Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Wojna Domowa w Rosji - Kołczak, Co się działo za Uralem ?
     
Retro
 

I ranga
*
Grupa: Użytkownik
Postów: 30
Nr użytkownika: 226

 
 
post 17/10/2003, 14:34 Quote Post

Co z Kołczakiem ?
Wiadomo że w 1919r czerwoni odparli Kołczaka. Ale nie był to koniec działań za linią Uralu. Wiadomo że ataman Semenow walczył jeszcze w 1920. w Styczniu 1920 kapituluje Polskie Zgrupowanie Wojsk na Syberii( co się stało z żołnierzami?)
A więc czy może ktos ma informacje o działaniach wojennych podczas 1-szej kontrewolucji za Uralem ?
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
Net_Skater
 

IX ranga
*********
Grupa: Supermoderator
Postów: 4.753
Nr użytkownika: 1.980

Stopień akademicki: Scholar & Gentleman
Zawód: Byly podatnik
 
 
post 11/11/2004, 23:48 Quote Post

Wladyslaw Pobog-Malinowski tak opisuje koniec gen. Kolczaka:
"(pod koniec 1919 r.) rownoczesnie z kleskami na froncie i powstancza akcja partyzancka na tylach, masowa dezercja i poddawaniem sie bolszewikom nawet wiekich oddzialow - podnioslo sie przeciwko Kolczakowi wrzenie w najblizszym otoczeniu. Dla pozyslania spoleczenstwa (Kolczak) gotow byl wyrzec sie swej reakcyjnej i dyktatorskiej metody rzadow i zapowiedzial na 13 stycznia 1920 wybory do doradczego przedstawicielstwa rzadowego; probowano tez ulagodzic tzw. Centrum Polityczne domagajace sie zwolania soboru ziemskiego, zawarcia pokoju z bolszewikami i oddania Kolczaka pod sad. W styczniu 1920 r. wybuchlo powstanie w kopalniach kolo Irkucka; powstancy opanowali czesc miasta, a jeden z generalow Kolczaka, gen. Janin oglosil podlegly mu terene "strefas neutralna". W dniu 17 stycznia 1920, gen. Kolczak, w obliczu katastrofy, zrzekl sie wladzy przekazujac ja atamanowi Siemionowowi. Tego dnia grupy zbrojne Centrum Politycznego opanowaly caly Irkuck, Kolczak zostal uchwycony przez zolnierzy z Korpusu Czeskiego, przetransportowany do Irkucka i oddany pod sad. 7 lutego wladze w Irkucku uchwycila rada delegatow robotniczych i zolnierskich. 20 lutego 1920 r. gen. Kolczak zostal rozstrzelany."
Jak widac z powyzszego, na terenach podleglych Kolczakowi toczyla sie ostra walka polityczna o wplywy ktora oddzialywala negatywnie na caloksztalt kolczakowskiej insurekcji. Sam general, ze swymi dyktatorskimi zapedami i terroryzowaniem ludnosci oslabial mozliwosci powodzenia akcji antybolszewickiej.
N_S
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

     
caztec43
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 1
Nr użytkownika: 10.762

 
 
post 5/11/2005, 18:02 Quote Post

V Dywizja Strzelców Syberyjskich kapituluje na stacji Klukwiennaja w styczniu 1920 roku, nastapiło to w warunkach syberyjskiej zimy, mróź, brak paliwa i wody do lokomotyw eszelonów i pociągów pancernych w ilości 3 sztuk (pod sam koniec działań wojennych dołączył 4 pociąg pancerny przejęty po kołczakowcach, wg relacji mojego pradziadka stryjecznego miał nazwę "sokół"- w innych relacjach spotykam, że nazywano go "Poznań II"). Do tego dochodzi wykrwawienie jednostek w walkach w ariergardzie wycofujących się jednostek Korpusu Czechosłowackiego i zdemoralizowanych jednostek Kołczaka.Prośby o zluzowanie polskich formacji pozostaly bez odzewu. Czesi nie chcieli przepuścic żadnych polskich pociągów z ludnością cywilną, chyba tylko jeden pociąg sanitarny został przepuszczony, a na dodatek weszli w tajne rokowania z bolszewikami i za głowę Kołczaka i 18 wagonów z carskim złotem dostali możliwość swobodnego przejechania przez resztę Syberii.Część polskich żołnierzy wraz z pułkownikiem Rumszą przebiła się do miejscowości Dalnyj skąd ewakuowano ich do Japonii i stamtąd do Polski,gdzie wzieli udział w wojnie polsko radzieckiej 1920 roku. uratowało się około 700 żołnierzy + 150 cywili. Inne źródła podają około 1200 uratowanych.Jeśli idzie o żołnierzy którzy się poddali wraz z Walerianem Czumą (przyszłym obrońcom Warszawy w 1939)to część skierowano do obozów jenieckich(szeregowców) a kadrę oficerską powsadzano do ciężkich więzień.Polską ludność która uciekała pociągami wraz z wojskiem wyrzucona została z pociągów pozostawiając bez opieki i środków do życia, a tym samym bez szans na przetrwanie.Z tych co przeżyli obozy powróciło niewielu (bolszewicy rozstrzeliwali od razu żołnierzy z jednostek szturmowych. Po powrocie do Polski w wyniku wymiany na żołnierzy wziętych do niewoli podczas wojny polsko-radzieckiej, a nastapiło to w roku 1922 ocaleli żołnierze trafili (wg relacji mojego pradziadka stryjecznego) na kwarantannę do Dęblina. Spotkałem się też z opiniami, że kwarantanna była też miejscem gdzie prześwietlano ich w celu wyłapania sowieckich szpiegów.I to by było tyle na temat losów Polaków. Zostało to bardzo ciekawie opisane w "Karcie" nr 44 w relacji Stanisława Bohdanowicza.Ja osobiście szukam informacji o innych relacjach dotyczących tych jednostek, jak też o polskich żołnierzach
walczących w armii Kołczaka
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
iglak
 

