No i nie masz litości. Ponieważ pogladów na to czym jest a czym nie jest ludobójstwo jest zbyt wiele żeby sie w tym gąszczu odszukiwac - to ja poprzestane na tym, że zabijanie przypadkowych niewalczących w celu zastraszdenia reszty społeczności to jest czysty terroryzm.

to ja poprzestane na tym, że zabijanie przypadkowych niewalczących w celu zastraszdenia reszty społeczności to jest czysty terroryzm.

no wybacz, raczej niekoniecznie oni

Kolaborant a konfident to dwa różne pojęcia - konfident zasługuje na śmierć, kolaborant bywa niezbędny, bo jakby Polscy strażacy stwierdzili, że nie będą gasić pożarów, bo im sie okupacja nie podoba to... Niemcy by za nich pożarów nie gasili.

A chwileczkę, czyż to sposób działania naszego "drogiego" byłego okupanta?

Kolejna sprawa, że gdyby przyjęto taki tok myślenia, że najlepiej się podporządkować i spokojnie odbudowywać kraj nie ważne pod czyją okupacją, to podejrzewam, że historia Polski skończyłaby się na I RP.

Nikt w Polsce nie przyzna się do tego, że witał Niemców kwiatami, chlebem i mlekiem w 1941r.

To może wróćmy do lekcji polskiego - temat: epoka romantyzmu vs epoka pozytywizmu - nasza historia to w znacznej części romantyczne zrywy przeplatane okresami "budowy od podstaw".

W tym sposobie postrzegania rzeczywistości tkwi głęboki fałsz - ludzie bowiem nie dzielą się na takich, co to walczą i na takich, co budują. Tego rodzaju alternatywa bynajmniej nie istnieje.

to filozofów polskich najwyraźniej się nie czytało

to prawda, że etos pracy i etos walki przeplatają się a nawet przenikają, natomisat sa to dwa różne podejścia do życia

(Wikipedia) Znaniecki na podstawie badań określił następujące typy osobowości:

człowiek zabawy – Praca dla nich to zabawa. Najważniejsze jest przestrzeganie zasad gry.
człowiek pracy – kształtował się wśród ludzi zajmujących się pracą fizyczna. Traktowali oni pracę jako źródło pieniędzy, środków do życia.
człowiek dobrze wychowany – kształtował się wśród inteligencji.
człowiek zboczeniec (dewiant) – czyli taki, który się wyróżnia od innych, niekoniecznie na minus, może to być także geniusz czy artysta.

W zasadzie kto jest kim widać gołym okiem

Tak się zastanawiam, gdzie w tym zestawieniu jest osoba, która bezrefleksyjnie powtarza utarte frazesy, a podstawowym źródłem jej wiedzy jest wikipedia

czyżby rusofobia?

Zachowywali się dość dziwnie. Wyczuwało się wśród nich atmosferę napięcia objawiającą się nerwowym reagowaniem i szorstkim, jeżeli nie aroganckim zachowaniem w stosunku do mieszkańców. Posterunki zabezpieczające wieś zawracały z drogi wszystkich, którzy próbowali się z niej oddalić. Prawdę mówiąc obejście posterunków było dziecinnie łatwe, gdyż od strony południowej i wschodniej żadnego ubezpieczenia nie było. Rano w dwu miejscach we wsi ustawiono beczki ze spirytusem i zaczęto pić na umór. Pili "goście" i zachęcali do picia mieszkańców wsi. My, tzn. ja i moi koledzy-sąsiedzi, byli żołnierze i partyzanci z niepokojem obserwowaliśmy zachowanie się "wojska". Mając wieloletnie doświadczenie z czasów wojny nie wydawało nam się takie zachowanie ani mądre, ani bezpieczne. Zatroskani o bezpieczeństwo wsi i jej mieszkańców zwróciliśmy się z prośbą do dowódcy oddziału, by opuścili wieś i nie narażali jej mieszkańców na niebezpieczeństwo. "Szary" w odpowiedzi na prośbę mieszkańców reprezentowaną przez grupę starszych ludzi parsknął śmiechem. Pod naszą opieką nic wam nie grozi, dodał chełpliwe oraz oświadczył, że pozostanie we wsi tak długo, jak będzie uważał za stosowne. Po tych pertraktacjach zapanowała we wsi niczym nie krępowana zabawa. Pili oficerowie, pili żołnierze, pili mieszkańcy. Ci, co dostatecznie byli napici, zmieniali tyko tych, co trzymali warty i stali na placówkach osłaniających wieś, aby i oni mogli się napić i pożywić. W dniu 10 czerwca około godziny 6.00 rano wieś została zaatakowana od strony Wygnaniec i Wojsławic. Placówki osłaniające zdjęto bez jednego wystrzału. Zaskoczenie było całkowite. Oddział kwaterujący we wsi poszedł w rozsypkę. Nie wytrzeźwieli jeszcze po całonocnej libacji, zerwani ze snu nie stawili żadnego oporu. Rzadko się ostrzeliwując uciekali w kierunku wschodnim ku Putnowcom i Wólce Putnowieckiej.

"Pili żołnierze i pili mieszkańcy wsi, w ogóle nie było dwóch beczek spirytusu, tylko jedna (...) Żadnej walki nie było. Ja stałem na ubezpieczeniu z erkaemem w centrum wioski, na pagórku koło remizy.
    Zaskoczenie było całkowite. W sytuacji, jaka się wytworzył, pozostało mi tylko jedno, uciekać jak inni. Na szczęście obrałem kierunek południowy."

Na wiele rzeczy ludzie czekali, niektórzy na powrót bliski ze zsyłki bo z Lubelszczyzny do 10 tys. ludzi wywieziono, obóz przejściowy był na Majdanku.

Na możliwość pójścia do pracy podjęcia nauki itd. Rodowicz "Anoda" chciał tylko studiować elektrotechnike i co mógł?

Z Majdanka szli też do (L)WP. Znam przypadek, gdy pensjonariusz Majdanaka wyciągnięty do woja skończył wojnę w stopniu podpułkownika.

A ostatni dowódca NSZ po pół roku "urlopu krajowego" był kierownikiem szkoły.

Czy istnienie oddziałów leśnych i przypadki dezercji z roku 44/45 nie spowodowały właśnie tego czekania z "rozprawą z reakcją" do roku 1948

Natomiast każdy potwierdzi, że ludzie pamiętający czasy zaborów i rewolucji zgodnie uważali Niemców za naród cywilizowany, przestrzegający prawa wojennego, na swój sposób rycerski nawet - a sowietów znali jako nieprzewidywalnych barbarzyńców. Nikt Niemców nie witał kwiatami, chlebem i solą, ale kurtuazyjne gesty mogły się zdarzać - po stronie niemieckiej takim gestem było np. nie odebranie szabli mjr. Sucharskiemu.