| |
|
|
 Tybet, Królestwo na dachu świata
| |
|
|
|
|
Witam!
W innym dziale omawiamy indonezyjskie królestwa Śriwidźaja i Madźapahit. Teraz przyszedł czas na inne mało znane królestwo w Azji czyli Tybet. Jego historia do podbojów mongolskich przedstawiona jest ciekawie na Wikipedii dlatego tutaj tylko w skrócie.
Według legend Tybetańczycy wywodzą się ze skrzyżowania samców małp z żeńskim demonem Rakszasa. Pierwszych ośmiu królów tybetańskich miało zstąpić z nieba. Pierwszy z nich legendarny Niatri Cenpo miał zbudować twierdzę Jungbulakang, stolicę Tybetu. W początku II wieku p.n.e. panował pierwszy udowodniony król Drigum Cenpo, po nim zaś 19 kolejnych królów na przestrzeni czasu aż do V wieku.
W tym czasie religia w Tybecie była politeistyczny kult bön. Pierwsze kontakty z buddyzmem to V wiek, kiedy to król Thothori Niantsen otrzymał kosz z buddyjskimi tekstami. Ogłosił on, że zostały one zesłane z nieba i tak rozpoczęła się kariera buddyzmu w Tybecie.
Później królestwo Tybetu stało się imperium obejmujące w swych najdalszych podbojach Bengal, Birmę i Sinciang. Tybet toczył zwycięskie wojny z Chinami.
Królestwo po okresie rozbicia dzielnicowego i ponownego zjednoczenia uległo Mongołom w 1240 roku stając się częścią mongolskiego imperium.
Ciekawostką jest to, że w VIII wieku Tybet była ważnym krajem na mapie chrześcijańskiego świata. Tybetański kościół wył jednym z najprężniejszych na wschodzie. Tymoteusz, patriarcha Konstantynopola pisał w 795 roku o potrzebie mianowania nowego biskupa.
Interesuje mnie w tej dyskusji zarówno historia polityczna imperium tybetańskiego jak i kwestie religijne. Zwłaszcza wpływ chrześcijaństwa i wzajemne przenikanie się wielkich religii buddyzmu, hinduizmu, konfucjanizmu i chrześcijaństwa w Tybecie.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Niezależnie od skali zbrodniczości komunistycznych rządów tow. Mao w Chinach, przedstawianie Tybetu sprzed 1951r. jako krainy mlekiem i miodem płynącej zakrawa na farsę. Było to teokratyczno-feudalne państwo oparte na bezlitosnym wyzysku chłopów przez mnisią brać z rozsianych po pokrytych śniegiem zboczach Himalajów klasztorów. Praktyki takie jak celowe uzależnianie poddanych od opium, tudzież ściaganie od nich "podatków" pod postacią młodych dziewczynek i chłopców (do "służby" w klasztorach) były jeszcze w poł. XX wieku szeroko rozpowszechnione. Opornych karano śmiercią, polegającą na pozostawieniu związanego nieszczęśnika w górskim odludziu, tak aby stał się ofiara dzikiej zwierzyny lub sępów (mnichom z definicji nie wolno było zabijać). Jednym słowem, niezwykle modne w dzisiejszych czasach rozczulanie się nad losem Tybetu ma mniej więcej tyle samo sensu co wykazywanie empatii wobec podbijanej przez Mussoliniego Abisynii - kraju jeszcze w latach 30-tych opierającego swą gospodarkę o niewolnictwo... Ot, totalitaryzm w wersji "retro" padł ofiara totalitaryzmu w wersji "modern"...
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Czy ja piszę o Tybecie z XX lub XIX wieku? Ja piszę o czasach z przed XIII wieku. Jak wygladał wówczas Tybet na tle innych krajów? Zwłaszcza interesująca jest historia owej gminy chrześcijańskiej z VIII wieku.
Wartą zauważenia ciekawostką jest, że w tym czasie za panowania Trisonga Decena Tybet rozszerzył swe granicę po Amu Darię na wschodzie, na południu zaś siegał Zatoki Bengalskiej. Więc jeśli wówczas chrześcijaństwo zdołałoby zdobyć wpływ na władców tybetańskich wówczas być może historia religijna Dalekiego Wschodu potoczyłaby się inaczej. Być może na drodze chrześcijaństwa stanął buddyjski guru Padmasambhawa, który w czasach Trisonga działał w Tybecie. Pochodził prawdopodbnie z doliny Indusu i w Tybecie znalazł wielu naśladowców. Jego uczniem został między innymi król Trisong. Władca został na tyle gorliwym buddystą, że jego następcy kontynuowali umacnianie Tybetu w religii rodem z Indii.
Niestety dla buddystów po śmierci wielkiego przyjaciela buddyzmu króla Ralpaczena w 836 roku nastapiła reakcja pogańska. Imperium szybko utraciło swoje wpływy popadając w rozbicie dzielnicowe. Buddyzm zaczał się odradzać dopiero od lat 70-tych X wieku. Wazną role odegrał tutaj guru Atiśa, pochodzący z Indii, a studiujacy w Śriwidźaja mnich buddyjski. Jego uczniowe zakładali nowe klasztory i nowe szkoły buddyjskie.
Ten post był edytowany przez Arbago: 3/03/2013, 4:00
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Arbago @ 2/03/2013, 19:30) Tymoteusz, patriarcha Konstantynopola pisał w 795 roku o potrzebie mianowania nowego biskupa.
Ciekawe, ciekawe... Ile razy mówiłam: nie wierz Wikipedii. Patriarchą Konstantynopola w 795 roku był Tarazjusz. Tymoteusz to był patriarcha kościoła asyryjskiego czyli nestorian. To nestorianie, a nie katolicy-prawosławni działali w Tybecie w VIII/IX wieku!
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Fakt mój błąd - po prostu zaufałem polskiej Wikipedii zwłaszcza, że podane było źródło - Erica Hunter The Church of the East in Central Asia w: Bulletin of the John Rylands University Library of Manchester, 78, no.3 (1996). Źródło w tytule wyraźnie mówi The Church of the East. Co ciekawe angielska Wikipedia nie wspomina na temat chrześcijan w przed-mongolskim Tybecie.
|
| |
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
2/03/2013, 18:30
