In the table below are links to Y-SNP calls for samples from Ice Age Europe.

Y haplogroups for more Ice Age European samples can be found in the table here. These results show that many of my beliefs about European genetic history were wrong. I thought that the Aurignacians belonged to Y haplogroup I, but the one Aurignacian sample was C1a2. I thought that the Gravettians belonged to R1, but four Gravettian samples were C1, I, IJ*, and C1a2. I thought that the Magdalenians were R1b, but two Magdalenian samples were I. These results also imply that my beliefs about Indo-European origins were wrong. I apologize for attacking others over their positions on these subjects.

Można? Efektywna wielkość populacji dla chromosomów Y jest sporo mniejsza niż dla autosomów. Już da mtDNA jest 4 razy mniejsza, a przy Y-chr dochodzą jeszcze efekty poligynii.

Nic nie musi. Taka migracja w jakimś stopniu będzie dotknięta efektem populacji założycielskiej. Frekwencje jednych haplogrup będą wyższe niż na wyjściu, innych niższe.

...natomiast szafowanie pojęciem dryfu pozbawia nas możliwości wnioskowania ze współczesnych zjawisk genogeograficznych o dawnych układach.

Co nie zmienia faktu, że to genetycy powinni powiedzieć co jest jakie, a nie ludzie na forach, blogach i innych tego typu rzeczach. A genetyka nie może być całkowicie oderwana od historii. Jeśli np. wyniki genetyczne wskazywałyby na to, że nie było Gotów i innych Germanów na półwyspie iberyjskim  i w Afryce to co, uznajemy że ich pobyt w tych miejscach to mit (swoją drogą była na tym forum taka perełka jeśli dobrze pamiętam)? Może w ogóle trzeba porzucić historię i pisać własną tylko na podstawie genetyki wykluczając wszelkie źródła...

Jeśli by tak było, możemy przyjąć, że ich wędrówki dokonywały się w okolicznościach, które z dzisiejszej perspektywy uniemożliwiają odkrycie ich śladów..
A jeśli jakiś historyk utrzymuje, że "zaleli" Iberię, to się z tego śmiejemy.

Tradycyjna historia już dawno wyczerpała potencjał swoich źródeł. Teraz postęp wiedzy o przeszłości może się dokonywać tylko obok tradycyjnej historii, a nawet mimo niej.

Nasuwa się więc pytanie - po co zaglądać na historyków.org?

W (archeo)genetyce niestety kuleje dyskusja, publikowane są głównie prace zawierające materiał, które niejako na marginesie zawierają również szczątkową dyskusję ze wcześniejszymi poglądami. Ale brakuje artykułów dyskusyjnych.
Weźmy np. niesławnej pamięci "akademicki" artykuł Kivisild et al. 2003 (jeśli nie mylę nazwiska; takich artykułów było chyba kilka), usiłujący dowieść największego zróżnicowania STRów haplogrupy R1a u niektórych plemion drawidyjskich i tym samym jej genezy w Indiach. Dzisiaj można się z tego tylko śmiać, traktując jako przyczynek do historii hinduskiego mitu autochtonizmu, jednak wtedy, jakieś 10 lat temu, wielu traktowało to poważnie. Był tu taki user pulemietczik, podobno doktor nauk biologicznych w zakresie genetyki, który dyskutując z "genetykami ludowymi" dałby się za Kivisilda pokroić, bo przecież peer-reviewed journal itp. Ale czy powstał akademicki artykuł szczegółowo tłumaczący, dlaczego wnioski tamtego tekstu były błędne? Chyba nie.

Dryf ma marginalne znaczenie w dużych liczebnie populacjach i należy to przyjąć z pokorą.

Zresztą efekty dryfu można sobie oszacować, są na to skomplikowane wzory matematyczne. Ja jednak znalazłem symulator, w którym można ustawić wielkość populacji maksymalnie na 100,000. To oczywiście nadal za mało jak na Polskę pierwszych Piastów, w której mieliśmy dziesięciokrotnie więcej mieszkańców (ok. miliona), ale jest to wystarczająco dużo, żeby efekt dryfu był niewielki.

A jaka była szacunkowa liczebność zgrupowania osadniczego w VI-VII w.? 100 tys. to się może marzyć tylko komuś w najśmielszych snach.

A Ty wyliczasz dryf dla populacji po 100 tys. i jeszcze stwierdzasz, że to poniżej minimum.

Niedawno gdy spytałem gdzie są te rzekome miliony pochówków z czasów wpływów rzymskich odpowiedziałeś, że archeolodzy odkryli tylko niewielki ułamek z nich. To dlaczego zakładasz, że w przypadku osad wczesnośredniowiecznych odkryli większość, a nie ułamek?

Poza tym jeśli uważasz, że w VI-VII w. było mniej ludności, to jakim cudem do końca X wieku przyrosła aż do 1 miliona?

Domen Watch wyliczył, że przyrost roczny większy niż 5 promili jest mało prawdopodobny w realiach wczesnego średniowiecza.

Od pewnego czasu z niepokojem obserwuję aktywność usera piszącego tutaj pod nickiem Lilla Weneda. Lejtmotywem aktywności forumowej przedstawiającego się jako Marcin Woźniak stało się przekonanie o niewystępowaniu linii L260 w pierwotnej populacji prasłowiańskiej

M. Woźniak zachowuje się tak, jak gdyby nie docierała do niego oczywista prawda, że każda migracja słowiańska, której nie towarzyszyła eksterminacja dawnej ludności, musiała powodować spadek częstości linii specyficznie słowiańskich w nowej populacji mieszanej powstającej na terenach, na które dosiedlili się Słowianie. Zakładając, że pierwotnie na Ukrainie linia nie występowała, wprowadzenie jej do historycznej populacji ukraińskiej na wysokość 3% można wymodelować jako zmieszanie populacji z L260 na frekwencji 9% i populacji bez L260 , w stosunku 1 : 2. Następnie mieszana populacja z Ukrainy migruje na teren Rosji. Mieszając się z dawnymi mieszkańcami w stosunku 1 : 2, wytwarza mówiącą po słowiańsku populację mieszaną o frekwencji L260 rzędu 1%.
Rozważmy teraz hipotezę, według której ekspansja L260 do Europy Wschodniej następuje w r. 1000. Dla tego okresu Łowmiański oszacował liczbę ludności słowiańskiej ziem polskich na ok. milion (500 tys. mężczyzn), natomiast Słowian Wschodnich na ok. 4 mln (2 mln mężczyzn). Zadajmy sobie pytanie, ilu mężczyzn musiałoby wyemigrować z ziem polskich, by wprowadzić do populacji wschodniosłowiańskiej linię L260 na frekwencji 1%. Układamy zatem równanie 0,09x / (x + 2000000) = 0.01. W tym równaniu 0,09x to liczba mężczyzn z mutacją L260, jaka znajdzie się w tej ogólnej liczbie migrantów, natomiast x + 2000000 to ogólna liczba mężczyzn na Słowiańszczyźnie Wschodniej po owej migracji mężczyzn z ziem polskich. Po przekształceniu wzoru otrzymujemy x = 20000/0,08, czyli 250 tys. Oznacza to, że z ziem polskich wyemigrować musiałaby na wschód połowa populacji męskiej (płodząc, przez całe życie, ze skutecznością podobną do osiąganej przez miejscowych), aby „historyczny” scenariusz podawany przez M. Woźniaka jako oczywisty nabrał znamion prawdopodobieństwa.