Co by było gdyby na tronie polskim zasiadłby nie Stefan Batory, a Albrecht Fryderyk Hohenzollern? Jako pod uznaję zmianę charakteru Albrechta, a co za tym idzie brak choroby psychicznej. Oto charakter księcia pruskiego:
Neurotyczność 4.60e+0
Lęk: 5.90e+0
Agresywna wrogość: 8.20e+0
Depresyjność : 6.60e+0
Nieśmiałość : 4.60e+0
Impulsywność: 2.80e+0
Wrażliwość: 6.60e+0
Ekstrawertyczność 6.00e+0
Życzliwość: 7.90e+0
Towarzyskość: 1.10e+1
Asertywność: 8.20e+0
Aktywność: 8.30e+0
Poszukiwanie doznań: 5.50e+0
Wesołość: 5.30e+0
Otwartość na doświadczenia 3.90e+0
Wyobraźnia: 3.30e+0
Estetyka: 7.50e+0
Emocjonalność: 2.90e+0
Działanie: 5.70e+0
Idee: 5.40e+0
Wartości: 4.30e+0
Ugodowość 7.30e+0Zaufanie: 9.50e+0
Prostolinijność: 8.10e+0
Altruizm: 8.30e+0
Ustępliwość: 6.90e+0
Skromność: 9.80e+0
Sympatia : 8.30e+0
Sumienność 6.00e+0Kompetencja: 6.50e+0
Systematyczność: 7.90e+0
Obowiązkowość: 7.50e+0
Motywacja: 6.20e+0
Samodyscyplina: 1.00e+1
Rozwaga: 7.20e+0
Inteligencja: 7.50e+0"Inteligencja" logiczno-matematyczna 5.80e+0
"Inteligencja" językowa 6.10e+0
"Inteligencja" przestrzenna 6.80e+0
"Inteligencja" interpersonalna 7.90e+0
"Inteligencja" intrapersonalna 5.30e+0
"Inteligencja" przyrodnicza 6.30e+0
Zdolności : 7Wojskowe 7.70e+0
Dyplomatyczne 8.40e+0
Administracyjne 4.80e+0
Krótka Charkterystyka:Albrecht Fryderyk jest osobą wrażliwą, pomimo częstego poczucia gniewu i irytacji w stosunku do innych potrafi powstrzymać wszelakie wybuchy agresji. Do większości ludzi odnosi się życzliwie, potrafi świetnie określić swoje wady oraz zalety, dobry mówca. Albrecht rzadko kiedy potrafi usiedzieć w jednym miejscu jednak przy tym nie często poszukuje nowych doznań. Nie lubi również przebywać w towarzystwie, jest typem samotnika. Pomimo tego jest osobą ufną i prostolinijną, nad własne dobro przekłada dobro swoich poddanych. Książę Pruski ma silne poczucie obowiązku do większości spraw podchodzi systematycznie i rozważnie.
Dodać coś?No i teraz jak miałby dojść on do władzy w RON:
20 marca 1568 Umiera Albrecht Hohenzollern książę Pruski, władzę po nim obejmuje Albrecht Fryderyk.
7 lipca 1572 Śmierć króla Zygmunta Augusta.
6 stycznia 1573 roku Początek sejmu konwokacyjnego
20 Luty 1573 Konwersja Albrechta Fryderyka na katolicyzm. Wydanie aktu dotyczącego tolerancji religijnej w Prusach.
5 kwietnia 1573 roku Rozpoczęcie sejmu elekcyjnego.
16 maja 1573 Obranie królem Henryka Walezego.
Czerwiec 1574 Ucieczka Walezjusza do Francji
8 listopada 1575 Rozpoczęcie kolejnego sejmu elekcyjnego.
28 grudnia 1575 Koronacja Alberta I Fryderyka na króla Polski i Wielkiego księcia Litwy.
Tuż po śmierci Zygmunta Augusta młody Albrecht Fryderyk zaczął przygotowywać się do przedstawienia swojej kandydatury do tronu polskiego. Wykorzystał przy tym znajomości swoje i swego ojca wśród senatorów Rzeczpospolitej. Od początku roku 1573 korespondował z prymasem Uchańskim na temat możliwości konwersji na katolicyzm oraz o swojej kandydaturze do tronu. Jeszcze w lutym 1573 konwertował na wiarę katolicką. Książę Prus przybył na pole elekcyjne osobiście pod niewielką eskortą(wynikało to z jego charakteru). Jego głównym konkurentem do tronu był Henryk Walezjusz reprezentowany przez biskupa Valence Jean’a de Montluc'a. Głosy szlachty od początku były we większości podzielone pomiędzy polskiego lennika, a francuskiego królewicza istniało również dość spore stronnictwo prohabsburgskie. Albrecht próbował przekonać do siebie Annę Jagiellonkę, gwarantując nienaruszalność jej spadku po Zygmuncie Auguście. Niestety polska infantka odmówiła otwartego poparcia Albrechta. Dzięki olbrzymim ilością pieniędzy oraz licznym obietnicom królem został obrany Henryk Walezy. Albrecht Fryderyk występujący od pewnego czasu przed szlachtą jako Albert złożył Walezjuszowi hołd lenny z Prus.
Nie poniechał jednak starań o elekcję. Pozostał przy wierze katolickiej i nadal utrzymywał dobre relacje z częścią senatorów. Cały czas w listach do senatorów próbował zdyskredytować Henryka, podkreślał jego dziwne dla Polaków zachowania i styl bycia.
W czerwcu roku 1574 Henryk I Walezy ucieka do Francji. Albert zauważył w tym szansę dla siebie, zaczął podgrzewać sytuację poprzez swych zaufanych ludzi. Jednocześnie ponowił próbę wzmocnienia swej pozycji wśród szlachty widząc szansę na detronizację Francuza. Rozpoczął rozmowy z Radziwiłami proponując Mikołajowi Rudemu powrót na stanowisko Wielkiego Hetmana Litewskiego, pozyskał dla swej sprawy także Jana Działyńskiego do tej pory gorącego zwolennika Walezego. Elekcja rozpoczęła się 8 listopada 1575 roku po wysłuchaniu kandydatów okazało się, że Albert ma większe poparcie niż na poprzedniej elekcji. W trakcie kolejnych dni zdobywał on powoli głosy kolejnych osobistości: Jana Zamoyskiego, prymasa Uchańskiego oraz innych zwolenników Habsburga. Kusił ich obietnicami tytułów, pozyskał również dla siebie Gdańsk obiecując nowe przywileje dla patrycjatu miasta. Dużą rolę przy elekcyjnym zwycięstwie Alberta miał jego charakter w szczególności serdeczność wobec innych. Ostatecznie szlachta wybrała Alberta na króla dnia 1 grudnia 1575 roku.
Pacta Conventa zawierały postulaty odzyskania Połocka dla Litwy, finansowanie studiów synom szlacheckim na uniwersytecie w Królewcu, a także odbudowę floty polskiej. Koronacja nowego króla odbyła się w 28 grudnia 1575 w Krakowie.