Po czym najpierw ZDRADZIECKO (z punktu widzenia krzyżowców oczywiście) pozbawili ich owoców zwycięstwa po zdobyciu Nicei, a następnie zawierali ZDRADZIECKIE układy z muzułmanami przeciw krzyżowcom, zamiast samym stanąć na czele krucjaty, jak prawdziwie chrześcijańskim monarchom przystało. Ogólnie rzecz biorąc "pomoc" polegała na przeprowadzeniu pod konwojem przez własne terytorium, a potem niech sobie krzyżowcy radzą jak chcą.

Ostatecznie cesarz zażądał od krzyżowców złożenia przysięgi mówiącej, że wszystkie ziemie, które krzyżowcy

A to Krzyżowcy tylko się bili z Saracenami? a na dodatek zawsze dobrze życzyli Cesarstwu?

Wódz posiłków bizantyjskich Tatikios dotarła aż pod Antiochię, a to ponad 1000km od granic Cesarstwa (nie licząc Cypru).

Najpierw "miauczy" o pomoc, a potem stawia warunki, nie będąc w zbyt wygodnej sytuacji do tego. W ten sposób nie szuka się przyjaciół ani nie zjednuje sobie sojuszników.

Chyba głównie po to tam poszli, żeby się bić z Saracenami? A jakie mieli powody "dobrze życzyć" Cesarstwu? Zwłaszcza po "numerze" z Niceą, bo podejrzewam, że przed przybyciem na ziemie Cesarstwa nie życzyli im "nijak". A tu najpierw jakiś hołd lenny, potem zakulisowe konszachty z Saracenami. Patrz wyżej - tak się nie szuka sojuszników.

Chyba po to, żeby "zabezpieczać tyły", czyli urwać dla Cesarstwa jak najwięcej z tego, co naiwni krzyżowcy odwojują u Saracenów.Zresztą za Wiki według Harrisa "Bizancjum i wyprawy krzyżowe":
" Jednak w lutym 1098, już w trakcie oblężenia Antiochii, Tatikios opuścił armię krzyżowców pod pretekstem poszukiwania żywności i udał się na Cypr. Powody tej decyzji nie są jasne. Według Anny Komneny Boemund, który miał świadomość, iż w razie zdobycia Antiochii przysięga zobowiązywałaby go do przekazania miasta Bizantyjczykom, postanowił pozbyć się Tatikiosa i przekonał go, że inni wodzowie chcą go zabić, a zatem ten musi uciekać. Wysuwano także hipotezy, iż Tatikios skłócił się zarówno z Boemundem jak i Rajmundem, albo zaniechał udziału w oblężeniu w nadziei że zmniejszy to powodzenie krzyżowców. Według źródeł łacińskich Tatikios miał po prostu przerazić się nadciągającej armii tureckiej
Aleksy nie miał do niego pretensji o opuszczenie krzyżowców, o czym świadczy fakt, iż w 1099 mianował go dowódcą floty, na czele której pokonał on w pobliżu Rodos Pizańczyków zmierzających z pomocą Boemundowi. Po 1103 Tatikios znika z kart

No cóż, ja przedstawiłem merytoryczny argument, niechciałbym wchodzić w sferę tych lubię tych nie, ci miałczą itp...

Jesteście u nas nasze zasady, przed przybyciem nijak  przecież jedni drugim jak najgorzej życzyli, jedni dla drugich gorsi byli od Saracenów byli, traktowali się jak heretyków...
Hołdy lenne, standard w owych czasach mocniejszy podporządkowywuje sobie słabszego.

Starcie Wschód Zachód właściwie zawsze miało swoją konotację do sporów religijnych, w okolicach przed podbojem muzłumańskim, muszący uważać na wewnętrzne wstrząsy doktryny religijnej Cesarze mieli problemy w kontaktach z Papiestwem, ich ostrożność była widziana jako zbytnia słabość. Później problemy ikonoklazmu, schizm, narastającego rozłamu, od początku konflikty były włściwie nierozerwalne z problemami natury religijnej.

