| |
|
|
 Współodpowiedzialność za Holokaust, Narody Europy
| |
|
|
|
|
Duńskiemu sukcesowi w ochronie Żydów pomogła geografia, tj. bliskość Szwecji, a także specyficzna polityka Rzeszy, pozwalająca zachować Danii suwerenność do 1943r.
Później się to zmieniło i Niemcy postanowili rozwiązać kwestię żydowską również w Danii.
Tutaj przewrotnie się wyrażę iż z Żydami duńskimi Niemcy poradzili sobie w sposób najlepszy z możliwych, co jednak wyszło im niechcący.
W każdym razie Danię oczyszczono z Żydów, a zdecydowana większość z nich ocaliła swój żywot.
W następnym roku Niemcy wzięli się za "oczyszczanie" Królestwa Węgier, którego położenie geograficzne uniemożliwiało powtórzenie wariantu duńskiego.
Sami Niemcy wystąpili w tym przypadku z dość makabryczną propozycją handlową (Żydzi za ciężarówki).
W każdym razie, również węgierskich Żydów udało się częściowo uratować, co było min. zasługą pewnego Szweda, którego później wykończyli Sowieci.
Tak w telegraficznym skrócie i z pamięci napisałem. Szczegóły można sobie wyszukać.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(szczypiorek @ 18/11/2012, 13:58) Taką rzecz na necie znalazłem : http://www.historyplace.com/worldwar2/holo...-statistics.htmWidać ogromne różnice w % tych którzy przeżyli w danym kraju. Dobrze byłoby jeszcze na te suche statystyczne dane nałożyć inny czynnik (oczywiście trudno mierzalny ...) - a mianowicie poziom ryzyka na jakie narażali się ci którzy nieśli pomoc Żydom (w Polsce restrykcje bodaj najsurowsze).
Trzeba by jeszcze wydzielić z ZSRR Białoruś i Ukrainę.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Tuż przed DWS nie istniały takie państwa jak Białoruś, czy Ukraina, co było prawdopodobnie podstawą do obliczeń w tym linku.
Brak wiedzy na jakich źródłach się tam oparto, ale generalnie wygląda to rzetelnie.
Zaciekawia tutaj Bułgaria (0%), w czym niewątpliwie pomogła temu państwu geografia i rozsądna polityka, acz chwilowo to była ona w stanie wojny zarówno z Rzeszą jak i ZSRR.
W zestawieniu mamy również Finlandię z (sic) siedmioma ofiarami Holokaustu. Ciekawym co to były za osoby. Trzeba by poszukać.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE W zestawieniu mamy również Finlandię
Coś takiego na przykład odnośnie Finlandii : http://www.cjp.org/page.aspx?id=143685
A tu - to dopiero ciekawa rzecz : Even more unusual, the Finnish government afforded Jews full civil rights throughout the war despite strong pressure from the Nazis. Today's community has a memory of a “field synagogue” built by Finnish soldiers in which they could conduct services alongside SS units.
Mocne !!!!
Ten post był edytowany przez szczypiorek: 18/11/2012, 14:23
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE Dobrze byłoby jeszcze na te suche statystyczne dane nałożyć inny czynnik (oczywiście trudno mierzalny ...) - a mianowicie poziom ryzyka na jakie narażali się ci którzy nieśli pomoc Żydom (w Polsce restrykcje bodaj najsurowsze). A też ciekawą rzeczą byłoby określenie instytucjonalnych (prawnych) aspektów w jakich przyszło funkcjonować społecznościom żydowskim (i osobom pochodzenia żydowskiego) w danych jednostkach administracyjnych po zajęciu ich przez nazistów.
To chyba najważniejsze wyznaczniki przy badaniu problemu "współodpowiedzialności "za Holokaust .
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Na wiki doczytałem, że Finlandia wydała Niemcom ośmiu Żydów, ale nie byli oni obywatelami tego państwa. Ówczesny premier Finlandii - Lipponen, za to również pokajał się publicznie.
QUOTE In November 1942, eight[7] foreign Jewish refugees were handed over to Nazi Germany,[8] a fact for which Finnish prime minister Paavo Lipponen issued an official apology in 2000.[9]
Link - http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_the_Jews_in_Finland
Z linku przytoczonego przez Kolegę Wysoki, uwagę zwraca sytuacja w Albanii.
