- Panna Mela cieszy się w Łodzi opinią bardzo zacnej i rozumnej, a że przy
tym jest bardzo bogata i zupełnie przystojna, więc...

- Więc nic z tego, bo to tylko Żydówka! - szepnęła z mocną, prawie
nienawistną pogardą,

- Prawda, to tylko Żydówka, ale jeśliby ta Żydówka kochała i była nawzajem
kochaną przez syna pani, to kwestia jasna i przeciwieństwa wyrównane -
mówił dosyć twardo, bo go irytował ten protest i wydawał mu się śmiesznym.

- Mój syn może się kochać nawet i w Żydówce, ale nie może myśleć o
połączeniu naszej krwi z krwią obcą, z rasą wstrętną i wrogą.

- Pozwolę sobie widzieć wielką przesadę w tym, co pani mówi.

- A dlaczegóż pan się żeni z Anką? Czemu pan sobie nie wybrał żony spośród
łódzkich Żydówek lub Niemek, co?

- Bo mi się żadna z Żydówek i Niemek nie podobała aż do stopnia małżeństwa,
ale gdyby się tak stało, nie wahałbym się ani chwili. Nie mam żadnych
kastowych ani rasowych przesądów i uważam je za przeżytki - powiedział
zupełnie serio.

- Jacy wy ślepi jesteście, jak wy tylko patrzycie oczami zmysłów, jak wy
nie dbacie o jutro, o własne przyszłe dzieci, o przyszłe całe pokolenia -
zawołała załamując ręce w grozie, oburzeniu i politowaniu.

- Dlaczego? - zapytał krótko, patrząc na zegarek.

- Dlatego, że możecie wybierać Żydówki na matki waszych dzieci, dlatego, że
nie czujecie wstrętu do nich. że nie widzicie, iż te kobiety są nam obce
zupełnie, że nie mają religii, nie mają etyki, nie mają tradycji
obywatelskiego życia, nie mają zwykłej kobiecości, są puste, pyszne,
bezduszne handlarki własnych wdzięków, lalki poruszane sprężynami
najpierwotniejszych potrzeb, kobiety bez przeszłości i bez ideału.

"Rasowo" także, choć to Hitler i NSDAP stworzyli wyjątkowo zwyrodniały jej rodzaj.