Iwan Bohun (ukr. Іван Богун) (ur. ???, zm. 1664) - pułkownik kozacki, jeden z głównych przywódców powstania Chmielnickiego.

Urodzony prawdopodobnie około 1608 roku (w momencie wybuchu wojny z Rzeczpospolitą musiał mieć około 40 lat). Pochodzenie nieznane, acz istnieje hipoteza według której był synem drobnego szlachcica, dzierżawcy wsi Bubnowa (Kijowszczyzna). Sotnik pułku czehryńskiego, w 1650 pułkownik kalinicki. W 1651 zdobył i spalił Winnicę. W maju tegoż roku wraz z innymi pułkami bezskutecznie oblegał Kamieniec Podolski i Ołykę (Wołyń). Pod Beresteczkiem wyprowadził resztki wojsk kozackich z okrążenia. Zdecydowany przeciwnik uzależnienia od Moskwy, nie przysiągł wierności carowi podczas rady perejasławskiej. Walczył u boku Chmielnickiego z wojewodą Stanisławem Lanckorońskim i Stefanem Czarnieckim. Podczas potopu szwedzkiego namawiał hetmana do stanięcia po stronie Rzeczpospolitej, potem poparł go jednak przeciw Polsce (Traktat w Radnot). Po jego śmierci był zwolennikiem propolskiego Iwana Wyhowskiego, potem Jerzego Chmielnickiego, do czasu, aż ten postanowił związać się z Moskwą. Bohun ponownie nie złożył przysięgi na wierność carowi. Walczył po stronie polskiej z Rosjanami, został jednak usunięty ze stanowiska i uwięziony w Malborku. Uwolniony w 1663 roku, uczestniczył w zmaganiach z promoskiewskim Iwanem Brzuchowieckim. Rozstrzelany 27 lutego 1664 pod zarzutem zdrady.

Posłużył Henrykowi Sienkiewiczowi za pierwowzór bohatera powieści "Ogniem i mieczem", Jurka Bohuna. Jest także tytułowym bohaterem powieści Jacka Komudy, opowiadającej o największej klęsce wojska Rzeczypospolitej pod Batohem w 1652 roku.