Odnośnie polowej synagogi dla fińskich żołnierzy Waffen-SS, to nic dziwnego. Przypominam o Karaimach.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE Do wybuchu II w. św. żyło w Bułgarii 48000 Żydów (wg listy stanowiącej załącznik do „Besprechungsprotokoll” z osławionej konferencji w Wannsee). Często, gdy poruszane są kwestie holokaustu, przypominany jest fakt, iż rząd Bułgarii przekazał Niemcom 11000 Żydów. N. B. byli to Żydzi z terenów przez Bułgarię okupowanych. Bułgarzy odmówili natomiast przekazania Niemcom Żydów „swoich”, obywateli Bułgarii. Myliłby się jednak ten, kto przypisywałby ten fakt przychylności wobec Żydów ówczesnego rządu Bułgarii, jak wiadomo sojusznika hitlerowskich Niemiec. Przeciw deportacji i wymordowaniu Żydów wystąpili biskupi bułgarskiej Cerkwi prawosławnej – metropolita Stefan i bp Kirił, a także bułgarski polityk - Dymityr Peszew.
W czasie II. wojny św. sofijski metropolita Stefan (1878-1957) w swoich kazaniach bezkompromisowo piętnował antysemickie posunięcia sprzymierzonego z Hitlerem rządu. Wiosną 1943 r., gdy władze zaczęły układać listy przygotowanych do deportacji Żydów, metropolita osobiście interweniował u cara Borysa III.. Zaklinał go, by do tego nie dopuścił i demonstracyjnie udzielił gościny głównemu rabinowi Bułgarii dr Chananelowi.
Biskup Płowdiwu Kirył (1901-71) publicznie wypowiedział władzom lojalność obywatelską i ostrzegł, że nie będzie podporządkowywał się nieludzkim prawom. W obronie Żydów wystąpiła również część polityków i opinia publiczna, co skłoniło władze do odłożenia planów deportacji, w wyniku czego 47000 bułgarskich Żydów
uniknęło zagłady. W marcu 1943 roku Dymityr Peszew w ciągu jednej nocy zdołał zebrać 42 podpisy posłów rządzącej większości pod petycją do premiera, w której apelowano o zaniechanie przygotowywanej potajemnie deportacji bułgarskich Żydów do obozów zagłady. Także za przyczyną tej, przeprowadzonej w ostatniej chwili akcji, ocalono życie owym 47 tysiącom osób. Akcja ta kosztowała Peszewa utratę stanowiska.
Biskupi Stefan i Kirił otrzymali pośmiertnie tytuły Sprawiedliwych wśród Narodów Świata za przyczynienie się do udaremnienia deportacji bułgarskich Żydów do nazistowskich obozów zagłady. Uroczystość odbyła się w Instytucie Jad Waszem w Jerozolimie. Nagrodę odebrało pięciu biskupów bułgarskich.
za http://www.dws.org.pl/viewtopic.php?f=6&t=121639
Czy podobne postawy zdarzały się wśród innych dostojników Kościołów Chrześcijańskich w Europie .
BTW - nie znalem tego epizodu , wielki Szacunek dla Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego .
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Tak;
Był ktoś taki, zwany "Lwem z Monasteru"
Klemens August von Galen (ur. 16 marca 1878 r. w Dinklage, zm. 22 marca 1946 r. w Münsterze) – niemiecki hrabia, biskup Münsteru w latach 1933-1946, kardynał z nominacji papieża Piusa XII, błogosławiony Kościoła katolickiego,
Był znany ze swoich antynazistowskich kazań oraz stanowczego sprzeciwu wobec praktyk eutanazji wykonywanych w III Rzeszy. Dzięki swojej walecznej postawie wobec nazizmu zyskał przydomek Lwa z Münsteru.
Był jedenastym z trzynaściorga dzieci Ferdynanda hrabiego von Galen i Elisabeth z domu von Spee. Na chrzcie otrzymał imiona Clemens Augustinus Joseph Emmanuel Pius Antonius Hubertus Marie. Studia rozpoczął we Fryburgu w Szwajcarii, gdzie pobierał nauki z literatury, historii i filozofii. W 1898 r. mając dwadzieścia lat odbył podróż do Rzymu, w czasie której został przyjęty na prywatnej audiencji przez papieża Leona XIII. Wtedy postanowił zostać księdzem. Teologię studiował w latach 1898-1903 w Innsbrucku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1904 r. Po święceniach kapłańskich został wikarym przy katedrze w Münster. Później przeniesiony do Berlina pracował tam wiele lat. W 1929 r. został proboszczem w parafii św. Lamberta w Münster, aby swoim autorytetem zahamować spadek poparcia dla katolickiej Niemieckiej Partii Centrum i wzrost nastrojów nacjonalistycznych. 5 sierpnia 1933 r. Klemens August von Galen został mianowany przez papieża Piusa XI ordynariuszem diecezji Münster zmieniając na tym stanowisku Johannesa Poggenburga. Ingres nowego biskupa odbył się 28 października. Jego zawołanie biskupie brzmiało: Nie dla pochwał, ani ze strachu. (łac. Nec laudibus, nec timore, niem. Nicht für Lob, nicht aus Furcht). Ordynariuszem Münsteru pozostał do swojej śmierci w 1946 r.