IV ranga
****
Grupa: Użytkownik
Postów: 469
Nr użytkownika: 6.782

Stopień akademicki: GENERAl
 
 
post 7/11/2005, 13:07 Quote Post

Armia Kołczakowska została pobita w lutym 1920 na wschodnim Uralu ale nie był to koniec walk na tym froncie .W kwietniu 1920 pod wodzą generała Kappela przechodząc przez całą zachodnią Syberję przedostała się na Ałtaj i do kraju Zabajkalskiego tam się podzieliła część pomaszerowała na południe do Mongolii i dołączyła do wojsk generała Ungerna von Stenbeka a część przeszła pod komendę atama Siemenowa i w czerwcu ruszyła na wschód, w marcu 1923 jej resztki ewakuowały się z Władywostoku który 4 miesiące później zdobyła armia czerwona. W styczniu 1924 wojska Siemenowa walczące w Manhuri przekroczyły granicę Chińską ,jeszcze przez cały rok 1924 Siemienow organizował wypady w głab Syberji.
 
User is offline  PMMini Profile Post #4

     
JMSkelnik
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 121
Nr użytkownika: 38.907

Julian M. Skelnik
Stopień akademicki: mgr
 
 
post 17/12/2007, 0:03 Quote Post

Polecam książkę: Adolf Juzwenko, Polska a "Biała" Rosja (od listopada 1918 do kwietnia 1920), Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich
Znajdziesz tam sporo informacji w tym temacie.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #5

     
Gronostaj
 

Dławiciel Brabancki
*********
Grupa: Banita
Postów: 5.155
Nr użytkownika: 31.572

Zawód: BANITA
 
 
post 18/12/2007, 15:35 Quote Post

QUOTE(JMSkelnik @ 17/12/2007, 1:03)
Polecam książkę: Adolf Juzwenko, Polska a "Biała" Rosja (od listopada 1918 do kwietnia 1920), Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich
Znajdziesz tam sporo informacji w tym temacie.
*




A czy ta pozycja nie skupia się wyłącznie na stosunku Denikina do niepodległej Polski?


Pozdrawiam!
 
User is offline  PMMini Profile Post #6

     
JMSkelnik
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 121
Nr użytkownika: 38.907

Julian M. Skelnik
Stopień akademicki: mgr
 
 
post 19/12/2007, 12:55 Quote Post

Jest tam także omówiona kwestia powrotu polskich wojsk z Rosji. Jak rozumiem tego dotyczyło między innymi pierwsze pytanie.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #7

     
Tadeusz Rawicz
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 15
Nr użytkownika: 102.263

