To nie Mieszkowi zależało na chrześcijaństwie tylko ujmując rzecz skrótowo chrześcijaństwu na Mieszku.
Ale cofnijmy się w czasie. Otton I nie był głupkiem i miał gdzie trzeba swoich ludzi, jak zresztą każdy szanujący się król, książę, margrabia czy zwykły herszt zbójów leśnych. A ci donosili zapewne Ottonowi od długiego czasu, że w odróżnieniu od bagiennych, leśnych plemionek nad Sprewą czy Hawelą plemię znad Warty nie poprzestaje na łupieżczych wycieczkach tylko sukcesywnie zajmuje kolejne ziemie. Otton zapewne nieźle pluł sobie w brodę, że przespał był co nieco, a Ziemomysł w tym czasie, nie niepokojony przez poważnych przeciwników, w spokoju umacniał władztwo. Kierunek wschodni widocznie nie był priorytetem w obliczu rodzinnych przepychanek czy italskich wypraw. Otto nie mógł być wszędzie osobiście a poleganie na zależnych książątkach, czy to saskich czy czeskich, niejednokrotnie kończyło się niespodziankami. Kiedy Otton I na początku lat sześćdziesiątych X wieku uporał był się z najważniejszymi swoimi problemami, zwrócił wreszcie uwagę na wschód. Stąd ta nowa jakość w dziejach państwa Piastów. Otton zlecił tę robotę między innymi jednemu ze swoich pomagierów czeskiemu Bolesławowi I, a ten nie miał innego wyjścia jak poddać się woli cesarza bo raz, że dostał w 950 roku porządnie w skórę, a dwa, prawdopodobnie nieźle zalegał z trybutem i podpadł również Ottonowi sojuszem z Wieletami a tym samym niejako akceptacją dla poczynań wichrzyciela Wichmana. Z punktu widzenia Ottona rozwiązanie siłowe nie wchodziło w grę. Mieszkowa scheda była już zbyt silna. Ponieważ religia stanowiła również narzędzie polityki cesarz postanowił pozbawić Mieszka części jego niezależności poprzez włączenie go do europejskiej cywilizacji chrześcijańskiej. Było jasne jak słońce, że stworzenie struktury kościelnej, złożonej przecież nie ze Słowian, lecz mnichów z Zachodu, na terytorium państwa Mieszka zapewni jakąś kontrolę nad poczynaniami słowiańskiego władcy, a już na pewno nad liczącymi się możnymi Polan. Równolegle do tych zamysłów postanowiono wspomóc się starym jak świat sposobem a mianowicie przekupstwem. Pomysł wyszedł być może od zaufanego Ottona I herzoga Hermanna Billunga - najważniejszej persony w Saksonii i reprezentanta interesów cesarskich w ujarzmianiu plemion słowiańskich na zachód od Odry. Na ten czas datuje się bowiem niezwykłą emisję denarów krzyżowych. Wiadomo, że bito je na potęgę w Saksonii i wiadomo też w jakim kierunku podążały.


Co się tyczy "Dagome iudex" to Mieszko I był zbyt silnym władcą aby oddawać się komukolwiek pod opiekę. A już tym bardziej Stolicy Apostolskiej, której "szefowie" byli zależni jak nie od Ottonów to od Crescentiusów, a ich głównym poletkiem był Rzym i może kilka hektarów za nim. Rzymskie przepychanki nie czyniły z papiestwa potęgi, więc Mieszko nie widział powodu aby szukać w nim sprzymierzeńca. Takie nadzieje na pomoc przyświecały za to Odzie, która doskonale wiedziała, że nie ma co liczyć na schedę po Mieszku dla ich synów dopóki żyje Bolesław. "Dagome Iudex" to jej "robota" i nikogo innego. Nie ma w tym dokumencie żadnego Mieszka, Dagoberta czy Daga. Nieokreślenie imienia partnera Ody świadczy, że nie jest to oficjalny dokument mieszkowego państwa tylko konkurentów do władzy. I to nie pierwszy raz. Jan XV brał pieniądze od kogo popadło. Na pięć minut przed śmiercią męża Oda postanowiła uderzyć po raz kolejny za co spotkała ją później odpowiednia kara. Świadczy ona, że nie tylko pozycja samego papieża nic na ziemiach polskich nie znaczyła, ale także całej reszty administracji kościelnej. Bolesław nie poniósł z tego tytuły żadnych konsekwencji. To nie Bolesław kłaniał się Ungerowi tylko Unger Bolesławowi. Czy byłoby tak gdyby jaśnie wielmożne papiestwo faktycznie wspierało interesy Ody i jej synów?