Będąc wiernym swemu zawołaniu biskupiemu w encyklice na wielki post w 1934 r. mówił o zagrożeniach ze strony "neopogańskiej ideologii". Protestował przeciwko zamykaniu klasztorów. W sierpniu 1941 r. krytykował dokonywaną przez nazistów eutanazję osób starych, niepełnosprawnych i chorych psychicznie, wskazując zręcznie, że może to spotkać okaleczonych żołnierzy Wehrmachtu.
Poparcie wśród wiernych biskupa było tak duże, że władze hitlerowskie obawiały się aresztować duchownego. Los, jaki miał czekać von Galena po ostatecznym zwycięstwie, ujawniły dzienniki Josefa Goebbelsa. Goebbels pisał, że po wygranej wojnie władze zajmą się raz na zawsze duchownym, którego określał mianem "wroga państwa" i "zdrajcą narodu".
Von Galen przygotował obszerne fragmenty opublikowanej w 1937 r. encykliki Piusa XI Mit brennender Sorge (Z palącą troską). O wysokim i barczystym von Galenie Pius XI mówił w 1938 r.: "Olbrzymi, nie tylko z powodu wzrostu".
Papież Pius XII 21 lutego 1946 nr. dał biskupowi Münster godność kardynała prezbitera z tytułem San Bernardo alle Terme. Był to wyraz uznania wobec jego postawy w czasach hitlerowskich. Kardynał von Galen zmarł 22 marca 1946 r. po ciężkiej chorobie mając 68 lat.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE Przypominam o Karaimach.
W ogóle kwestia postrzegania i traktowania Karaimów przez nazistów sama w sobie jest ciekawa. A tak ogólnie to Hitlerowcy z definicji rozdzielali te dwie nacje.
Coś o tym tutaj : http://www.kresy.pl/kresopedia,religie?zob...enomen-karaimow
"W okresie II wojny światowej Karaimi nie zostali poddani eksterminacji. Hitlerowcy uznali ich bowiem za >>rasowo<< odmiennych od Żydów."
A tu za angielską wiki - odnośnie Karaimów na zajętych przez III Rzeszę terenach ZSRR :
"The Reich Agency for the Investigation of Families determined that from the standpoint of German law, the Karaites were not to be considered Jews. The letter from the Reichsstelle fur Sippenforschung gave the official ruling in a letter which stated:
The Karaite sect should not be considered a Jewish religious community within the meaning of paragraph 2, point 2 of the First Regulation to the Reich Citizenship Law. However, it cannot be established that Karaites in their entirety are of blood-related stock, for the racial categorization of an individual cannot be determined without ... his personal ancestry and racial biological characteristics
This ruling set the tone for how the Nazis dealt with the Karaite community in Eastern Europe."
http://en.wikipedia.org/wiki/Crimean_Karai...g_the_Holocaust
= = = = =
Nota bene - podobnie jak z Żydami i judaizmem tak i w przypadku Karaimów mamy do czynienia z kontekstem zarówno etnicznym jak i religijnym (czyli : naród karaimski* oraz religia : karaimizm**).
-----------
* http://pl.wikipedia.org/wiki/Karaimi
A tu m.in. : "Nazwa ta ma dwojakie, powiązane ze sobą, ale nie tożsame znaczenia: etnonim grupy jest zarazem konfesjonimem, tj. odnosi się zarówno do członków karaimskiej grupy etnicznej (Karaimów, pisanych wielką literą), jak i do wyznawców religii karaimskiej (karaimów, pisanych małą literą), będących różnego pochodzenia etnicznego."
** http://pl.wikipedia.org/wiki/Karaimizm
Ten post był edytowany przez szczypiorek: 18/11/2012, 17:34
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(wysoki @ 18/11/2012, 12:24)
Problem Holendrów jest taki, że z jednej strony faktycznie są na drugim miejscu pod względem liczby osób, które zostały uhonorowane tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (a biorąc pod uwagę liczbę ludności to tak naprawdę zdecydowanie prowadzą) ale jednocześnie mieli w kraju obóz Westerbork, który został założony już na początku 1939 roku dla uciekających z Niemiec Żydów po zamknięciu dla nich granicy przez Holandię w grudniu 1938. Po wkroczenie Niemcy obóz przejęli i z niego właśnie wyekspediowali na Wschód ponad 100 tys. Żydów holenderskich i 5 tys. niemieckich.
