Nie za dobrze mu się to udało tongue.gif przy czym Jagiełło chyba na serio nie chciał Zygmunta w Budzie. I się nie dziwię - jego imiennik z Neapolu bardziej byłby zajęty Italią niż Polską i Zakonem. Jakiś szczery sojusz byłby bardziej prawdopodobny. Dlatego sądzę, że mając córkę Jagiełło przyjmie prośbę węgierską. To czas osłabienia Luksemburgów w Europie, Wacław utracił akurat tytuł króla Niemiec. Z tym że nie przesądzam, aby Jagiełło podjął jakieś kroki w celu wypędzenia Zygmunta z Budy. Poczeka, aż Węgrzy sami mu przyniosą koronę na tacy, jak zrobili to Polacy.

Trzeba rozstrzygnąć, czy Polacy będą chcieli, aby Jagiełło spłodził syna, czy poprzestaną na osobie Elżbiety Bonifacji.

Przy czym faktycznie Jagiełło będzie wolał, żeby obyło się bez większego zaangażowania z jego strony. Ot, przyjmie wysłanników węgierskich i ofiarowaną koronę, ale jednak sam na Budę nie ruszy, niech się Madziarzy martwią. Pojawia się tylko taki problem, że Andegawen z Neapolu się szybko nie ruszy, co pozwoli luksemburczykom na złapanie oddechu i próbę kontrataku.

Czyli żyjąca Elżbieta Bonifacja nie zmieni raczej królewskich małżonek? Chociaż...spotkałam wersję, że to księżna Aleksandra wyswatała brata z Granowską, ponieważ miała nadzieję, że król nie doczeka się syna z tego związku i tron przypadnie jej synowi, ale zdaję sobie sprawę, że to dosyć naciągana teoria w sytuacji, gdzie sprawa następstwa tronu została już uregulowana (no chyba że faktycznie córka Anny cylejskiej była chorowitym dzieckiem i liczono się z jej śmiercią). Gdyby jednak była to prawda, to Aleksandra nie podsunie bratu niezdolnej do rodzenia kobiety, bo jasne jest, że żadne dzieci Siemowita nie zastąpi córki Jadwigi.

Zygmunt nie miałby raczej nic przeciwko, w przeciwieństwie do bratanicy, dla której Jagiełło był pogańskim barbarzyńcą z litewskich lasów.

Nie najgorszą opcją (chociaż nie tak dobrą jak Elżbieta Zgorzelecka) jest też Katarzyna, siostra Eryka Pomorskiego.

Akurat ATL księżna Aleksandra również może mieć nadzieję, że król nie doczeka się syna,

Taki mariaż mógłby przypieczętować układ Jagiełły z Zygmuntem, przy czym raczej w sytuacji gdyby ten pierwszy koniec końców odpuścił Budę.

Czemu papież Bonifacy został ojcem chrzestnym EB? Często się zdarzało to by papież zostawał chrzestnym?

Albo byłby po to, żeby Jagiełło nie zaczął się w ogóle starać. Ciekawe, czy w tej sytuacji doszłoby do konkurencji między Budą/Pragą a Neapolem o względy Jagiełły tongue.gif

bo też jest opcja, że Jagiełło poślubi Annę Cylejską po to, aby w hrabiach Cylii zdobyć sojuszników w walce o tron budziński.

Opcją byłoby - Jagiełło poślubia Cylejkę, a Durazzo zaręcza się z Elżbietą, zaś Joanna ląduje u boku Wilhelma i jest niezła koalicja przeciwko Zygmuntowi. W sumie może zajść koniugacja - Jagiełło poślubia Joannę, a Władysław Durazzo Elzbietę. Nie byłoby to niecodzienne, bo przecież Maria Andegaweńska nie tylko wypadała mężowi ciotką, ale i była przecież córką Zygmuntowego szwagra (pierwsza żona Ludwika była siostrą Zygmunta). Podobnie stulecie później Zygmunt Stary wydał córkę za swojego szwagra. Jeżeli wcześniej byłam przeciw, to bardzo bym się myliła, jeżeli chodzi o tok myślenia ludzi tamtej epoki.

