|
|
Krucjaty finlandzkie
|
|
|
Sir Gabriel
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 1 |
|
Nr użytkownika: 19.141 |
|
|
|
Wieslaw Wielgat |
|
Stopień akademicki: Krzyzowiec |
|
Zawód: Technik-Informatyk |
|
|
|
|
Ave! Eryk IX Święty Jedvardsson, zorganizował wyprawę krzyżową na Finlandię w celu podboju i chrystianizacji kraju. Wyprawa zakończyła się niepowodzeniem. Później podobno zorganizowano dwie kolejne wyprawy krzyżowe na Finlandię. Co o nich wiadomo? Jakie Zakony brały w nich udział(o ile jakieś brały)??
Jedyne co udało mi sie znaleźć:
1150r.- Król Eryk IX ze Szwecji i angielski biskup Henry poprowadzili pierwsza wyprawę krzyżową do południowo-wschodniej Finlandii.
1238r.-1249r.- Birger, Hrabia Szwecji, prowadzi drugą wyprawę krzyżową do Tavastlandii, krainy leżącej centralnie w obrębie dzisiejszej Finlandii.
1293r.- trzecia wyprawa krzyżowa, prowadzona przez Tyrgils'a Knutsson'a, do Karelii we wschodniej Finlandii. Wyprawa ustaliła granice dzielącą katolicki zachód od ortodoksyjnego wschodu.
Czy ktoś wie może więcej na ten temat?? W Szwecji podobno działał Zakon Serafina , a w Danii Zakon Słonia - czy mogły one mieć cos wspólnego z krucjatami na Finlandię??
|
|
|
|
|
|
|
|
Zakon Słonia ustanowiono w 1462 roku więc nie miał prawa uczestniczyć w opisywanych przez Pana wydarzeniach.
Zakon Serafina powstał w drugiej połowie XIIIw., teoretycznie mógłby brać udział w wyprawie do Karelii. Tyle, że z tego co wiem (mogę się mylić) funkcjonowanie tego zakonu w okresie gdy pełnił funkcje zakonu rycerskiego znajduje niewiele potwierdzeń w źródłach.
|
|
|
|
|
|
|
|
Jaka byla organizacja plemion finskich w tym okresie?? Jak to sie stalo, ze Finowie nie zostali wynarodowieni jak np. Polabianie czy Prusowie??
|
|
|
|
|
|
|
|
pozwolę sobie odpowiedzieć na pytania przedmówców. A więc Finowie nie stworzyli jednolitego państwa. Do 1249 roku, czyli przyłączenia do Szwecji kraj dzielił się na trzy regiony: Varsinais-Suomi na południu i zachodzie, Häme na pojezierzu i Karelia na wschodzie. Każde z nich od mniej więcej IX wieku miało swojego przywódcę określanego słowem "kuningas" ( po fińsku król ). Powiązania między ludźmi żyjącymi w tych przedpaństwowych był dosyć luźne. Łączył ich wspólny język, wspólne obrzędy religijne, niepisany system prawny i obrona. Wspólnie organizowano wyprawy wojenne i handlowano, a na poł€dniu sieć osadnicza była całkiem dobrze rozwinięta.
Dlaczego Finowie nie zostali wynarodowieni? Losy ludów, które padły ofiara krucjat miały 3 tory: albo zostały niemal całkowicie wybite do nogi a reszta wynarodowiona ( Prusowie, Jaćwingowie ), albo zostali podbici i żyli na marginesie będac chłopami ( Estończycy, Łotysze ), albo mieli się całkiem dobrze ciesząc się względną autonomią ( właśnie Finowie i Litwini którzy weszli w unię z Polską ).
