bartholomäus Girandoni i pod jego imieniem ta bron jest znana wspolczesnie w wielu krajach.
Na owe czasy, to ten karabin, czy tez sztucer, lub wiatrowka jak kto woli, byl konstrukcja wrecz rewolucyjna. Nikomu, kto chociaz tylko pobieznie interesuje sie bronia historyczna nie trzeba mowic, jakie wady mial XVIII muszkiet. Najwieksza "wada" bylo to, ze byla to bron jednostrzalowa, o relatywnie niskiej szybkostrzelnosci, oraz wymagajaca w miare skomplikowanej procedury, azeby ja ponownie zaladowac w pozycji stojacej, co nie bylo zawsze "wygodne" w ferworze walki, w dodatku w nie zawsze sprzyjajacych warunkach pogodowych. (Na przyklad ulewny deszcz, czy walka w podmoklym terenie bardzo negatywnie wplywala na niezawodnosc, chociazby ze wzgledu na latwe zamoczenie ladunku , czy tez prochu na panewce). Dochodzila tez koniecznosc stosunkowo czestego czyszczenia lufy z nagaru.
Model 1780 natomiast nie mial takich wad! Magazynek rurowy mial pojemnosc 20 kul (!!!), a samo przeladowanie broni polegalo na uniesieniu lufy do gory i odciagnieciu poprzecznej przesuwki na sprezynie, azeby kula znalazla sie w komorze nabojowej. Po czym wystarczylo odciagnac "klasyczny" kurek (taki jak w muszkiecie, chociaz oczywiscie nie wymagal on panewki) i bron byla gotowa do nastepnego strzalu. Malo tego, ale mozna bylo ja latwo przeladowac w kazdej pozycji strzeleckiej, nawet lezacej. Do tego odglos strzalu nie byl tak silny jak w broni prochowej i oczywiscie nie powstawaly przy strzale cale kleby gestego dymu. Czyli taka bron mozna tez bylo wykorzystywac w walce z zasadzki, lub nawet jako bron "snajperska" (uwaga na cudzyslowy), bo bardzo utudnialo to ostrzeliwanemu przeciwnikowi zorientowanie sie skad padaja strzaly.
Bron miala dlugosc calkowita 1,2 metra, oraz mase 4,5 kilograma. Zrodla podaja kaliber jako 0,46 cala, chociaz prawdopodobnie istniala tez wersja w kalibrze 0,51 cala. Praktyczna donosnosc byla okolo 115 metrow. Zbiornik na sprezone powietrze byl uformowany w ksztalt kolby i byl latwo wymienialny. Zawartosc sprezonego powietrza w pojedynczym zbiorniku pozwalala oddac okolo 30 strzalow, chociaz w miare spadku cisnienia w zbiorniku, praktyczny zasieg sie oczywiscie zmniejszal.
Kazdy zolnierz wyposazony w model 1780 posiadal torbe-przybornik w sklad ktorego wchodzily dwa dodatkowe zbiorniki (razem 3, co pozwalalo oddac okolo 90 strzalow), 100 kul, czyli 20 kul w magazynku broni, plus 4 rurkowe pojemniki po 20 sztuk w kazdym (latwo bylo przesypac w warunkach polowych naboje z rurkowych pojemnikow do magazynka), skladana pompke do pompowania zbiornikow, narzedzia do odlewania kul, wycior, oraz zestaw zapasowych skorzanych uszczelek na wymiane w przypadku nieszczelnosci systemu.
No dobrze, ale jakie byly wady tej rewolucyjnej jak na owe czasy broni?
Przede wszystkim, to byly technologiczne trudnosci w produkcji tych kolb-zbiornikow sprezonego powietrza, biorac pod uwage poziom owczesnej metalurgicznej technologii. Zbiorniki byly wykonywane z odkuwanych blach stalowych, nitowanych razem w ksztalt kolby (przypominajacej ksztalt maczugi) i lutowanych potem na stykach. Powodowalo to niestety nie tak rzadkie przecieki, tym bardziej, ze zbiorniki musialy byc pompowane do cisnienia okolo 60 atmosfer (900 PSI), co zabieralo az...1500 (slownie: tysiac piecset) ruchow pompka i trwalo nie mniej niz 20 minut! Do tego dochodzily mozliwe przecieki na zaworach i na uszczelkach wykonanych ze skory, dlatego tez kazdy zolnierz mial ich zapasowy zestaw.
Jak juz wspomnialem, to cisnienie uzytkowe pozwalalo na oddanie okolo 30 strzalow z jednego zbiornika, jednakze zmieniajace sie cisnienie zmuszalo strzelca do brania coraz to nowszych poprawek na spadajace cisnienie i tym samym predkosc pocisku, wplywajaca na bardziej zakrzywiona trajektorie lotu, co niebywale utudnialo celowanie na dystans.
Jednakze szybkostrzelnosc i latwosc przeladowania niewatpliwie kompensowaly te niedogodnosci, inaczej nie uzywano by tego systemu w armii austriackiej przez cale 35 lat.
Udalo mi sie znalezc filmik na Youtube pokazujacy w szczegolach wyglad i zasade dzialania tej wiatrowki. Znaczenia nabiera fakt, iz prezentowany jest tam oryginalny egzemplarz z 1780 roku! Pokazany jest takze zestaw wchodzacy w sklad przybornika.
https://www.youtube.com/watch?v=2dZLeEUE940
Azeby zilustrowac problemy napotykane w uzytkowaniu tej broni, postanowielem takze podac linka do filmiku pokazujacego aktualne strzelanie ze wspolczesnej repliki. https://www.youtube.com/watch?v=juOQ9Ij3G1c
Poniewaz jestem milosnikiem broni a nie historykiem okresu, to powstrzymuje sie od omawiania zakresu uzytkowania tej broni, regulaminow, oraz technik jej wykorzystywania w okreslonych bitwach i/lub kampaniach wojennych. Mam nadzieje, ze ktos z kolegow dorzuci tutaj kilka interesujacych szczegolow.
Oczywiscie nie byla to jedyna bron na wyposazeniu armii cesarskiej. Ponizszy artykul omawia wiecej szczegolow. http://www.napoleon-series.org/military/or...rmyCavalry.html
W miare szczegolowo jest tam omowione wyposazenie kawalerii.
|
|
|
|
|
|
|
|
Windbüchse M1780 Nie była bronią kawalerii, tylko lekkiej piechoty.
Wg Dolleczka, kawaleria austriacka dysponowała następującymi typami broni palnej: 1. M1770 Karabiner für Dragoner und Kürassiere, kal. 18,3 mm, dł. 123 cm 2. M1770 Repetier-Karabiner fur Dragoner (Crespi-Gewehr), kaliber i długość jak wyżej 3. M1770 Karabiner für Husaren und Chevauxlegere, kal. 18,3 mm, dł. 90 cm 4. M1777 Karabiner für Husaren und Chevauxlegere, kaliber i długość jak wyżej 5. M1779 Karabiner für Husaren und Chevauxlegere, kal. 17,0 mm, dł. 90 c 6. M1744 Cavallerie Pistole, kal 17 mm, dł. 48,5 cm 7. M1769 Granat Pistole, kal. 79 mm, dł. 32,5 cm 8. M1770 Cavallerie Pistole, kal. 18,3 mm, dł. 45 cm.
W 1798 r. wprowadzono nowy, ujednolicony system broni palnej (Unterberger) dla wszystkich rodzajów broni, o kalibrze 17,6 mm, który z kolejnymi modyfikacjami (m.in. wymianą zamka na kapiszonowy) przetrwał do połowy XIX w.
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|