Niestety to co napisałeś to swobodne fantazje na tematy historyczne. Sprzeczne z wiedzą naukową. O czym świadczy choćby to, że nie podałeś ani jednego tytułu pracy naukowej i nazwiska choćby jednego historyka, który coś podobnego twierdzi. Pewne kwestie całkowicie zmanipulowałeś.

Kolego Gniewoszu

Wiedza naukowa na ten temat jest dość mizerna. A często również sprzeczna ze zdrowym rozsądkiem. Nie widzę więc powodu aby się nią w tym wypadku podpierać. Naukowiec również może się mylić i nie ma nic gorszego jak bezkrytycznie przyjąć kilka sprzecznych ze sobą hipotez za wiedzę naukową lub jedną za aksjomat. Jeśli nikt z szacownego grona naukowców czegoś podobnego nie twierdzi nie znaczy to, że jest pozbawione racji. Jestem po prostu, być może, pierwszy, który stawia taką hipotezę i nie ma w tym nic aż na tyle skomplikowanego aby nie można było tego pojąć. Trudno w takim wypadku powołać się na kogokolwiek. Kiedy wysnuwano na przykład hipotezę o "Dago Mesco Dux" również nie podpierano się w tej kwestii literaturą, bo nikt wcześniej o tym nie pisał. To proste. Dziwię się, że tego nie rozumiesz. I co to znaczy, że "pewne" kwestie zmanipulowałem? Które "pewne"? Chcesz zabierać głos to rób to precyzyjniej.

Kolego Gniewoszu

Wiedza naukowa na ten temat jest dość mizerna. A często również sprzeczna ze zdrowym rozsądkiem. Nie widzę więc powodu aby się nią w tym wypadku podpierać. Naukowiec również może się mylić i nie ma nic gorszego jak bezkrytycznie przyjąć kilka sprzecznych ze sobą hipotez za wiedzę naukową lub jedną za aksjomat. Jeśli nikt z szacownego grona naukowców czegoś podobnego nie twierdzi nie znaczy to, że jest pozbawione racji. Jestem po prostu, być może, pierwszy, który stawia taką hipotezę i nie ma w tym nic aż na tyle skomplikowanego aby nie można było tego pojąć. Trudno w takim wypadku powołać się na kogokolwiek. Kiedy wysnuwano na przykład hipotezę o "Dago Mesco Dux" również nie podpierano się w tej kwestii literaturą, bo nikt wcześniej o tym nie pisał. To proste. Dziwię się, że tego nie rozumiesz. I co to znaczy, że "pewne" kwestie zmanipulowałem? Które "pewne"? Chcesz zabierać głos to rób to precyzyjniej.

Jestem po prostu, być może, pierwszy, który stawia taką hipotezę

Naukowiec również może się mylić i nie ma nic gorszego jak bezkrytycznie przyjąć kilka sprzecznych ze sobą hipotez za wiedzę naukową lub jedną za aksjomat.

I co to znaczy, że "pewne" kwestie zmanipulowałem?