C.D.N
|
|
|
|
|
|
|
abdullah14
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 8 |
|
Nr użytkownika: 54.709 |
|
|
|
Stopień akademicki: mgr |
|
|
|
|
W 1191 i 1202 flotylle duńskie dokonały najazdów na ziemie fińskie zakładając tam misje chrześcijańskie. W 1227 roku książę nowogrodzki Jarosław wysłał księży aby chrzcili Karelów, a zaraz za tą wyprawą do Tawastii udała się wyprawa Anglika, biskupa fińskiego Tomasza. Jednakże w 1237 roku papież Grzegorz IX dowiedział się, że Tawastianie odrzucili chrześcijaństwo więc wezwał wszystkich wiernych do krucjaty przeciwko nim. W 1257 roku papież Aleksander IV upoważnił króla Szwecji do podboju i nawrócenia Karelii. W 1278 roku książę Dymitr najechał Karelię i przywrócił tam ruską supremację.
Generalnie rzecz biorąc ziemie fińskie były polem rywalizacji szwedzkiej i ruskiej (Księstwo Nowogrodzkie) i co za tym idzie Kościołów rzymskokatolickiego i prawosławnego.
Polecam książkę "Krucjaty północne" Erica Christiansena, Rebis, Poznań 2009.
|
|
|
|
|
|
|
|
Chronologia podboju Finlandii:
XII wiek - Szwecja dokonuje podboju Laponii i północnej Finlandii; 1227 - Ruś uzależnia od siebie Księstwo Karelii; 1249 - Szwecja przyłącza Księstwo Finlandii (Varsinais-Suomi) i Księstwo Häme; 1257 - początek rywalizacji szwedzko-ruskiej o panowanie nad Finlandią i Karelią.
Rywalizacja rusko-szwedzka, a później rosyjsko-szwedzka trwa w praktyce do dziś, gdyż jeszcze w drugiej połowie XX wieku Finlandia nie mogła się zdecydować, czy współpracować z zachodem, czy z ZSRR.
|
|
|
|
|
|
|
|
Nie mogła się zdecydować, bo nie miała wyboru. Swoją politykę zagraniczna musiała podporządkować Związkowi radzieckiemu. To i tak ogromny sukces, że obronili niepodległość i zachowali wewnętrzną suwerenność, podczas gdy Litwa, Łotwa i Estonia zostały włączone do "socjalistycznego raju", a wiele państw w środkowej Europie było wasalami Moskwy.
Tej rywalizacji już dawno nie ma. Ani Szwecja ani Rosja nie próbują się mieszać w politykę wewnętrzną Finlandii, ale 3 pozostałe kraje nadbałtyckie maja problemy z ruskimi.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(kalev @ 5/05/2008, 14:05) Losy ludów, które padły ofiara krucjat miały 3 tory: albo zostały niemal całkowicie wybite do nogi a reszta wynarodowiona ( Prusowie, Jaćwingowie ), albo zostali podbici i żyli na marginesie będac chłopami ( Estończycy, Łotysze ), albo mieli się całkiem dobrze ciesząc się względną autonomią ( właśnie Finowie i Litwini którzy weszli w unię z Polską ). Ośmielę się nie zgodzić co do Finów gdyż gdy byli pod rządami Szwedów o jakiejkolwiek autonomii mogli pomarzyć.Autonomię i w ogóle powołanie do życia pierwszego państwa fińskiego zawdzięczają carowi Aleksandrowi I.Finowie od wieków byli po prostu chłopami a szlachta była szwedzka i ten wyraźny podział pozwolił przetrwać fińskiemu językowi i kulturze.Poza tym ich ziemie były tak niegościnne że nie było chętnych do osadnictwa więc nie było też obcej kultury która zniszczyłaby miejscową.Podobnie jak to miało miejsce w Inflantach.
