Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Prawo Magdeburskie
     
Agnes
 

IV ranga
****
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 378
Nr użytkownika: 134

Stopień akademicki: mgr. Plut.
Zawód: Historyk
 
 
post 27/06/2004, 19:24 Quote Post

W największych miastach Polski już w XI i XII wieku istniały małe grupki cudzoziemców: Niemców, Żydów, Walonów z dalekich Niderlandów. Nazywano ich gośćmi i pozwalano aby rządzili się własnym prawem. W XIII w. Znacznie wzrosła ich liczba. W tym czasie w całej europie zachodniej obserwowano ogromny rozwój miast. Mieszczanie walczą o prawa i dostają przywileje od królów, książąt, biskupów. Mieszkańcy miast polskich, zwłaszcza przybysze z Niemiec też dążyli do uzyskania podobnych praw. Pierwsze lokalizacje miejskie dokonały się na Śląsku w pierwszym czterdziestoleciu XIII wieku, czyli za panowania Henryka Brodatego.
Zwykle przy lokalizacji zmieniał się układ przestrzenny miasta. Omijano obszar zabudowany lokując miasto nieco dalej. Tak było we Wrocławiu gdzie pod lokalizację wybrano tereny leżące na lewym brzegu Odry. Wytyczono tam wielki rynek i w miarę regularną sieć ulic przecinających się pod kątem prostym. Ostrów Tumski i Wyspa Piaskowa stały się wyłącznie siedzibą księcia i duchowieństwa. Henryk Brodaty wybudował też nowy zamek w mieście lokowanym.
Olbrzymia większość lokacji miast na prawie niemieckim odbywała się na obszarze lub w pobliżu już istniejących miast wczesnośredniowiecznych. Lokalizacja była więc nie tyle założeniem nowego miasta co nowym etapem w życiu miasta które już dawno istniało.
Organizował miasto ZASADŹCA - osoba organizująca na podstawie umowy z panem feudalnym werbunek osadników i LM i LW na jego ziemi. Z był przybyszem, miejscowym mieszczaninem lub drobnym rycerzem. Zasadˇca dostawał od księcia przywilej lokacyjny. Książę określał w nim prawa i obowiązki zasadˇcy oraz pozostałych mieszkańców, zwykle zostawał Sołtysem lub Wójtem.
Wójt z fachowymi mierniczymi wytyczał plan przyszłego miasta. Typowy układ przestrzenny ówczesnego miasta to plac targowy (najczęściej kwadratowy o wymiarach kilkudziesięciu metrów, ale Kraków i Wrocław mają rynki o wymiarach 200x200m), stanowiący rozszerzenie drogi, obudowany domostwami i otoczony obwarowaniem. Na placu tym zwanym rynkiem, stawiano kramy i wznoszono budynki władz miejskich, często też znajdował się tam kościół. Z każdego rogu rynku wychodziły dwie ulice, prostopadłe do siebie, w wielkich miastach również boki rynku poprzecinane były ulicami. Ulice w mieście lokacyjnym [przecinały się pod kątem prostym lub zbiegały do bram miejskich. Zmiany w regularnym kształcie ulic wynikały z wcześniejszej zabudowy np. Z położenia murowanych kościołów.
Całą powierzchnię miasta dzielono na działki budowlane w kształcie prostokąta. Do rynku przylegały krótszym bokiem. Dlatego niektóre kamieniczki przy rynku są bardzo wąskie i mają tylko dwa okna na każdym piętrze. Właściciel dwóch sąsiednich działek mógł wybudować dom z szerokim czterookiennym frontem.
Ludność miasta wynosiła średnio 1-2 tyś. Mieszkańców. Największe miast w tyś mieszkańców to Wrocław – 17, Kraków –14 i Głogów – 11.
Największe miasta składały się z kilku drobnych miast-przedmieść. Rozbudowa opierała się na jednolitej sieci komunikacyjnej i obronnej. Rozwijało się budownictwo gotyckie, póˇniej renesansowe. Zastosowanie cegły, zaprawy murarskiej, pionów, kielni i transportu pionowego materiałów za pomocą bloków. Większe miasta obwiedziono murami które wzmacniano za pomocą baszt. Zabudowa była ciasna, uliczki wąskie i błotniste. Na środku rynku stał ratusz i sukiennice mieszczące kramy. Domy murowane w rynku należały do patrycjatu, pod murami fortyfikacji gniezdziła się biedota. Boczne uliczki zajmowali rzemieślnicy na ogół tej samej specjalności. Byli oni zorganizowani w cechy czyli zrzeszenia rzemieślników tego samego zawodu. Pozostałością po nich są do dziś nazwy ulic w miastach lokowanych w średniowieczu np. Szewska, Piekarska, Rzeznicza. W Krakowie i Wrocławiu pojawiły się chodniki kamienne, jezdnie wykładano okrąglakami. Większe miasta posiadały już wodociągi, zastępujące prymitywne studnie. Wysokie, wąskie domy murowane składały się z wielu pomieszczeń. Najgrozniejszym niebezpieczeństwem dla mieszkańców średniowiecza były pożary i epidemie chorób zakaznych (tzw. mór, powietrze).
Niekiedy pierwsza lokalizacja była nieudana i miasto lokowano powtórnie. Często lokowanie miasta trwało kilka lat.
Miasta lokowane na prawie niemieckim posiadały własne władze, mianowicie dziedzicznego wójta i ławę miejską tj. Zespół kilkuosobowy pełniący funkcję sądu miejskiego. Obok tego pojawia się z czasem przedstawicielstwo patrycjatu miejskiego tzw. rada miejska z burmistrzem na czele.
Wójt był w mieście przedstawicielem pana miasta. Zarządzał on miastem z jego imienia i sprawował sądy według surowego prawa magdeburskiego. W sądach towarzyszyli mu ławnicy spośród mieszczan. Wyroki sądu wykonywano przy pręgierzu. Wójt był najbogatszym człowiekiem w mieście. Pobierał szóstą część czynszów należnych księciu i trzecią część pieniężnych kar sądowych. Posiadał rzeznię, jatki mięsne, młyny i łąki, a w Krakowie nawet szóstą część działek.