Bez przesady. Dokumentem "Dagome Iudex" nie zajmuje się lub nie zajmował cały świat akademicki mediewistów i językoznawców. Raptem poważnie może kilka osób. A reszta raczy zaledwie powoływać się na tych pierwszych przez co często powielać ich ewentualne błędy lub na ich podstawie dokonywać dalszych błędnych wnioskowań.
Trudno dopatrywać się logiki we wzajemnie wykluczających się hipotezach. Albo "Dagome" znaczy "Dago", albo "Ego mesco dux", albo "Dagobert" lub coś zgoła innego. Jeśli szanowna nauka nie może się w tym względzie wypowiedzieć jednoznacznie to nie można mówić, że do czegoś doszła. Rzekoma "obszerność" wiedzy o DI polega więc na tym, że istnieje kilka wykluczających się hipotez dotyczących kilku terminów. Bo trudno chyba nazwać wiedzą zidentyfikowanie " Bruzze" jako Prusów, "Russe" jako Rusi, "Oddere" jako Odry i tak dalej. Bo to oczywiste nazwy. Na jakiej podstawie sądzi się, że to Mieszko oddaje ziemię w opiekę, skoro nie można jednoznacznie ustalić co oznacza słowo "Dagome" lub "Dagone"?  Przypisywanie temu słowu Mieszka to również czysta spekulacja. I niewiele w tym logiki biorąc pod uwagę kontekst zdarzeń współczesnych i późniejszych. Można oczywiście chylić czoła przed błyskotliwymi analizami tytulatury Ody i "Dagome", ale niewiele to wpływa na wyjaśnienie charakteru dokumentu, a zwiększa tylko ilość "wiedzy" poprzez kilka kolejnych hipotez. Nie ma żadnej wiarygodnej, popartej wiedzą czy źródłami, tezy dlaczego w dokumencie nie uwzględniony został Bolesław. Wszystko to są tylko spekulacje. Ale naukowe spekulacje są widać więcej warte od nienaukowych.
Na przykład szanowna nauka raczyła się wypowiedzieć w sprawie literek "E" na jednym z denarów przypisywanych Mieszkowi wysuwając hipotezę, że oznaczają wyraz "Ecclesiae". Na jakiej podstawie? Czy to nie spekulacja? Jak się ma do tego uznawany za późniejszą emisję denar z "pogańskimi" swastykami? Czy przypisywanie Ungerowi autorstwa pierwszego denara to naukowa wiedza czy spekulacja? Pozostawiam osąd nie kpiarzom, lecz osobom myślącym.

Mieszko I był zbyt silnym władcą aby oddawać się komukolwiek pod opiekę

Bez przesady. Dokumentem "Dagome Iudex" nie zajmuje się lub nie zajmował cały świat akademicki mediewistów i językoznawców. Raptem poważnie może kilka osób. A reszta raczy zaledwie powoływać się na tych pierwszych przez co często powielać ich ewentualne błędy lub na ich podstawie dokonywać dalszych błędnych wnioskowań.
Trudno dopatrywać się logiki we wzajemnie wykluczających się hipotezach. Albo "Dagome" znaczy "Dago", albo "Ego mesco dux", albo "Dagobert" lub coś zgoła innego. Jeśli szanowna nauka nie może się w tym względzie wypowiedzieć jednoznacznie to nie można mówić, że do czegoś doszła. Rzekoma "obszerność" wiedzy o DI polega więc na tym, że istnieje kilka wykluczających się hipotez dotyczących kilku terminów.

Shinesgie u ujścia Odry to na pewno nie Gniezno

Michał Łuczyński: Nazwy własne w „Dagome iudex” w: Prace Językoznawcze 17/4, 69-93
2015

już G. Labuda (1951: 592) zwracał uwagę na to, iż kodeks Deusdedita zdradza wahanie w zakresie pisowni początkowego sc- : c- (np. Scautianum ↔ Caucianum, Scrispinis ↔ Crispinis).

Na gruncie grafii staropolskiej tego typu wyraźne wpływy romańskie obserwujemy m.in. w zapisach łac. Schochiskonis, Schoschiskonis ‘Kosisko’ w Historia Polonica Vincenti Kadlubkonis, wtórnych w stosunku do form typu Chossiskonis, Choschisczkonis i in., zbliżonych do standardowej łaciny (MHP II: 271).

