Również gdy w 1939 roku kiedy dotarł do Francji, nie przyjął stanowiska Prezydenta oraz Naczelnego Wodza, ale dla dobra Polski pozostawił te stanowiska dwóm politykom - Raczkiewiczowi i Sikorskiemu

Bardzo ciepło o gen. Sosnkowskim wypowiada się Piotr Zychowicz, ukazuje Naczelnego Wodza jako osobę, która bardzo krytycznie podchodziła do koncepcji powstania warszawskiego i przestrzegała AK przed wywołaniem tego powstania.

Uważam, że należy ubolewać nad tym, że na boczny tor w latach 1935 -1939 odsunięto generała Sosabowskiego, podejrzewam, że byłby lepszym Wodzem Naczelnym niż Edward Rydz-Śmigły.

Myślę że mate21 pomylił się w pisowni i zamiast SOSNKOWSKIEGO,wyszedł mu Sosabowski ,nie powiem generał którego biografia bardzo mi się podoba a którego ,,sojusznicy ''zrobili ,,czarną owcą '' za Arnhem.Cóż podobieństwo potraktowania tych wspaniałych ludzi przez ,,aliantów'',jest pouczające.Te,, obrażalskie dupki''(mowa o aliantach) ,nie mogli znieść słusznej krytyki i twardej postawy obu generałów.

Rozpoczęta z wielkim animuszem we wrześniu 1943 r. kampania włoska po chwilowych sukcesach utknęła na zaporze składającej się z dwu pasów obrony - "Linii Gustawa" i "Linii Hitlera" - przygotowanych umiejętnie przez feldmarszałka Alberta Kesselringa. Głównym celem strategicznym sprzymierzonych było opanowanie Rzymu. Bezpośrednią drogę do miasta blokowały jednak silnie umocnione pozycje niemieckie z górującym starożytnym opactwem benedyktynów w Monte Cassino. Naczelny dowódca alianckiej 15. Grupy gen. Harold Alexander postanowił zdobyć je atakiem czołowym, choć dowódca Francuskiego Korpusu Ekspedycyjnego gen. Alphonse Juin proponował mu obejście stanowiska nieprzyjacielskiego poprzez manewr w rejonie gór Aurunci.

Po krwawych i nieskutecznych trzech natarciach na Monte Cassino 2. Korpusu Amerykańskiego, Korpusu Nowozelandzkiego i fiasku pomocniczej operacji desantowej pod Anzio gen. Oliver Leese, dowódca brytyjskiej 8. Armii, której operacyjnie podlegał 2. Korpus Polski, zaproponował gen. Władysławowi Andersowi podjęcie kolejnego uderzenia na klasztor. Gen. Anders bez zasięgania opinii naczelnego wodza gen. Kazimierza Sosnkowskiego podjął tę brze­mienną w skutki decyzję. Tłumaczył później, że powodowała nim chęć przeciwstawienia się propagandzie sowieckiej, która - wobec napięcia wzajemnych stosunków - szermowała poglądem, iż Polacy po wyjściu z Rosji "nie biją się i bić nie chcą". Generał Anders myślał także o "podtrzymaniu na duchu walczącego kraju". Miał świadomość, że sukces przyniesie dużą chwałę polskiemu orężu.

Gen. Sosnkowski był przerażony, zwłaszcza projektem bezpośredniego czołowego ataku na silnie umocnioną pozycję niemiecką, który sztabowcy brytyjscy od początku planowali w sposób urągający fundamentalnym zasadom sztuki wojennej.

Różnica zdań

Pomiędzy obydwoma polskimi generałami doszło do dramatycznej rozmowy. Gen. Sosnkowski był wówczas najbardziej doświadczonym polskim wyższym dowódcą. Gen. Anders zajmujący przed wojną stanowiska dowódcy brygad kawalerii nie miał praktycznie żadnego doświadczenia operacyjnego.

Historyk rzadko ma możliwość weryfikacji przebiegu tak dramatycznych zdarzeń poprzez porównanie odmiennych stanowisk. W tym wypadku jednak obydwaj antagoniści odnieśli się do konfliktu na kartach swych pamiętników. Gen. Anders zbył go kilkoma ogólnymi zdaniami, sprowadzając spór do różnicy w poglądach taktycznych. Pisał, że naczelny wódz twierdził, iż straty będą ogromne, a Monte Cassino i tak nie zdobędziemy. Możliwość powodzenia widział - podobnie jak gen. Juin - w manewrze oskrzydlającym na lewej flance frontu.

Gen. Sosnkowski nie był tak enigmatyczny. Według własnej relacji zarzucił dowódcy 2. Korpusu, że powoduje się przede wszystkim osobistymi ambicjami. "Pióropusz biały panu się śni. Powiedziałem mu jednak wiele więcej" - pisał po latach. "Przede wszystkim, że uważam jego samowolny postępek za naruszenie dyscypliny wojskowej, przy tym bardzo niebezpieczne i wysoce szkodliwe na wygnaniu; powiedziałem mu dalej, że dysponowanie krwią polską w ciężkiej walce politycznej o przyszłość i prawa naszego narodu należy do władz zwierzchnich Rzeczypospolitej; że pomijanie tych władz na rzecz obcych ośrodków dyspozycji ułatwia tym ostatnim wygrywanie ambicji jednostek dla swoich własnych celów, które przecież mogą pozostawać w sprzeczności z naszymi celami narodowymi, jak tego dowiodła konferencja w Teheranie".

Zychowicz przy okazji powtarza głupoty, myląc plany "powstania powszechnego", bo o nich to pisał Sosnkowski w cytowanych depeszach, z powstaniem warszawskim, które było elementem "Burzy".

W zasadzie w antypolskiej książce "Obłęd 44" wszystkie jego tezy to stek bzdur, pomówień, pomyleń, celowych manipulacji i zwykłych kłamstw stawiających na piedestale "Prawdziwych Patriotów" kolaborantów z Niemcami ( wszelkiej maści) a szkalujących wszystkich tych co o Polskę walczyli pod zarzutem - sprzyjania ZSRS.
Gość traktuje historię jak powieść fantastyczno- naukową gdzie im bardziej szokujące stwierdzenia zasłaniają gorzką prawdę iż nie ma zielonego pojęcia o przedmiocie swoich wydumanych analiz. Popatrz sobie na jego enuncjacje dotyczące Sikorskiego czy "antypolskiej" dzialalności AK i wywyższanie NSZ-tu czy innych formacji o skrajnym antykomunistycznym zabarwieniu.

chyba niezbyt uważnie przeczytałeś "Obłęd 44"o ile przeczytałeś książkę Zychowicza.

Współdziałanie wojskowe z Rosją Sowiecka może mieć kierunek ze wschodu na zachód, nigdy zaś odwrotnie,przynajmniej jeżeli chodzi o terytorium kraju.
Działanie wojskowe na tyłach armii niemieckich należy bezwzględnie wykluczyć.
gdyż przy niewielkich korzyściach mogłoby dać ono w wyniku całkowite zniszczenie sił żywych kraju i narodu tak potrzebnych w końcowej fazie dziejowej rozprawy z Niemcami.