Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Bretania, Przyczyny separatyzmu
     
paulus
 

VI ranga
******
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 1.256
Nr użytkownika: 8.564

 
 
post 4/07/2006, 2:39 Quote Post

Jak wiadomo pomimo licznych prób Karolingów mających na celu podporządkowanie Bretanii region ten tak naprawdę nigdy nie wszedł w orbitę cesarstwa stworzonego przez te dynastie. Co lezalo u podstaw separatyzmu Bretanii?
 
User is offline  PMMini Profile Post #1

     
drop
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 10
Nr użytkownika: 19.624

stanislaw drop
Zawód: publicysta
 
 
post 9/07/2006, 23:23 Quote Post

poczucie znacznej odrębności kulturowej i cywilizacyjnej, to bretonowie przecież obok mieszkańców wysp tworzyli najstarszą cywilizację europejską [ tak zwaną cywilizację maegalitów],

-zgoda inne ludy na terytorium Francji, Portugali,... tez były pochodzenia celtyckiego,
moze więc właśnie to poczucie przynależności do starej cywilizacji.

A tak na marginesie, utrzymuje się ono do dziś,
 
User is offline  PMMini Profile Post #2

     
Belfer historyk
 

VIII ranga
********
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 3.525
Nr użytkownika: 8.375

Pawel
Stopień akademicki: posiadam
Zawód: patrz nick
 
 
post 10/07/2006, 0:09 Quote Post

Tak napisał drop przede wszystkim poczucie odrębności kulturowej. Co ciekawe Bretonowie przybyli do Bretanii (rzymskiej Armoryki) z Kornwalii wypierani przez Anglów i Sasów. Karol Wielki próbował ich ujarzmić tworząc na tym terenie marchię bretońską (margrabią był tutaj słynny Roland ten od Pieśni o Rolandzie). We wczesnym średniowieczu Bretania była hrabstwem, a od 1297 r. podniesiona do rangi księstwa. Ród książęcy w linii męskiej wymarł pod koniec XV w. Córka ostatniego księcia Anna poślubiła w 1491 r. najpierw Karola VIII, a po jego smierci w 1499 r. jego następcę Ludwika XII. W 1514 r. córka Anny, klaudia wyszła za mąż za późniejszego króla Francji Franiciszka I, który w 1532 r. formalnie włączył Bretanię do Korony francuskiej. Mimo tego niektóre odrębności jak np. własne stany prowincjonalne Bretania zachowała aż do rewolucji francuskiej oraz reformy administracji w 1790 r.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
paulus
 

VI ranga
******
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 1.256
Nr użytkownika: 8.564

 
 
post 10/07/2006, 22:48 Quote Post

Rzeczywiscie Bretonia to bardzo ciekawy region, z dluga historia przepelniona poczuciem odrebnosci kulturalnej. Wiecej jak ostatnio wyczytalem u Verbruggena (2005), Bretonowie byli pierwszymi po Rzymianach, ktorzy wprowadzili ciezka konnice jako ich glowna sile.


J.F Verbruggen., 'The Role of the Cavalry in Medieval Warfare' Journal of Medieval Military History 3 (2005).

http://www.deremilitari.org/jmmh/jmmh.htm
 
User is offline  PMMini Profile Post #4

     
bustagallorum
 

IV ranga
****
Grupa: Użytkownik
Postów: 310
Nr użytkownika: 40.406

 
 
post 24/07/2008, 11:02 Quote Post

Może krótki rys historyczny ułatwi zrozumienie separatyzmu Bretońskiego.
Galijska Armoryka od V wieku stała się schronieniem dla celtyckich uchodźców z Bretanii, która w tym czasie była opanowywana przez germańskie plemiona Anglów, Sasów i Jutów. Ci chrześcijańscy uchodźcy osiadali na półwyspie całymi rodami {lub niewielkimi wspólnotami wiejskimi, które stanowiły jednocześnie parafie}. Osadnictwo to doprowadziło do receltyzacji Armoryki [zwanej Bretanią] w ciągu V - VI wieku. Proces ten był ułatwiony powierzchowną romanizacją tego regionu. Brytowie z Armoryki skupiali się w niewielkie jednostki polityczne pod władzą wodzów wybieranych z rodów, które cieszyły się specjalnym autorytetem. Zanikła rzymska organizacja kościelna, zaś Kościół bretoński był zorganizowany na wzór irlandzko-walijski, tzn nie miał ścisłej organizacji kościelnej; funkcje biskupów pełnili opaci klasztorów, spośród których największym autorytetem cieszył się klasztor w Dol { dzięki opatowi-biskupowi św. Samsonowi, który został póżniej patronem Bretanii}.
Chlodwig i jego następcy podejmowali liczne wyprawy przeciwko poszczególnym książętom bretońskim; niektórym królom frankijskim udawało się uzyskać formalne zwierzchnictwo nad Bretończykami. Jednak nie pociągnęło to za sobą wchłonięcia Bretanii przez frankijską organizację państwową, a nawet nie zapobiegło ekspansji Bretończyków, którzy w 577 roku zdobyli starą siedzibę biskupią Vannes i stale zagrażali dwóm innym ośrodkom: Rennes i Nantes. Tylko rozbicie polityczne i rywalizacja książąt bretońskich zmniejszyła to niebezpieczeństwo.
Karolingowie starali się narzucić Bretanii swój porządek. Pepin Mały odzyskał w 753 roku Vannes i założył na pograniczu marchie bretońską, na której czele stał m. in. Roland { o którym wspominał przedmówca }. Za Karola Wielkiego i Ludwika Pobożnego udawało się Frankom odnosić sukcesy w walce z poszczególnymi książętami bretońskimi i utrzymać ich w zależności. W 799 roku margrabia Wido przemierzył całą Bretanię odbierając przysięgi wierności dla Karola od regionalnych naczelników. Mimo tych przysiąg wybuchały liczne bunty. Po stłumieniu takiego buntu w 824 roku Ludwik Pobożny narzucił na księcia [ dux gentis ]całego plemienia, związanego ze sobą Nominoego. Z frankijską pomocą Nominoe podporządkował sobie cały kraj, a po śmierci Ludwika Pobożnego wykorzystał walki pomiędzy jego synami i odzyskał niezależność. W 845 roku zadał Karolowi Łysemu druzgocącą klęskę pod Ballon i zlikwidował marchię bretońską, włączając Rennes i Nantes do swojego państwa. Jego dzieło kontynuowali Erispoe [851-857] i Salomon[857-874], którzy czasem tytułowani byli nawet królami. Przeprowadzili oni reorganizację kościelną Bretanii, redukując liczbę biskupstw i wynosząc katedrę w Dol do stanowiska bretońskiej metropolii. Wprawdzie po zamordowaniu Salomona Bretania stała się znowu widownią walki pomiędzy książętami i rozpadła się na kilka władztw, a najazdy Normanów powiększały chaos, jednak niezależność Bretanii nie była właściwie zagrożona, a Bretończyków, odrębnych językiem i kulturą, posiadających własną organizację kościelną i państwową, nikt nie mógł uważać za "Franków".

źródło; B. Zientara, Świt narodów Europejskich.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #5

     
Rian
 

VIII ranga
********
Grupa: Użytkownik
Postów: 3.332
Nr użytkownika: 6.598

Stopień akademicki: mgr
Zawód: politolog
 
 
post 30/07/2008, 11:12 Quote Post

Największą pomocą w utrzymaniu odrębności Bretanii od Francji było moim zdaniem
pochodzenie Bretończyków (celtyckie różne od germańskich Franków) i odrębny język.
 
User is offline  PMMini Profile Post #6

 
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej