historycy.org -> Programy partii rewolucyjnej Rosji

Programy partii rewolucyjnej Rosji, Bolszewicy, mienszewicy, eserzy...

Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+

.:: Śledź ten temat :: Wyślij temat na email :: Wydrukuj ten temat ::.

Sir NonGomery

Nowicjusz

Grupa: Użytkownik

Postów: 14

Nr użytkownika: 4.131

Zawód: student

14/10/2005, 18:51

Carska Rosja była podłożem do niewyobrażalnych machinacji i zmian w związku z wiosną Europejskiej myśli socjalistycznej. Gdy w lutym 1917 roku usunięto monarchię, chętni do objęcia władzy postanowili skruszyć kopie między sobą nawet za cenę śmierci, gdyż jak się okazało, tron Rosji był górą złota.

Ta góra złota jednak sypała się już od kilku lat a społeczeństwo całej Rosji odczuwało nieudolność aparatu carskiego w podejmowaniu decyzji związanych z nowoczesną polityką gospodarczą i oczywiście z polityką wojny. I wojna światowa była sprawdzianem dla wielu państw lecz nikt nie spodziewał się, że to właśnie Rosja ulegnie tej sile jeszcze podczas trwania konfliktu. Co najdziwniejsze, nie sama konfrontacja postawiła ten ogromny kraj na kolana, gdyż sam aparat władzy i administracji był w opłakanym stanie.

Z nadażającej się okazji skorzystali przedstawiciele partii, które włączyły się do wspólnej walki o przejęcie dziedzictwa po wykluczonej rodzinie carskiej. Jako piersi w szeregu stawili się bolszewicy czyli Коммунистическая партия Советского Союза (Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego). Zanim KPZR osiągnęło status monopartii minęło kilka lat walki i likwidacji innych pretendentów do rządu nad Rosją. Powstała z tworu socjaldemokracji rosyjskiej SDPRR i jako większość odłączyła się od tej grupy. Worek partyjny rozsypał się w 1903 roku, gdy to bolszewicy pod przywództwem towarzysza Władimira Ilicza Uljanowa uzyskując przewagę przedstawili inny zgoła program działań niż reszta (-> mienszewicy). Marksistowski przywódca podją wszelkie starania aby jego partia dostosowała się do poglądów panujących w kraju. Zaplanowano:
a) rewolucję społeczną, mającą na celu zwrócenie uwagi społeczeństwa na władzę pozamonarchiczną, kierowaną przez niezależnego członka partii jako wywodzącego się spośród mas i znającego potrzeby wszystkich klas;
b) nowy sposób sprawowania władzy przez tzw. proletariat czyli jedyną i słuszną partię rządzącą oraz "biedotę chłopską".
c) zmianę charakteru partii z socjaldemokratycznego na komunistyczny;
d) nacjonalizację gruntów, rolnictwo wielkoobszarowe i w końcu kolektywną gospodarkę rolną;
e) współpracę z innymi formami aktywnej władzy socjalistycznej poprzez utworzenie Międzynarodówki Rewolucyjnej;
f) utorowanie drogi dla nowego typu gospodarki, jakim była gosp. zarządzana z pieniędzy publicznych poprzez rozbudowany aparat władzy o silnych strukturach;
g) likwidację władzy carskiej (jak się okazało dosłownie);
h) powstanie nowego charakteru państwa, demokratycznej instytucji stworzonej z myślą o człowieku a nie przedmiocie;
i) utworzenie dwuklasowego podziału społeczeństwa na robotników i rolników zarządzanych przez Rady Delegatów Robotniczych i Chłopskich.

Jak już wspomniałem, z worka wysypali się również mienszewicy (bolszewicy - większościowcy; mienszewicy, 'Меньшевик' - mniejszościowcy). Łatwo odgadnąć co budziło ich niechęć do bolszewików i co za tym idzie, co spowodowało w ogóle powstanie tejże partii. Otóż mienszewicy nie zgadzali się z przewrotnym programem Lenina i jego wspólników, a zakładali sobie związanie z liberałami i prace nad powolnym ale skutecznym wzrostem gospodarczym i ożywieniem innych filarów państwa. Rewolucja lutowa sprawiła, że ich stabilne zamiary okazały się bardzo interesujące dla mas społecznych, jednak nieskuteczne wobec nagłego sukcesu podczas rewolucji październikowej, podczas której to sukces bolszewików w Piotrogrodzie i Moskwie został skonsumowany poprzez powstanie zbrojne. Właściwie to partia Lenina chciała stłumić zapędy swoich rywali. Mienszewicy musieli zrezygnować ze względu na zaawansowane wsparcie ludu wobec poczynań rewolucjonistów.

Oprócz wymienionych partii również Eserzy, czyli właściwie podziemna partia rewolucyjna (Партия социалистов-революционеров ПСР). Ich program nieznacznie różnił się od bolszewickiego jednak w sprawach podziału władzy większą jej część planowali oddać w ręce komitetów lokalnych a nie centralnych. Główni przedstawiciele parti, tzw. Eserowcy to Wiktor Czernow, Grigorij Gerszuni i Jewno Azef. Partia ta wypłynęła w zasadzie dopiero podczas rewolucji w 1905 roku a w roku 1917 podczas wyborów do Zgromadzenia Konstytucyjnego uzyskali dwa razy więcej głosów niż bolszewicy. Przekonania prawicowe niektórych członków tej partii sprawiły iż w roku 1917 odeszli oni do opozycji ułatwiając lewicowcom przyłączenie się do partii Lenina.

To prawda, wygrała partia najbardziej drastyczna w swych przekonaniach i najbardziej oddalona od pojedynczego obywatela, mimo iż wszystkie partie razem wywodziły się z socjaldemokracji. Istnieli jednak przedstawiciele odłamu całkiem odrębnego, nie korzystającego z nurtu soc ani demokratycznego. Byli to anarchiści, a szczególnie odłam komunistyczny, kolektywistyczny.

Pierre Joseph Proudon wytworzył myśl anarchistyczną z której skorzystali Michaił Bakunin i Piotr Kropotkin (anarchokolektywizm). Jedna rzecz, która niejako zbliża ich do komunistycznych partii Lenina czy Czernowa to kwestia własności prywatnej a raczej zaprzeczenie jej słuszności. Kolektywizacja gruntów przeciwna zapędom kapitalizmu co dla nich stanowi wręcz kradzież istoty państwa. Anarchiści zakładają utworzenie państwa w pełni wolnego od instytucji państwa i uwolnienie społeczeństwa od granic i odpowiedzialności przed zbiorowością.

To chyba wystarczająco na ten temat. Trzeba zaznaczyć jeszcze tylko że programy partii rewolucyjnej Rosji nie różniły się w podstawach a w osobnych założeniach mających pozyskać sympatię ludu pracującego w przemyśle i w rolnictwie. Na pogrążonej carskiej władzy starano się zbudować silne i prężne państwo i zadośćuczunić za nieudolną politykę podczas I wojny światowej.

Post #1

2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)

0 Zarejestrowanych:

« Następny starszy :: Przemiany społeczno-gospodarcze w XIX w. :: Następny nowszy »