Faktycznie, jego ugodowa polityka wobec Chmielnickiego zakończyła się fiaskiem. Błędem było też odsunięcie przywódcy "opcji wojennej" księcia Wiśniowieckiego od dowództwa. Na tym posunięciu zaważył zapewne także fakt, że książę Wiśniowiecki podczas elekcji 1648 r. mocno popierał kontrkandydata Jana Kazimierza.

Z drugiej strony, żeby ten obraz kanclerza nie był aż tak jednostronny, to Ossoliński doprowadził pod Zborowem do rezygnacji Tatarów z walki po stronie Kozaków (fakt, że za ciężkie ustępstwa strony polskiej). Być może dzięki temu uratował polską armię przed całkowitą klęską.

Po pierwsze - Tatarzy i tak by zostawili Kozaków, bo nie było w ich interesie nadmierne osłabienie Rzeczypospolitej, a ustępstwa były ogromne.

Zgoda, za duże wzmocnienie Kozaczyzny nie leżało też w żywotnym interesie Tatarów. Pytanie tylko- czy akurat w tym momencie (bitwy zborowskiej)- ordyńcy z własnej inicjatywy zgodziliby się na zawarcie układu z Polską. A z taką inicjatywą, kosztowną w skutkach, wystąpił Ossoliński.

Można postawić jeszcze jedno pytanie- co stałoby się gdyby wówczas do niewoli kozacko-tatarskiej dostałby się sam Jan Kazimierz?