Inny przykład stosowania grafii z protetycznym s-: łac. Sciremusine /1145/ ‘Trzemeszno’ (KDW I: s.v.) pochodzi z przywileju kardynała Humbalda z pocz. XII w. W transkrypcjach tej nazwy miejscowej występuje przewaga form z nagłosowym ch-, por. łac. Cheremesno /1145/, a także Chirmesna, Cheremesensis, Cheremessenensis, Cheremensis (z XII w.), znane są jednak również pojedyncze zapisy stosujące substytucję z nagłosowym c-, łac. Cremesen /1147/, oraz t-, Tumestre, a już na gruncie grafii staropolskiej Trzemeschno /1388/, Trzemesnensis /1397/, Trzemeszno /1462/ (odpowiedni materiał podaje m.in. Kętrzyński 1934: 92). W wypadku tych zapisów występuje alternacja /sc/ : /ch/ : /c/ : /t/ = (t),

Wracając do kwestii „civitas Schinesgne” regestu, emendację G. Labudy w postaci S-Gniezno itp. należy odrzucić, ponieważ analiza transkrypcyjna zdradza tu zupełnie inny proces (dopuszczalną lekcją byłoby raczej **S-Kinesne > *S-chinesne, z alternacją /k/ : /ch/). Wszystko wskazuje na to, iż w wypadku zapisów z „nagłosowym” Schi- mamy do czynienia z wariantem dwuznaku /ch/ rozszerzonym o protetyczną spółgłoskę s-. Wartość spółgłoskowa /ch/ to niewątpliwie /k/, nie zaś – jak przypuszczał m.in. S. Rospond – (č). O tym, iż w X-wiecznej grafii romańskiej dwuznak ten oddawał fonem (k), świadczy np. zapis Liudpranda z Cremony Schlavi ‘Słowianie’ z ok. poł. X w.

Reasumując, nie ma podstaw do przypuszczenia, że zapis Schinesgne jest zdeformowany czy w jakikolwiek sposób zepsuty. Formy Kenes(n)e, Genezen, Gnenezne z dokumentów kościelnych i in., a także np. Chnazino (z pasji św. Wojciecha, pierwsza poł. XI w.) należy uznać za włoskie lekcje nazwy pierwszej stolicy Polski nie tyle bliźniaczo podobne do wariantu zapisanego w Breviarum Johannis XV, lecz będące nazwami substytucyjnymi utworzonymi wskutek odmiennego znakowania. W wypadku wariantu „Dagome iudex” – odzwierciedlających regionalne (najpewniej galo-italskie) lokalne uwarunkowania łaciny romańskiej. Odnosząc się na koniec do sporu „Gniezno czy Szczecin?”, należy ocenić go jako bezprzedmiotowy. Analiza filologiczna nie pozostawia wątpliwości, że w nomenklaturze „Schinesgne” nie ma nic zagadkowego i że odnosi się ona do Gniezna.

Tymczasem, jak zauważył Karol Buczek (1965: 118 przyp. 8): „wszyscy zwolennicy interpretacji szczecińskiej czytają sch jak sz lub scz, a nie jak sk, tzn. z niemiecka lub z francuska, a nie z włoska, powołując się przy tym na analogie w źródłach z wieku XII i z późniejszych stuleci, kiedy to w Polsce działało już wielu duchownych Niemców i Francuzów”. Zwrócił na to uwagę już w 1975 r. prof. Witold Mańczak: Dowodu na to, że Szczecin miał się pierwotnie nazywać Szczytnem, dopatruje się S. Rospond także w czterech pierwszych literach Schinesghe oznaczającego Szczecin w regeście dokumentu Dagome iudex, a mianowicie autor ten odczytuje Schi- jako sci-. Można się jednak zastanawiać, czy taki sposób odczytania jest słuszny. Jest wysoce prawdopodobne, że kopistami tego dokumentu byli Włosi, na co wskazywałby fakt, że w Schinesghe, Schinesne, Schinesgne występują charakterystyczne dla języka włoskiego połączenia sch, gh, gn [...] (Mańczak 2002: 103).

Tak wczesna forma nazwy miasta Gniezno znana z emisji monety wyklucza pokrętne interpretacje nazwy miasta-

Witam. Mam pytanie do wszystkich zainteresowanych - czy Gniezno leży u ujścia Odry ?

                           
                   pozdrawiam AM