Tadeusz Bia³ek
Stopień akademicki: in¿ynier
Zawód: kierownik Budowy
 
 
post 10/09/2017, 8:11 Quote Post

Piąta Dywizja Strzelców Polskich wg płk.H.Biegańskiego "Wojsko polskie na Wschodzie 1914=1920" Warszawa 1921
Wkrótce po wybuchu rewolucji w Rosji , na całym jej obszarze w miejscach stacjonowania wojsk byłej Armii Imperium Rosyjskiego zaczęły tworzyć się oddziały wojskowe walczące z bolszewikami. Polacy wcieleni do byłej AIR ,również zaczęli tworzyć własne niewielkie oddziały narodowe. Tak powstały : legion omski ; semipałatyński i irkucki. Gdy w 1918 roku w Omsku utworzony został Polski Komitet Wojenny zarządzany przez mjr. Waleriana Czumę , Polacy zgrupowani w legionach wstępowali ochotniczo do organizowanego wojska. Powołano delegatury w Omsku; w Nowo-nikołajewsku , w Tomsku i w Irkucku. Już 25-go stycznia 1918 r powstała 5 Dywizja Strzelców. Dywizję tworzyły trzy pułki piechoty ; batalion szturmowy, pułk ułanów ,pułk artylerii polowej , batalion inżynieryjny służby sanitarne i tabory . Były to: 1 Pułk Strzelców Polskich im Tadeusza Kościuszki (dowódca płk. Ludwik Bołdok) ; 2 Pułk Strzelców Polskich (o dowódcy brak danych) ; 3 Pułk Strzelców Polskich im. Henryka Dąbrowskiego (dow. ppłk. Romuald Kohutnicki); Batalion Kadrowy (dow. ppłk. Dunin –Brzeziński); Batalion Szturmowy (dow. kpt. Edward Dojan –Miszewski);1 Pułk Ułanów (dow. ppłk. Konrad Piekarski);5 Pułk Artylerii Polowej Lekkiej (dow. płk. Karol Skrygiełło-Jacewicz) i Batalion Inżynieryjny (dow. kpt. Ignacy Świerszczewski). Stan liczebny wynosił około 12 tys. Żołnierzy i oficerów. 1 Pułk Ułanów liczył 4-ry szwadrony po 150 szabel . 5 Pułk Artylerii liczył 6 baterii po 4 działa kal.76,2 mm [15]. Dowódcą Dywizji mianowany został płk. Kazimierz Rumsza . Dywizja podlegała organizacyjnie Dowództwu Armii Polskiej we Francji . W szeregi dywizji licznie wstępowali byli zesłańcy polityczni, jeńcy z armii austriackiej i niemieckiej pochodzenia polskiego oraz miejscowi ochotnicy potomkowie zesłańców . Dywizja w szczytowym okresie liczyła 16 tys. 500 żołnierzy i oficerów. Sytuacja zmusiła dowództwo Dywizji do wsparcia sił rządowych adm. A.Kołczaka i podobnie jak Korpus Czechosłowacki walczyła przeciwko bolszewikom wspomagając wojska Ententy na Syberii. Do zadań Dywizji należała ochrona strategicznej linii Kolei Transsyberyjskiej na ponad 1000 kilometrowym odcinku pomiędzy Nowo-nikołajewskiem , przez Aczyńsk i Krasnojarsk do stacji Klukwiennaja . W celu ochrony linii kolejowej Dywizja wykorzystywała cztery pociągi pancerne zdobyte na bolszewikach nazwane w Dywizji : Warszawa; Poznań ; Poznań II i Kraków . Stan ten utrzymywał się do jesieni 1919 r do ofensywy bolszewickiej. Dywizja wycofywała się jako tylna straż wojsk adm. A. Kołczaka powstrzymując natarcie bolszewickie . Odwrotowi towarzyszyły ciężkie walki ,spotęgowane jeszcze dodatkowo ciężkimi warunkami syberyjskiej zimy. Dywizja prowadziła walki odwrotowe w okolicach stacji kolejowych Tutalskaja ; Litwinowo i Tajga , gdzie kpt. Werobej razem ze swoim batalionem , trzy dni odpierał ataki Czerwonej Gwardii . Dnia 10 stycznia 1920 r eszelony 5-tej Dywizji zostały otoczone przez wojska bolszewickie w pobliżu stacji Klukwiennaja i zmuszone do kapitulacji . Umożliwił to bolszewikom tajny układ z Korpusem Czechosłowackim, którzy uzyskali w ten sposób swobodny przejazd przez Rosję do ojczyzny. Broni nie złożył tylko Batalion Szturmowy kpt. Józefa Werobeja , który przedarł się do Harbina. Wiekszość żołnierzy została wzięta do niewoli i skierowana do pracy w katorżniczych warunkach , gdzie wielu z nich zmarło. Tym ,którzy przeżyli wolność przyniósł dopiero Traktat Ryski z marca 1921 r. Blisko tysiąc oficerów i żołnierzy przedarło się małymi oddziałkami przez Irkuck do Mongolii i Mandżurii , skąd 900 żołnierzy i oficerów oraz ponad 300 osób cywilnych zostało ewakuowanych brytyjskim parowcem . Do Gdańska dotarli 1-go lipca 1920 r. Z przybyłych wojskowych sformowano batalion strzelców i Legię Oficerską. Po dołączeniu do nich prawie 5 tys. ochotników z Kalisza; Kutna ; Włocławka i Łodzi została stworzona Brygada Syberyjska , która wzięła udział w wojnie polsko –bolszewickiej 1920 r.
 
User is offline  PMMini Profile Post #8

 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej