| |
|
|
 Ogas - radziecki internet z obecna technologia
| |
|
|
|
|
OGAS czyli radziecki internet mający służyć do zbierania wszelakich danych lepszego zarzadzania produkcją.
Jednym z wielkich problemów tego programu byly ograniczenia techniczne jak i brak doświadczenia w projektowaniu takich sieci.
Co by bylo gdyby jednak na początku lat 60 kiedy rozwazano ten system sowieci mieli dostęp do doświadczenia komputerów nauczania maszynowego ogólnie całej nowoczesnej wiedzy z zakresu it.
Czy zmniejszyli by to problemy z dostępnością towarów poprawiło by jakość życia mieszkańców demoludów czy ZSRR przetrwał by dłużej?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Świętosław @ 26/09/2021, 16:33) OGAS czyli radziecki internet mający służyć do zbierania wszelakich danych lepszego zarzadzania produkcją. Jednym z wielkich problemów tego programu byly ograniczenia techniczne jak i brak doświadczenia w projektowaniu takich sieci. Co by bylo gdyby jednak na początku lat 60 kiedy rozwazano ten system sowieci mieli dostęp do doświadczenia komputerów nauczania maszynowego ogólnie całej nowoczesnej wiedzy z zakresu it. Czy zmniejszyli by to problemy z dostępnością towarów poprawiło by jakość życia mieszkańców demoludów czy ZSRR przetrwał by dłużej?
Ekonomiści w ZSRR mieli ograniczoną swobodę prowadzenia badań z jednego kardynalnego powodu: nie wolno było im kwestionować naczelnych założeń ideologii marksistowskiej oraz hasła o immanentnej wyższości gospodarki socjalistycznej nad kapitalistyczną. Mimo to udało się wynaleźć dziedzinę nauk ekonomicznych będącą sowieckim wkładem w te nauki: tak zwaną rosyjską szkołę matematyczną.
Jej pierwszym przedstawicielem był Grigorij Feldman (1884-1958). W połowie lat 60. ten nurt doczekał się oficjalnego uznania, kiedy jego czołowym przedstawicielom przyznano najwyższą nagrodę państwową ZSRR. Matematyk Leonid Kantorowicz (1912-1986) otrzymał nawet Nagrodę Nobla (musiał się nią podzielić z Amerykaninem). Także polska Szkoła Główna Planowania i Statystyki (SGPiS, obecnie Szkoła Główna Handlowa) uhonorowała Kantorowicza tytułem doktora honoris causa w 1968.
Wasilij Niemczynow (1894 1964) zajmował się tematyką teorii i praktyki statystyki gospodarczej. Zasłużył się dla nurtu matematycznego jako propagator prac badawczo-rozwojowych tego kierunku. W roku 1958 otworzył pracownię badań ekonomiczno-matematycznych, a w 1963 przekształcił pracownię w słynny Instytut Ekonomiczno-Matematyczny. Niemczynow rozwijał tzw. planometrię, czyli stosowanie metod ekonometrycznych do potrzeb planowania.
Kolejnym znaczącym przedstawicielem szkoły matematycznej Wiktor Nowożyłow (1892-1970). Zajmował się on zagadnieniami makroekonomicznymi.
Ostatnim omawianym przedstawicielem radzieckiej szkoły matematycznej jest Nikołaj Fiedorenko (ur. 1917) Przez wiele lat był kierownikiem Instytutu Ekonomiczno-Matematycznego oraz redaktorem czasopisma "Ekonomika i matiematiczeskije metody”. Również Fiedorenko uhonorowany został przez SGPiS tytułem Doktora honoris causa (1976).
https://sciaga.pl/tekst/63799-64-historia_m...eli_radzieckiej
Co ja o tym myślę? Ano, gospodarka planowa miała rzekomo charakteryzować się zasadniczą przewagą nad gospodarką rynkową. Lecz do mieszkańców ZSRR i państw satelickich z wolna sączyła się wiedza o tym, że poziom życia oraz dostępność dóbr w krajach "realnego socjalizmu" pozostają daleko w tyle za poziomem życia i dostępnością dóbr w państwach rozwiniętego kapitalizmu. Przez pierwsze dekady Kreml mógł to tłumaczyć swym poddanym przywołując niski poziom startowy. Pocieszano ludzi, że coroczne tempo rozwoju gospodarczego w realsocu (wykazywane w rocznikach statycznych) przewyższa takież tempo na Zachodzie, zatem jest jedynie kwestią czasu jak ZSRR doścignie i prześcignie USA. Chruszczow obiecywał nawet "zakończenie budowy materialnych podstaw komunizmu" do roku 1980.
