Doktor J. White z Instytutu Badań Arktycznych i Górskich Uniwersytetu stanu Kolorado zauważył w
niedawno opublikowanym podsumowaniu projektu, że w okresie między 200 tysiącami a 10 tysiącami
lat temu średnia temperatura na Ziemi zmieniała się aż o 8°C w ciągu kilku dziesiątków lat. Obecnie
przeciętna temperatura na Ziemi wynosi 15°C. Wyobraźmy sobie, że nagle - w ciągu jednego stulecia,
albo w jeszcze krótszym czasie - temperatura wzrasta do 23°C bądź spada do 7°C. Inny z badaczy
zajmujących się tą problematyką, dr Minze Stuiver z Uniwersytetu stanu Waszyngton, powiedział mi,
że takie dramatyczne zmiany mogły następować w ciągu zaledwie 5 lat. Nigdy nie żyliśmy w
podobnym świecie. Takie nagłe zakłócenia temperatury miałyby ogromny wpływ na rozmieszczenie
prądów powietrznych, wielkich „wirów", które są jednym z czynników decydujących o rozkładzie
temperatury na Ziemi. Zmiany takie, nawet gdyby przybrały najmniejsze z możliwych rozmiary,
spowodowałyby katastrofalne burze o niewyobrażalnym zasięgu i sile. A zmiany takie 10 tysięcy lat
temu były na porządku dziennym. Wyobraźmy sobie świat z burzami, przy których huragan Andrew
jest niczym, nękającymi kontynenty nie raz na sto lat, ale kilka razy rocznie, rok po roku. Wyobraźmy
sobie świat, w którym nagle pojawiają się opady śniegu w strefach tropikalnych i występują tam co
roku. Taki był nasz świat aż do 10 tysięcy lat temu, kiedy to, według wyników nowych badań na
Grenlandii, stał się cud: pogoda się ustabilizowała.
W 1993 roku odkryto, że 10 tysięcy lat temu wielkie zmiany temperatury na świecie, które były
powszechne w ciągu wcześniejszych 2,5 miliona lat, nagle przestały zachodzić. Rozpoczął się
trwający już 10 tysięcy lat okres stabilnej pogody. Bardzo niedługo po jego nastaniu my, jako gatunek,
zaczęliśmy budować osiedla, a potem miasta. Nauczyliśmy się wytapiać metale. A co najważniejsze,
nauczyliśmy się, jak uprawiać rolę i udomawiać zwierzęta. Liczebność populacji człowieka zaczęła
szybko rosnąć.

Powyżej zamieściłem cytat z książki Tajemnica Epoki Lodowcowej, autor PETER D. WARD.
str 156-157 w wersji elektronicznej którą posiadam, nie wiem jak w oryginale.

Książka ta zasadniczo dotyczy innego tematu ale wydaje mi się, że o ile jest aktualna co do tej kwestii wniesie coś do dyskusji.