Na szybko zdanie.
Ja widzę jeden podstawowy problem z tym tematem. Mianowicie twierdzisz, że istnieje dobro i zło. Ja uważam, że to są pojęcia wymyślone przez człowieka na określenie czegoś co nie istnieje.
Uważam, że jest jeno prawda. Ewentualnie brak prawdy, ale to już nie jest (:

No więc życie nie jest ani złe ani dobre. Po prostu jest.

Prawdą jest to że teraz piszę tego posta, nie wierzę w to, ja to wiem. Prawdą jest to co jest(Parmenides).

Człowiek może być obiektywnie szczęśliwy jak najbardziej, nie może być natomiast szczęśliwy subiektywnie. To tak jakbym powiedział że teraz jest dla mnie gorąco, ale nie obiektywnie... Nie, to jest pomieszanie z poplątaniem, albo jest dla mnie gorąco albo nie jest. TO jest pewien fakt. Możemy jak najbardziej mówić w sposób obiektywny o subiektywnych odczuciach.

Bardzo dziwnie (wręcz niefortunnie) sformułowany temat. Równie dobrze można zapytać, czy przyroda (lub dane zjawisko przyrodnicze)jest dobra czy zła - jak dla mnie pytanie bez sensu. Inną sprawa jest samo podejście, napisałeś: "człowiekowi nie dane jest wykonać wielu rzeczy których chciał by dokonać podczas krótkiego życia (i tu wyciągasz wniosek, że życie jest więc złe i wrogie)" - na sprawę można spojrzeć dwojako, jak z przysłowiową szklanką  - ktoś powie, że w połowie jest pełna, a inny że w połowie jest pusta. Ty dostrzegasz tylko to, ze czegoś nie osiągniesz, a ktoś inny dostrzeże i doceni to co osiągnął...
Nawiasem mówiąc, większość filozofów materialistów również pisało o przyrodzie jako polu walki wrogim człowiekowi - ale potrafili dostrzec w tym pozytywne aspekty - człowiek przekształcając przyrodę, czyniąc ją sobie podległą, rozwija się i staje się lepszy. Negatywne aspekty przyrody paradoksalnie potrafią sprzyjać rozwojowi (szklanka wiec w połowie pełna, nie pusta).
Również u Kalwina człowiek przekształcając świat staje się lepszy, a trudy z tym związane to dar Boga, który pozwala współuczestniczyć człowiekowi w akcie stworzenia świata - jak widać kwestia podejścia...

"Idąc dalej tym tropem człowiek z gruntu rzeczy jest dobry, dlaczego ? bo to co złego w nim jest wynika tylko i wyłącznie z realiów życia i słabości człowieka" - hehe człowiek jest dobry bo życie jest złe? Jak to więc jest, że są ludzie dobrzy pomimo istnienia złego niedobrego życia? Jak dla mnie wygodny sposób usprawiedliwienia człowieka.

Obiektywnie to ani dobre ani złe. W sensie sam wszechświat nie chce nam zrobić ani dobrze ani źle, bo jest bezosobowy, bezcelowy. Chociaż mimowolnie stara się nas zabić: impakty, rozbłyski gamma, etc. Dopiero my ludzie to wszystko wartościujemy.

Myślę, że ludzie w swojej masie są nieszczęśliwi. Bo albo im źle robią inni ludzie albo czegoś im wiecznie brakuje.

Dlaczego życie ludzkie miałoby być złe, skoro tak się o nie walczy? To normalne, że częściej zwraca się uwagę na to, co złe, bo to zazwyczaj niesamowicie razi i doskwiera, tak samo jak wiadomo, że często narzeka się na trudy życia, ale czy to wystarcza, żeby stwierdzić, że życie ludzkie jest złe? Przecież ono jest piękne. Jak ogromną wartość ma jedna chwila prawdziwej radości, uczucie ulgi czy satysfakcja z osiągniętego sukcesu lub dobrze wykonanej pracy! Wydaje mi się, że ludzie zawsze wyolbrzymiają problemy i przez to nie dostrzegają tego, co dobre i piękne...

Człowiek (i inne istoty żywe) żyje, bo tak mu każą geny. Dopiero ludzka psychika dorabia do tego jakąś otoczkę propagandową.

...ale zawsze z wpływem świadomości na masy zwyciężają najsilniejsi. Tak więc to czy wiara jest bezsasadna czy nie nie decyduje tyle nauka, brak dojrzałości młodych ludzi, chociaż jest z tym coraz lepiej, ale właśnie wybitne jednostki. Tyle, że będąc na samym szczycie człowiek staje się motorem napędu, a jego błąd może kosztować go karierę i wolność czasami.

Gdyby 30 lat temu powiedziano, ze za 30 lat:
- będzie wolna Polska w UE I NATO,
- PZPR I ZSRR juz z kolei nie będzie,
- PLN bedzie globalnie wymienialny,
- sklepy beda tak jak na Zachodzie,
- paszport każdy będzie miał w domu,
- klient będzie szanowany przez sprzedawców w Polsce i za granicą.

To nierealne, ale jesli, to znaczy, że bedziemy żyli w raju - usłyszelibyście odpowiedź.