Może ktoś zweryfikować taką informację? Od jakiegoś rekonstruktora słyszałem, że w Krakowie miecznicy skarżyli się, że mieszczanie nie chcą kupować do zbrojowni mieczy i wolą szable. To oczywiście koniec Średniowiecza.

Co do broni obuchowej. Rąbnięcie nawet takim nasiekańcem w woja w kolczudze mogło wyłączyć go z dalszej walki i to na zawsze. Wczesne hełmy też niezbyt dobrze przyjmowały silne uderzenia, pękały na spojeniach. Uderzenie mieczem mogło się ześlizgnąć z hełmu, ale rąbnięcie czymś ciężkim nawet bez rozbicia mogło spowodować wstrząs mózgu.
Z jakiś powodów był stały rozwój broni obuchowych toporki, nadziaki, młotki, buławy, buzdygany. Miecz nie robił dużej krzywdy mocno opancerzonym, a jak się ma w ręku toporek czy nadziak to nie będzie się go zmieniać jak podleci jakiś ciura w skórzanym kaftanie. Z ikonografii wynika, że nawet konni stosowali topory.

Chodzi mi o to, że moim zdaniem każdy rycerz musiał mieć miecz i znać szermierkę mieczem natomiast mieszczanin/chłop miał miecz i uczył się szermierki mieczem tylko czasami na przykład kiedy zostawał rabusiem lub zbirem

Też tak myślę. Jednak o ile w płytówce można w zasadzie ignorować ciosy lekką bronią to w koszulce kolczej już nie bardzo i trzeba w razie walki umieć też odbijać ciosy mieczem.

Tu się nie całkiem zgodzę. Karabela używana we właściwy sposób była równie skuteczna jak szabla tak zwana "husarska" czy też "czarna".

Kataną walczy się zupełnie inaczej niż szablą. Podstawowe założenia to trzymanie broni oburącz skrajna koncentracja (medytacje zen miały w tym pomóc) i 1-3 perfekcyjnie wykonane techniki. Większość walk kończyła się w 1 złożeniu a 3 złożenia to było zwykle maksimum. Do europejskich technik szermierczych katana się nie nadaje ale to nie jest wada tylko przystosowanie do odmiennej techniki walki.

      A to niby dlaczego musiał mieć? Jakaś ustawa mu nakazywała? Wielu mniej zamożnych posługiwało się kordami.     

.... i Anglii topory.............

Topór był bardzo popularną bronią "dodatkową" ponieważ radził sobie z tarczami. Do tego był bardzo uniwersalny i nie chodzi mi tylko o samą walkę ale prace polowe.

Tarczę właściwie wyeliminowała coraz lepsza zbroja. Zresztą już średniowieczna tarcza w porównaniu do antycznych patentów była mocno symboliczna.

1. Waga broni działa na niekorzyść karabeli, te 400-500g robi różnice.

3. Brak osłony dłoni! W pojedynku przeciwnik będzie starał się to wykorzystać

4. Z racji braku palucha, gorszy chwyt.

Jaka była waga tej broni, jaka był waga szabli?

Karabela to też szabla.

Lekkie cięcie mieczem właśnie za wiele nie zrobi, bo nie będzie z tego raczej poważnej rany. A już komuś w jakimś pancerzu może nie zrobić nic. Natomiast bronią obuchowa można zadać silny cios, przed którym pancerz giętki będzie chronił słabiej niż przed cięciem mieczem.

Broń obuchowa jest bardziej "bezpieczna" od siecznej? Zdecydowanie nie. To groźne i nieprzewidywalne zabawki. Gruchotanie czaszek, łamanie żeber (i to w perfidny sposób z odpryskami), łamanie kości długich, czy zdolności pogruchotania miednicy ( w średniowieczu praktycznie pewna śmierć lub kalectwo). W przypadku tkanek miękkich, tez nie ma lekko, bo energia uderzenia nie znika. Obrażenia miażdżone są najgorszymi z możliwych. Takie rany często wydają się z wierzchu niegroźne, ale uszkodzona tkanka oraz organy mogą obficie krwawić, a potem gnić.