A nie jest merytoryczne nierzucanie kłód pod nogi własnym dobroczyńcom, w sytuacji, gdy mam nóż na gardle? I nie chodzi o "lubię/nie lubię", to po prostu czysta polityka. Nie zaczyna się szukania przyjaciół od stawiania żądań, zwłaszcza, gdy nie ma się sił do ich wyegzekwowania. Błąd taktyczny basileusa.

Możemy zaraz nie być - tylko tędy przechodzimy i nie tylko przez Bizancjum wiedzie droga do Palestyny. Poza tym ktoś tu wzywał pomocy, tak? Nasza pomoc, nasze zasady. I zaraz, kto tu jest SŁABSZY? Kto jeszcze niedawno brał wciry od Roberta Guiscarda i niedawno dostał w skórę pod Mantzikertem? Może szacunku trochę?
Kolega wspomniał o Anatolii - istotnie, utrata tych terenów była początkiem końca Bizancjum. Może więc lepiej było zawrzeć układ - wy nam pomagacie odbić Anatolię, a my wam - Palestynę?
Czy jedni drugim od początku jak najgorzej życzyli - może nie tak, może bardziej nie ufali. Ale w świetle następujących potem zdarzeń nieufność przerodziła się we wrogość. Zaś przydanie Tatikiosa jako "patrzącego na ręce krzyżowcom", to kolejny błąd basileusa. Etniczny TUREK, raczej nie budząca zaufania osoba.

Nie wiem jak to było na Zachodzie ale kiedyś czytałem, że zwykły szary obywatel Cesarstwa orientował się w sprawch różnych schizm i herezji, miał swoje konkretne zdanie i okazywał żywe zaangażowanie w tej materii. Ale jeśli w tej materii była różnica to zapewne nie wpływało na "integrację"

To akurat co bardziej mogło niepokoić krzyżowców, to akurat nie niuanse, o których raczej nie mieli zbyt wielkiego pojęcia, tylko np. to, że Bizantyńczycy utrzymywali kontakty dyplomatyczne z muzułmanami...

"Właśni dobroczyńcy" jak słusznie zauważył Szapur byli czymś zgoła odmiennym niż "zamawiano". A skoro hołd lenny złożono to może basileus nie był taki bez siły. Czyż nie, gospodaRZ i silniejszy narzuca swe warunki.
Taki układ by nie przeszedł, ani jedni ani drudzy nie mieli we wzajemnych zobowiązaniach swojego celu.

[code]
wskaż jakiś przekaz z piśmiennictwa I Krucjaty, któryby coś takiego stwierdzał. Ich przeciwnikami byli nie Turcy w sensie etnicznym, tylko muzułmanie.

Po czym najpierw ZDRADZIECKO (z punktu widzenia krzyżowców oczywiście) pozbawili ich owoców zwycięstwa po zdobyciu Nicei, a następnie zawierali ZDRADZIECKIE układy z muzułmanami przeciw krzyżowcom, zamiast samym stanąć na czele krucjaty, jak prawdziwie chrześcijańskim monarchom przystało. Ogólnie rzecz biorąc "pomoc" polegała na przeprowadzeniu pod konwojem przez własne terytorium, a potem niech sobie krzyżowcy radzą jak chcą.

Twoje kategoryczne i emocjonalne wypowiedzi o zdradzie niezbyt pasują do faktów.

Dlaczego zachód próbował się na Bizancjum tylko wzbogacić, a nie pomóc mu?
Przecież po zdobyciu Konstantynopola Turcy przedostali się do Europy, co w sumie wyszło
mu na niekorzyść.

przedstawiłeś to w oparciu o swoje "widzimisię", a nie w oparciu o przekazy z epoki. Piszesz coś to udowodnij...