|
|
Rewolucja a katolicyzm
|
|
|
|
QUOTE 1.Noc św. Bartłomieja to istotnie, była zbrodnia, lecz to jedynie incydent...
Niestety nie. Francja nie była szczególnie tolerancyjna wobec innowierców.
QUOTE 2.Jaką własność? Księża pracowali jak wszyscy inni (może z wyjątkiem kilku nadętych ważniaków typu Gobel lub Fouche, które i tak zaraz po rozpoczęciu WRF wyrzekły się kapłaństwa) i mieli domy, czasami nawet majątki, na które uczciwie zapracowali!
Daruj, ale trudno uznać wielkie majątki kościelne (na dodatek zwolnione od podatków) za coś, na co kapłani "uczciwie zapracowali". Z drugiej strony jeśli chcieć do wszystkich przykładać tę samą miarkę, dokładnie to samo można powiedzieć o majątkach artystokracji.
QUOTE Dantona też zabito za to, że nawrócił się na katolicyzm... I wiele, wiele innych...
Dość rewolucyjna teza. Dantona skazano dlatego, że chciał skończyć Terror i wychylił się z tym za wcześnie, czym naraził się bardziej gorliwym. Na dodatek najprawdopodobniej czerpał korzyści z pełnionego stanowiska. Katolicyzm nie grał tu żadnej roli.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE QUOTE Dantona też zabito za to, że nawrócił się na katolicyzm... I wiele, wiele innych... Dość rewolucyjna teza. Dantona skazano dlatego, że chciał skończyć Terror i wychylił się z tym za wcześnie, czym naraził się bardziej gorliwym. Na dodatek najprawdopodobniej czerpał korzyści z pełnionego stanowiska. Katolicyzm nie grał tu żadnej roli.
Danton nawoływał do zaprzestania terroru a więc także do zakończenia prześladowań Kościoła. Jego nawrócenie na katolicyzm było zaś chyba ukrywane przed konwentem i opinią publiczną i wiedzieli o nim tylko jego bliscy. Świadczy o tym fakt, że ślub kościelny z drugą żoną był brany "po cichu", świadkami byli Desmoulinsowie, a dla innych znajomych wziął ślub cywilny ( ksiądz na ślubie kościelnym był co prawda niekonstytucyjny, ale gdyby nie chciał ukrywać swojego katolicyzmu to wziąłby ślub przed księdzem konstytucyjnym). Co ciekawe ów ksiądz był obecny na jego egzekucji i miał mu udzielić absolucji.
W latach 1793-1794 kiedy we Francji propagowano najpierw ateizm, a później deizm agresywnemu prześladowaniu podlegał Kościół Katolicki zarówno niekonstytucyjny jak i konstytucyjny. Jaka była wtedy sytuacją dwóch najliczniejszych we Francji, po katolikach grup wyznaniowych tj. kalwinów i żydów? Tępiono ich wiarę tak samo jak katolicyzm?
Ten post był edytowany przez farkas93: 6/02/2013, 20:27
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(farkas93 @ 6/02/2013, 20:26) Jaka była wtedy sytuacją dwóch najliczniejszych we Francji, po katolikach grup wyznaniowych tj. kalwinów i żydów? Jakich kalwinów? Po okresie dragonad pozostały z nich marne resztki. Nie na darmo Ludwik XIV chwalił się, że w jego królestwie z kilku milionów kalwinów zostało ich kilkanaście tysięcy... Już chyba więcej było ewangelików augsburskich w Alzacji.
QUOTE(farkas93 @ 6/02/2013, 20:26) Danton nawoływał do zaprzestania terroru a więc także do zakończenia prześladowań Kościoła. Jedno nie implikuje drugiego. Za Napoleona polityki antykatolickiej raczej nie było, a z drugiej strony nie powiesz mi, że rząd francuski nie wtrącał się w wewnętrzne sprawy Kościoła.
Ten post był edytowany przez de Ptysz: 6/02/2013, 22:20
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE QUOTE Danton nawoływał do zaprzestania terroru a więc także do zakończenia prześladowań Kościoła. Jedno nie implikuje drugiego. Za Napoleona polityki antykatolickiej raczej nie było, a z drugiej strony nie powiesz mi, że rząd francuski nie wtrącał się w wewnętrzne sprawy Kościoła.
