Nie do końca - nad Trebią mial jeszcze kilka-kilkanaście. Zdechly juz w Italii, od złej pogody.
Ja słyszałem że jeden słon ocalał a reszta zdechła po przeprawie przez błotnista nizine rzeki arno.
I słyszałem, że Hannibal zanim przeszedł przez alpy miał 37 a nie 40 słoni.

Ja słyszałem że jeden słon ocalał a reszta zdechła po przeprawie przez błotnista nizine rzeki arno.

I słyszałem, że Hannibal zanim przeszedł przez alpy miał 37 a nie 40 słoni.

Z tego co czytałem, nad trebbia było bodajże 37 słoni.

W gruncie rzeczy chyba sie rozmówcy zgodzą że gdyby nie pokpienie sprawy przez Kartagińczyków w Iberii, nie byłoby Zamy i Hanibal w końcu zmusiłby Rzym do pokoju?

Czy nie w fakcie, że młody Scypio był akurat troche bardziejj zmyślny od swych przeciwników, należy upatrywać jedną z głównych przyczyn takiego wyniku wojny?

Proponuje sięgnąc do traktatu Hannibala z Filipem Macedońskim albo z Kapuą, są tam dość wyraźnie pokazane cele Kartaginy.

Kartagina przegrała wojnę,z powodu swojego podejścia do niej. W samym Kart Hadasz wojna nie cieszyła się dużym poklaskiem.

Kartagina w osobie Hannibala nie chciała niszczyć Rzymu,a jedynie odciąć go od sprzymierzeńców,i uczynić jednym z wielu niewiele znaczących państewek w Italii. Chciała zachować stabilność sytuacji. Lecz (jak zresztą w zasadzie wszystkie państwa tego okresu) nie doceniła "Potwora znad Tybru".

Rzym zapewne byłby małym państewkiem, ograniczonym do Latium, czy tak mniej wiecej.

to chyba wykraczało znacznie poza realistyczne cele Hannibala.

Rzym nie oddałby w traktacie pokojowym więcej niż już stracił. Przypomnę, że to Rzym odmawiał stale podjęcia rozmów pokojowych i to koalicja była bardziej wyczerpana wojną niż Rzym. Zakładając, że udałoby się koalicji odzyskać panowanie na morzu, nie stracić Sycylii i Hiszpanii, przejąć Sardynię i Korsykę, to maksimium możliwych ustępstw Rzymu to stan z 211r. Czyli uznanie niepodległości Galów, Samnitów, i ludów południa Italii, Sycylii. Rzymowi pozostałaby Lacjum, Etruria i część Kampanii. A może i cała, bo jeżeli Hannibal miałaby atakować wyspy, to musiałby odpuścić sobie Kapuę. Obszar może nienazbyt znaczny: ok. 40.000 km kw., ale bardzo gęsto zaludniony. Ryzm miałby w dalszymciągu możliwość wystawiania 100.000 armii i byłby dalej bardzo ważnym graczem w regionie. Z tym, że straciłby psychologicznie: zniknęłaby aura niezwyciężonego Rzymu. W razie napaści Rzymu na sasiadów z miejsca powstawałaby wielka antyrzymska koalicja, która trzymałaby go w ryzach.

Na jakiej podstawie twierdzisz, ze nie cieszyła się dużym poklaskiem?
Dla mnie sam fakt wsparcia Hannibala przez geruzję w sprawie Saguntu i potem aktywna partycypacja stolicy w działaniach wojennych (ekspedycja na Sycylię, Sardynię, kilkakrotne posiłki do Hiszpanii oraz - mizerne bo mizerne, ale jednak - posiłki dla Hannibala) wskazują na to, że wojnę traktowano w Kartaginie bardzo poważnie.

To w pierwszej wojnie. W drugiej imho już wiedzieli z czym mają do czynienia - a na pewno wiedział to Hannibal. Swiadczy o tym fakt bezposredniego uderzenia w podstawy potęgi Rzymu. Inna sprawa, że Hannibal istotnie nie chciał niszczyć Rzymu, tyle ze nawet jakby chciał, nie miał za bardzo możliwości by tego dokonać.

Hannibal prawdopodobnie dostał od geruzji przyzwolenie,na obronę Hiszpańskich posiadłości Kart Hadaszt,lecz nie na swoją ryzykowną wyprawę. Dobrze zdawano sobie sprawę,że w wypadku wojny,celem Rzymu stanie się Afryka.

Cóż,w momencie gdy wojna była już faktem,Kartagina traktowała ją poważnie i nie żałowała żołnierza ani złota.

Może uściślijmy - co to wg Ciebie znaczy, ze nie dostał pozwolenia na swoją wyprawę?
Geruzja mu zabroniła?

Wojna stała się faktem w momencie gdy ją Kartagińczykom wypowiedział Fabius, rozpuszczając fałdę togi - nie przypuszczam by jakikolwiek Kartagińczyk czekał aż u wybrzęzy Afryki pojawi się flota i legiony by dopiero wtedy potraktowac wojnę poważnie.

Miał bronić Hiszpańskich posiadłości,a nie wyprawiać się do Italii.

geruzja przede wszystkim chciała odzyskać utracone podczas pierwszej wojny ziemię,i ułożyć się z Rzymem.

Jakieś podstawy na poparcie tego "twierdzenia"?

Skad taki wniosek, szczególnie, ze Rzym wcale nie miał ochoty na "układanie się"?