Słuszna uwaga, zapomnieliśmy o Bonifacym, który pisał, że naszą Jadzię kocha, zatem tę miłość przeniesie na jej córkę. OTL Bonifacy poparł króla Neapolu, ale tutaj może okazać atencję swojej chrześnicy. I to papież może stać się motorem porozumienia między Władysławem Durazzo a Władysławem Jagiełłą. I ślub między kuzynami nie jest wykluczony.

No właśnie ta druga opcja jest ciekawa czyli podwójny ślub. W końcu Cylejka ponoć się Jagielle nie podobała. Dodatkowo właśnie Bonifacy byłby w siódmym niebie chyba bo sprzyjał obu władcom- jednemu "trzymał" córkę do chrztu i z Krzyżakami też chyba trzymał stronę Jagiełły a drugiemu wprost "załatwił" tron. Taka krzyżówka z prawami władców Neapolu i Jagiellonów godziłoby też nieźle Węgrów w następnym pokoleniu bowiem byłaby to już dynastia reprezentująca interes i południa i północy (w złożeniach rzecz jasna).

Tak naprawdę Hermann się z chęcią bratanicy pozbył i wiele za tym politycznie nie szło.

Tylko, że Bonifacy trzęsł portkami na myśl, że Zygmunt z Wacławem mogliby zmienić obediencję,

No ale wszystko w swoim czasie. Próby mariażu najpierw. Wtedy nie ma jeszcze mowy o roszczeniach węgierskich. Kiedy się pojawiają to papież wcale nie musi być im przychylny z przedstawianych powodów ale skoro w 1403 poparł roszczenia Władusława z Neapolu to czemu nie miałby poprzeć w tym samym roku roszczeń Władysława z Neapolu w takiej ATL w sojuszu z Jagiełłą?

Podobnie trząsł portkami na myśl, że obediencję zmieni Jagiełło, a według jego słów jedynie Jadwiga dbała o to, aby jej mąż pozostał posłuszny Rzymowi. Jak pisałam, w 1401 Wacław stracił tytuł króla Niemiec. Dziwnym trafem zbiegło się to z rokiem uwięzienia Zygmunta i koronacji króla Neapolu na króla Węgier - oraz przyjazdem Cylejki do Polski. Przypadek? Zresztą chyba nie bardzo trząsł, skoro uznał Władysława Durazzo królem Węgier, czyli jakby nie patrzeć - "detronizował" Zygmunta.

Tego nie wiemy tak do końca. Zygmunt chyba tylko dlatego poślubił Barbarę, aby odciągnąć hrabiego cylejskiego od sojuszu z Jagiełłą. Hrabiowie cylejscy musieli być dosyć ważni dla polityki węgierskiej, skoro koligacili się z królami Węgier (bodajże stryj Hermana poślubił córkę bana Bośni, krewną Elżbiety Bośniaczki, a i ślub z córką Kazimierza przynosił temu rodowi splendor - to przecież kuzynka Ludwika była).

Działania Bonifacego i jego "podopiecznego" były opóźnione, gdyż aż do 1399 roku Władysław Durazzo usuwał z Neapolu żołnierzy francuskich.
Na dodatek ten fakt jest argumentem za tym, aby Bonifacy aktywniej poparł Jagiełłę. I - Jagiełło mógłby ruszyć już w 1401 roku. Nie sądzę, aby Garai uwięził Zygmunta dopiero wtedy przypadkiem.

Twoje ostatnie zdanie odbieram, jakbyśmy oddawali się spiskowej teorii dziejów, że Garai ruszył, bo dostał znak od papieża, że ma ruszać. Trochę mi to nie gra.

Nawet po wyborze Ruprechta na król Niemiec w 1400 r. Bonifacy najwyraźniej nie występował przeciwko Luksemburgom. Dopiero kiedy ci skoczyli sobie do gardeł uznał ich za niewartych popierania.

Opóźnienie, o którym mówiłem raczej ciężko powiązać z usuwaniem Francuzów, gdyż chodziło mi o to, że się ruszył w 1403 r., a nie już w 1401 r.