Baszkiewicz w swojej biografii Dantona napisał, że w okresie gdy Danton przeszedł na pozycje bardziej umiarkowane, przeciwne terrorowi sprzeciwiał się również działaniom dechrystianizacyjnym hebertystów.
|
|
|
|
|
|
|
|
W okresie przedrewolucyjnym jak się okazuje również ateistyczni czy deistyczni filozofowie jeżeli mieli odpowiednie znajomości potrfili donosić cenzurze by szkodzić sowim oponentom. Przykładem takiej sytuacji Elie Freron, wydawca konserwatywnego i katolickiego pisma L'Année littéraire, na łamach którego, polemizował z encyklopedystami, zwłaszcza z Wolterem. Wolter i inni przeciwnicy Frerona doprowadzili poprzez sowje dworskie kontakty do tego, że L'Année littéraire było zawieszane, a sam wydawca przez krótki czas przebywał w Bastylii. Freron również próbował się bronić wykorzystując swoje poparcie u Marii Leszczyńskiej i Stanisława Leszczyńskiego. Ciekawe jest to, że syn Eliego, Ludwik w początkowym okresie rewolucji wydawał republikańską gazetę Orateur du Peuple. Był także kordelierem, deputowanym do Konwentu i zwolennikiem terroru.
Wiele osób układających konstytucję cywilną kleru było jednocześnie wierzącymi katolikami i nie widzieli w niej nic złego np. Armand-Gaston Camus. Nawet po potępieniu jej przez papieża wśród plakatów wyśmiewających czy potępiających Piusa VI za ten czyn był obecny taki, na którym, ojciec święty jest namawiany do potępienia jej przez szatana. Po papieskim breve przeciwko konstytucji cywilnej kleru w konstytuancie pojawiły się głosy domagające się radykalizacji w obrębie Kościoła państwowego np. wprowadzenia liturgii po francusku czy zniesienia celibatu.
Po wprowadzeniu ślubów cywilnych władze państwowe zakazały Kościołowi odmawiania sakramentu małżeństwa rozwodnikom i księżom.
Ostatni czytałem, że akcja ateizacyjna z okresu X 1793-V 1794 dotykała także protestantów. Pastorzy tak samo jak księża byli zmuszani do wyrzekania się swojej posługi a nawet wiary. Ze względu na na silne prześladownia do podziemia przechodzili nawet księża konstytucyjni odprawiając tajne msze i udzielając tajnych sakramentów. Z tego samego powodu, z którego powstał podziemny Kościół utworzyło się także zjawisko kultu domowego.
Swoją drogą ciekawa była również postawa Heberta. Z jednej strony wojujący ateista głoszący że śmierć jest tylko wiecznym snem, ale w drodze na gilotynę był najbardziej zestresowanym i przestraszonym skazańcem z tej grupy, która była ścinana razem z nim.
Ten post był edytowany przez farkas93: 2/03/2013, 13:33
|
|
|
|
|
|
|
|
Czy w czasach walki z religią księża konstytucyjni, którzy przeszli do podziemia, współpracowali z niezaprzysiężonymi czy może cały czas jedni nie uznawali drugich?
|
|
|
|
|
|
|
|
Jedyny deupotowanym do Konwentu, który przez cały okres terroru sprzeciwiał dechrystianizacji był ksiądz Gregoire, ale jak dokładnie próbował temu przeciwdziałać nie wiem. Może wy wiecie?
|
|
|
|
|
|
|
|
Tu jest sporo: http://fr.wikipedia.org/wiki/Henri_Gr%C3%A9goire Jeśli jest problem z francuskim, to wrzuć do "wujka Google" hasło abbe Gregoire i masz różne materiały, np. po angielsku. Inna rzecz, że o szczegółach owego "żywego sprzeciwu" nie ma nic poza ogólnikami, np: Throughout the Reign of Terror, in spite of attacks in the Convention, in the press, and on placards posted at the street corners, he appeared in the streets in his episcopal dress and daily said Mass in his house.
Ten post był edytowany przez Pietrow: 1/05/2013, 9:28
|
|
|
|
|
|
|
|
Mój francuski stoi na bardzo niskim poziomie. Czytałem angielską wikipedię na ten temat i tak jak napisałeś są tam praktycznie same ogólniki.
Ten post był edytowany przez farkas93: 1/05/2013, 11:18
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|