Jeśli już wspominać o narodach Zachodu to większymi sukcesami mogą się pochwalić Duńczycy - 88% uratowanych i sąsiedzi Holendrów Belgowie - prawie 100% uratowanych Żydów belgijskich i 50% z innym obywatelstwem oraz prawdopodobnie jedyny w Europie napad na pociąg wywożący ich na Wschód. 19 kwietnia 1943 4 Belgów przy pomocy po prostu czerwonej latarni zatrzymało pociąg przewożący ponad 1600 osób i zanim ochrona się zorientowała wypuściło 217 Żydów.
A można prosić jak owe "100 + 50" przedstawiały sie w liczbach bezwzględnych, pytam z ciekawości o Jackson w "France. Dark Years 1940-1944"podając dane o Francji porównuje je z Belgią podając informację że 45 % zostało deportowanych, Holandia 78 % (obie liczby tylko procentowe).
Z państw do tej pory niewymienionych (deportowani )
Francja 25 % (w liczbach bezwzględnych ca 80 tys w tym zabici i zamęczeni na terenie Francji)
Włochy - 16 % (bez danych liczbowych)
Z dugiej strony Słowacja - która jako pierwsza pozbyła się swoich Żydów
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Przy okazji doczytałem się historii ciekawej osoby, jaką był;
http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%A1nos_Esterh%C3%A1zy
Kolejny Sprawiedliwy wśród Narodów Świata?
János Esterházy, również: Ján Esterházi (ur. 14 marca 1901 w Veľkim Zálužiu na Górnych Węgrzech, zm. 8 marca 1957 w Mírovie w Czechosłowacji) – czechosłowacki polityk węgierskiego pochodzenia, działacz mniejszości węgierskiej w I i II Republice oraz w niepodległym państwie słowackim (1939–1945).
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej: ojciec należał do arystokratycznego rodu Esterházych wywodzącego się z Siedmiogrodu, matka Elżbieta (Elisabeth) była córką hr. Stanisława Tarnowskiego. Kształcił się w gimnazjum oraz wyższej uczelni handlowej w Budapeszcie. Po zakończeniu nauki osiadł na gospodarstwie rodzinnym we wschodniej Słowacji.
W działalność polityczną zaangażował się na początku lat trzydziestych. W 1931 stanął na czele Ligi Węgrów w Czechosłowacji (węg. Csehszlovákiai Magyar Népközösségi Liga, CMNL). Rok później wybrano go przewodniczącym Krajowej Partii Chrześcijańsko-Socjalistycznej (Országos Keresztényszocialista Párt, OKSP). W wyborach parlamentarnych w 1935 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego Republiki Czechosłowackiej z okręgu Koszyce. W parlamencie bronił praw kulturalnych, gospodarczych i językowych zamieszkałej na Słowacji mniejszości węgierskiej. Opowiadał się za projektem autonomii Słowacji w ramach państwa czecho-słowackiego lansowanym przez ks. Hlinkę. W 1935 wraz ze słowackimi ludakami (HSĽS) poparł wybór Edvarda Beneša na prezydenta państwa.
W 1936 został wybrany przewodniczącym Zjednoczonej Partii Węgierskiej (Egyesült Magyar Párt, EMP). Odrzucił propozycję wejścia w skład rządu złożoną przez prezydenta Benesza. Od tego czasu działał na rzecz rozbicia państwa czechosłowackiego (był zarejestrowany jako agent „Szalma”) i włączenia Słowacji wraz z Rusią Zakarpacką w skład Węgier. W memorandum wręczonym szefowi misji brytyjskiej w Czechosłowacji Walterowi Runcimanowi domagał się w imieniu słowackich Węgrów prawa do życia we własnym państwie powołując się na 14 punktów prezydenta Wilsona.
W listopadzie 1938 jako poseł uroczyście witał wojska węgierskie wkraczające pod wodzą Miklósa Horthego do Koszyc. Sam pozostał jednak na terenie Słowacji zakładając Partię Węgierską na Słowacji (Szlovenskói Magyar Párt, SMP). W Bratysławie rozpoczął wydawanie gazety „Új Hírek” (Nowe Wiadomości), a po jej zakazaniu „Magyar Hírlap”. Kontynuował prace posła w parlamencie słowackim, gdzie był jedynym przedstawicielem mniejszości węgierskiej. Z zadowoleniem przyjął powstanie niezależnego państwa słowackiego w 1939. W 1941 założył w Bratysławie wydawnictwo „Madách”, rok później odnowił działalność związku kulturalnego „Szemke”.