|
|
|
|
|
|
|
|
Niezupełnie. W XIII i XIV wieku lokalna fińska arystokracja otrzymywała tytuły szlacheckie. W rejestrach zachowała się dość znaczna liczba fińskich nazwisk (Kurki, Harviala) i dopiero z czasem ulegli szwedyzacji. Również duchowieństwo było w dużej mierze fińskie, co świadczy o tym, że od 1291 roku wszyscy biskupi Turku byli Finami. To, że uważa się ich za naród głównie chłopski jest efektem tego, że w średniowiecznej Szwecji ogólnie szlachta, mieszczaństwo i duchowieństwo było bardzo nieliczne, a wolni chłopi stanowili jakieś 95% całej ludności. Nie było poddaństwa, gęstość zaludnienia była niska, więc i nie istniał ucisk narodowościowy. Przez długi czas regionalizm odznaczał się bardzo mocno. Świadczy o tym fakt, że do ostatecznego zjednoczenia szwedów i Gotów doszło dopiero w XIII wieku.
Prawdą jest natomiast, że wśród pozostałych trzech stanów Finowie stanowili mniejszy odsetek i z czasem przejęli szwedzki język. W XVII i XVIII wieku fiński, tak jak litewski był używany prawie tylko wśród chłopów i miejskiego plebsu. Na Łotwie i w Estonii niemiecka szlachta starała się nie dopuścić do swojego stanu ludności miejscowego pochodzenia. Niemieccy panowie czuli się osaczeni w "morzu barbarzyńców" i bali się degradacji swojej kultury. Zamki i miasta były nielicznymi niemieckimi wyspami wśród bałtyjskich i fińskich ludów. Nie doszło do masowej kolonizacji i germanizacji ludności jak to miało miejsce w Prusach i na Połabiu. Z drugiej strony bardzo rzadko zdarzało się, aby Estończyk, Liw czy Łotysz otrzymał tytuł szlachecki lub dorobił się znacznego majątku.
Autonomia to być może zbyt wielkie słowo, bo mimo tytułu księstwa (od 1581 roku wielkie księstwo), Finlandia kbyła integralną częścią Szwecji, ale ich kultura mogła się swobodnie rozwijać i byli traktowani przez króla na równi ze szwedzkojęzycznymi poddanymi.
Ten post był edytowany przez kalev: 10/12/2011, 13:29
|
|
|
|
|
|
|
|
Prusy i ziemie Słowian Połabskich miały bardziej korzystny klimat, gleby, a do tego niemieccy osadnicy mieli lepszy do nich dostęp, więc masowo się tam osiedlali. W dodatku podbój Prus był bardziej krwawy niż Łotwy i Estonii. Pod pretekstem szerzenia chrześcijaństwa Krzyżacy wymordowali do 1283 roku ok. 50% pruskiej ludności i mniej więcej jedną trzecią przodków Łotyszy i Estończyków, których ziemie nie stały się terenem zwartego osadnictwa niemieckiego, a miasta były stosunkowo nieliczne. Co więcej, rdzenni mieszkańcy blisko połowę mieszkańców miast, stanowiąc głównie warstwę plebsu i pospólstwa. Jeśli chodzi o Finlandię, to zwartym obszarem szwedzkiego osadnictwa był Wyspy Alandzkie, które już wcześniej podlegały silnym szwedzkim wpływom), archipelag Saaristomeri oraz wybrzeża prowincji Uusimaa i Pohjanmaa. Te ziemie miały stosunkowo korzystny klimat dla Szwedów, a miejscowa fińska ludność zmieszała się z napływową, z której część się zasymilowała, a część wyemigrowała na północ. Proces ten trwał mniej więcej do XVI-XVII wieku, a pod koniec XIX nastąpiło jego odwrócenie, gdyż południowe wybrzeże z Helsinkami było bogatsze od pozostałych regionów kraju i było kierunkiem migracji fińskich chłopów i robotników, a szwedzkojęzyczna arystokracja zaczęłą się poczuwać do swoich fińskich korzeni i przyswajała język i kulturę, która przez setki lat uważane były za chłopskie. Od początku XIX wieku do czasów obecnych odsetek szwedzkojęzycznej ludności w Helsinkach zmalał od 80% do 6%.
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|