Prawo niemieckie- przyniesiony do polski przez osadników przybywających z Niemiec ( gdzie miasta rozwinęły się wcześniej) zespół zwyczajów i przepisów, na których podstawie dokonywano lokalizacji miast i wsi oraz ustalano ich wewnętrzną organizację. Przejęcia norm PN nie należy utożsamiać z kolonizacją niemiecką w Polsce gdyż PN posługiwano się w wielu miejscowościach zamieszkałych wyłącznie przez Polaków. Z biegiem czasu, zależnie od warunków miejscowych w oparciu o PN wykształciły się prawa lokalne np. PRAWO ŚREDZKIE i PRAWO CHEŁMIŃSKIE.

PRAWO CHEŁMIŃSKIE – powstałe na Pomorzu (Chełmno), odmiana PN na jego podstawie dokonywano lokalizacji miast i wsi głównie na POMORZU i MAZOWSZU.

PRAWO ŚREDZKIE – powstałe w Środzie Śląskiej, odmiana PN na jego podstawie dokonywano lokalizacji miast i wsi głównie w WIELKOPOLSCE.

LOKALIZACJA MIAST (na PN) – organizowanie miast, głównie już istniejących, na podstawie przywileju lokacyjnego opartego na PN. Pierwsze lokalizacje nastąpiły na początku XIII w. Na Litwie i Rusi a także na Mazowszu wiele miast otrzymywało PN w XV i XVI w. LM objęła głównie miejskie osady przegrodowe i targowe. Organizował miasto ZASADŹCA. Zależnie od tego kto był właścicielem gruntu nazywano je królewskim lub prywatnym. Miasta walczyły o uniezależnienie się od panów i rozszerzenie swych uprawnień samorządowych. LM wiązała się z uregulowaniem ruchu i wytyczeniem sieci ulic. Nową osadę często zakładano obok starej, która dawała jej nazwę.

ZASADŹCA – osoba organizująca na podstawie umowy z panem feudalnym werbunek osadników i LM i LW na jego ziemi. Z był przybyszem, miejscowym mieszczaninem lub drobnym rycerzem zwykle zostawał Sołtysem lub Wójtem.

Najwcześniejsze lokalizacje na PN:
Złotoryja - 1221
Lwówek Śląski - 1217
Chełmno i Toruń – 1233
Środa Śląska – 1235
Wrocław - 1241 lub 1242
Poznań – 1253
Kraków – 1257

W dawnej Polsce, począwszy od XIII wieku zakładanie wsi lub miast odbywało się zazwyczaj na prawie niemieckim, było to wynikiem napływu osadników z Zachodu, głównie kupców i rzemieślników przynoszących ze sobą gotowe wzorce organizacji miejskiej czyli tak zwane LOKACJE. Lokacja na prawie niemieckim gwarantowała prawa mieszczańskie dla mieszkańców miast, uniezależniając ich od feudałów, powodując silny rozwój rzemiosła, handlu i wymiany towarowo pieniężnej. Wzorem prawnoorganizacyjnym dla miast Śląska, Małopolski, Wielkopolski był początkowo Magdeburg . Podstawowym zbiorem praw w magdeburgu był tzw. Weichblid Magdeburski, który powstał z połączenia „traktatu o ustroju sądowym" z „prawem ławniczym magdeburskim". Zbiór ten znany był w 2 formach:
1. „Wulgota"- używana gł. w Niemczech
2. „Układ Konrada z Opola" używany w Polsce , przetłumaczony na język łac. Przez Kanclerza Łasińskeigo- Zygmunt Stary nadał temu przekładowi moc obowiązującą.
Prawo Magdeburskie zostało wprowadzone po raz pierwszy w Złotoryji na Śląsku w 1211 r.
A następnie w Środzie Śląskiej przed 1235 r.
W Wrocławiu 1242 r.
W Krakowie 1257 r. Miasta te z kolei były wzorami dla innych polskich miast lokowanych na np. średzkim prawie, które było wczesną i konserwatywna odmianą prawa magdeburskiego według niego w mieście rządził sołtys, lub wójt dziedziczny wraz z ławnikami, a miasto posiadało ograniczoną autonomię i ograniczone sądownictwo.
chełmińskim prawie na jego podstawie lokowano miasta na Mazowszu, Prusach, Pomorzu Wschodnim
W samym XIII wieku lokowano około 100 miast były to najczęściej znaczące ośrodki takie jak Kraków, Wrocław, lub mniej znaczące osady targowe, które obejmowały swoim zasięgiem najbliższą okolicę.
W wieku XV było ich już około 500 ale tylko 3 zaliczały się do dużych miast skali europejskiej tzn. Kraków, Lwów i Gdańsk, zaś kilkadziesiąt zaliczyć można do miast średnich, lub małych, a pozostałe wypada uznać jako miasteczka rolinicze w których liczył się tylko targ. Polska zaliczała się do państw słabo zurbanizowanych i słabo uprzemysłowionych.
Były one coprawda wspomagane ulgami celnymi oraz przywilejami ekonomicznymi, z których najbardziej porządane było prawo składu- zobowiązujące przejezdnych kupców do zatrzymania się w mieście i wystawienia wiezionego towaru na sprzedaż. Prawo takie na sól, ołów, i miedˇ otrzymał Kraków i Kazimierz oraz niektóre inne miasta miały przywilej na inne towary.
Intensywna kolonizacja od XIII do XV wieku spowodowała że stworzona wówczas sieć miast i wsi przetrwała do XIX wieku.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
Agnes
 