15 maja 1942 jako jedyny poseł głosował przeciwko ustawie o wysiedleniu Żydów ze Słowacji, za co spotkała go ostra krytyka ze strony słowackiej prasy. Podczas II wojny światowej pomagał Czechom, Słowakom i Żydom w ucieczce i przedostawaniu się na Węgry. Od 1939 roku pomagał również Polakom, organizując po klęsce wrześniowej przerzut polskich żołnierzy na Węgry. Osobiście przewiózł do Budapesztu gen. Kazimierza Sosnkowskiego. W 1944 protestował przeciwko okupacji państwa węgierskiego przez wojska niemieckie.
Po opanowaniu Bratysławy przez wojska sowieckie został aresztowany, jednak po 12 dniach go wypuszczono. Pertraktował z reprezentującym rząd Gustavem Husakiem w sprawie losu słowackich Węgrów. Na polecenie Husaka został aresztowany przez NKWD i wywieziony na Łubiankę. Kolejne miesiące spędził na Syberii (w międzyczasie Słowacki Trybunał Narodowy w Bratysławie skazał go na karę śmierci), jednak w 1949 powrócił do kraju. Wyrok śmierci mu darowano, choć do końca życia pozostał w więzieniu (ostatnim miejscem pobytu była miejscowość Mírov).
W 1924 poślubił hrabiankę Lívię Serényi, z którą miał dzieci Janosa i Alicję.
W marcu 2009 za niesienie pomocy polskim uchodźcom w czasie II wojny światowej został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE A można prosić jak owe "100 + 50" przedstawiały sie w liczbach bezwzględnych, pytam z ciekawości o Jackson w "France. Dark Years 1940-1944"podając dane o Francji porównuje je z Belgią podając informację że 45 % zostało deportowanych, Holandia 78 % (obie liczby tylko procentowe).
Żydów z obywatelstwem belgijskim było tylko ok. 4200 na ok. 60-70 000 przebywających w tym kraju. Reszta to uciekinierzy (gł. z Niemiec). Do obozów koncentracyjnych wywieziono ok. 30 000, z czego przeżyło ok. 1200-1300 osób (dane podawane w różnych miejscach trochę się różnią i dlatego podaję tak niedokładnie).
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE W Danii, która miała być tzw. „Model Protectorate”, w ogóle oznakowania Żydów nie
wprowadzono i był to zupełny wyjątek wśród krajów okupowanych. Długo utrzymywała
się legenda, że Niemcy zaniechali tego, gdyż król Christian X jakoby zapowiedział, że sam
wówczas Gwiazdę Dawida założy, por. L. Yahil, The Rescue of Danish Jewry. Test of a Democracy,
Philadelphia 1969, s. 61 i nn
za :
REAKCJA OKUPOWANEJ EUROPY
NA OZNAKOWANIE ŻYDÓW GWIAZDĄ DAWIDA
Tomasza Szaroty
http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esr...SHaj8Vg&cad=rja
Dotychczas spotykałem się z relacjami iz Christian X założył opaskę z gwiazdą Dawida , wiec prawda to czy tylko mit ?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(wysoki @ 18/11/2012, 13:51) Sprawa ratowania żydów bułgarskich została przedstawiona (razem z przypadkami kilku innych państw) przez Antoniego na forum DWS: http://www.dws.org.pl/viewtopic.php?f=6&t=121639
Jak widać nie tylko Duńczycy...
W tabeli podanej przez kol. szczypiorka:
http://www.historyplace.com/worldwar2/holo...-statistics.htm
Przy tejże Bułgarii stoi liczba 0%.
Ciekawe jest zachowanie duchowieństwa bułgarskiego:
"Przeciw deportacji i wymordowaniu Żydów wystąpili biskupi bułgarskiej Cerkwi prawosławnej – metropolita Stefan i bp Kirił, a także bułgarski polityk - Dymityr Peszew.
W czasie II. wojny św. sofijski metropolita Stefan (1878-1957) w swoich kazaniach bezkompromisowo piętnował antysemickie posunięcia sprzymierzonego z Hitlerem rządu. Wiosną 1943 r., gdy władze zaczęły układać listy przygotowanych do deportacji Żydów, metropolita osobiście interweniował u cara Borysa III.. Zaklinał go, by do tego nie dopuścił i demonstracyjnie udzielił gościny głównemu rabinowi Bułgarii dr Chananelowi."
http://www.dws.org.pl/viewtopic.php?f=6&t=121639
Ten post był edytowany przez Net_Skater: 21/11/2012, 11:39
|
| |
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
18/11/2012, 13:04