Dlaczego jednak wciąż nie udaje się tak zaplanować procesów gospodarczych, by zaspokoić potrzeby szerokich rzesz konsumentów na poziomie wyższym, niż podstawowy? Ponieważ nie wypadało przyznać, iż centralne planowanie bardzo słabo oraz z dużymi opóźnieniami reaguje na zmiany w popycie, zaczęto opowiadać, iż po prostu jeszcze nauka nie dopracowała się dostatecznie dobrych metod wyliczania tych potrzeb. Ale jest tylko kwestią czasu jak naukowcy sowieccy takich metod się dopracują. Mówiąc językiem celowo upraszczającym, obiecywano, że w niedalekiej przyszłości do "maszyn matematycznych" wrzuci się dostatecznie dużo danych a ekonomiści-matematycy będą w stanie policzyć i zaplanować wszystko zawczasu i bezbłędnie. Krótko mówiąc, ekonomia matematyczna miała się stać skuteczną protezą klasycznej gry popytu i podaży, protezą prywatnej inicjatywy i ducha przedsiębiorczości oraz zapobiegliwości milionów uczestników życia gospodarczego.
To się nie mogło udać. Przyjrzyjmy się jakiemukolwiek, niezbyt skomplikowanemu, przedmiotowi używanemu przez nas codziennie. Na przykład długopisowi. Przecież nawet taki głupi długopis składa się z co najmniej kilku elementów metalowych, kilku plastikowych o odpowiednio dobranych kształtach by do siebie pasowały. Plus wkład z tuszem. Nie ma lepszego motywatora dla wytwórców drobnych części metalowych i drobnych części plastikowych by się naprawdę zaangażowali we współpracę, jak perspektywa dobrego zarobku. Nie ma szans, by centralny planista ogarnął setki miliardów podobnych durnostrojek i na czas wydał w tej mierze setki miliardów trafnych decyzji.
Także praktyka przemawia za ograniczoną użytecznością sowieckiej ekonomii matematycznej. Jeśli bowiem w paru państwach komunistycznych przeprowadzano jakieś średnio udane reformy redukujące nieefektywność gospodarki planowanej, to polegały one w dużej mierze na selektywnym dopuszczeniu elementów wrogiej ekonomii kapitalistycznej.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Nie mogę się całkiem zgodzić w naszych czasach istnieje coś takiego jak systemy logistyczne żeby części był akurat tyle ile potrzeba z minimalnym magazynem część. I jakoś to takiej toyocie działa. Oczywiście mówimy o czymś dużo prostszym ale realnym. Tak samo w czasach wojennych gospodarki państw były dużo bardziej ręcznie sterowane i to bez żadnej technologi komputerowej.
System nie mógł działać poprawnie jeśli układanie rocznego planu ekonomicznego uczciwie zajmowało do 2,5 roku. Ale tutaj wchodzi obecna technika IT, z możliwością zbierania i analizowania danych automatycznie.
Więc roczne plany ekonomiczne były by dokładne i mógłby by być aktualizowane na bieżąco.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Współczesna Polska. Komputerów wszędzie od groma. I w tej współczesnej Polsce wyznacza się tak zwany cel inflacyjny na poziomie 2,5% rocznie. Z możliwością odchyleń o plus/minus 1 punkt procentowy. Po czym liczy się faktyczną inflację i ile ona wynosi? Powoli ale nieubłaganie zbliża się do sześciu procent. IT nie pomogło.
Wszystkiego zaplanować nie sposób, bo zawsze będą występować zdarzenia nie przewidziane, niezależne od woli decydenta. No i przyszłe indywidualne decyzje każdego z milionów konsumentów też są nie do przewidzenia.
Ja nie marzę o takiej gospodarce, w której to centralny planista decyduje, że potrzeba będzie wyprodukować milion aut i dziesięć milionów ceramicznych sedesów: ani jednego sedesu mniej, ani jednego więcej.
No i o powrocie do gospodarki wojennej, z priorytetem dla frontu, z licznymi brakami rynkowymi i z czarnym rynkiem - też nie marzę.
|
| |
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
26/09/2021, 15:33