IV ranga
****
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 378
Nr użytkownika: 134

Stopień akademicki: mgr. Plut.
Zawód: Historyk
 
 
post 27/06/2004, 19:32 Quote Post

Prawo magdeburskie, ius municipale magdeburgense, prawo miejskie miasta Magdeburga, w Polsce występujące pod nazwą prawo niemieckie. Było XII-wieczną kompilacją Das sachsinische Weichbild (traktatu o ustroju sądowym) i Das Magdeburger Schöffenrecht (traktatu o prawie ławniczym), która stanowiła wzór prawnoorganizacyjny dla wschodnioniemieckich miast.
W użyciu były jej dwie redakcje: podstawowa, tzw. Wulgata, przyjmowana w Niemczech oraz XIV-wieczna Konrada z Opola, upowszechniona na ziemiach polskich, litewskich i ukraińskich. Drugą z nich na potrzeby polskie tłumaczył na język łaciński kanclerz J. Łaski (Commune incliti Poloniae Regni privilegium, 1506) oraz krakowski pisarz miejski M. Jaskier (Ius municipalis Magdeburgensis liber vulgo Weichbild nuncupatus, 1535), zbiór ten od XVI w. stał się podstawą lokacji miejskich i wiejskich.
Tłumaczenie polskie ukazało się w 1581 staraniem syndyka lwowskiego P. Szczerbca pt. Ius municipale, to jest prawo miejskie magdeburskie. Wzór magdeburski przyjmowały miasta polskie od XII w.: jako pierwsza Złotoryja (przed 1211), Lwówek (przed 1217), Chełmno (1233) i Środa Śląska (1235) - za których pośrednictwem określano prawo magdeburskie prawem chełmińskim lub średzkim - Wrocław (1242), Kraków (1257). Prawo to stało się podstawą funkcjonowania samorządów miejskich lub wiejskich, ich kompetencji jurysdykcyjnych i ekonomicznych
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

     
Agnes
 

IV ranga
****
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 378
Nr użytkownika: 134

Stopień akademicki: mgr. Plut.
Zawód: Historyk
 
 
post 30/08/2006, 1:00 Quote Post

Teraz w żródłach pojawiają skróty

prawo magdeburskie -prawo mgdb
prawo średzkie - prawo śr
prawo chełmińskie - prawo chełm
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
swinks_UK
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 178
Nr użytkownika: 19.722

Tomasz Wilf
Stopień akademicki: mgr
Zawód: asystent naukowy
 
 
post 7/09/2006, 20:53 Quote Post

Kilka drobnych uzupełnień:
- lokacja nie zawsze była równoznaczna z napływem obcego elementu etnicznego. Decydującą rolę odgrywał czynnik ekonomiczny. Tzw. przyjęcie prawa niemieckiego powodowało dla obu stron transakcji lepsze warunki ekonomiczne, panujący zachowywał formalne prawo do własnego regale, w zamian za jakiś zakres praktycznych ustępstw okupionych czynszem w żywej gotówce (z możliwością doś łatwej rewindykacji regale), nabywca miał w zamian za określony czynsz tzw. święty spokój.
Nie rozróżniam tu celowo dokładnie grup społecznych, gdyż takie zmiany zachodziły równolegle w prawie miejskim (prawo magdeburskie i jego odmiany, prawo lubeckie i chełmińskie) i prawie lennym. W przypadku tego drugiego, świetnie w tajnikach prawa lennego (przyniesionego z Niemiec) lawirowali śląscy Samborowice (von Schiltberg) powiększając swe dobra na terenie Księstwa Legnicko-Brzeskiego.
- "Walonowie" ten termin odnosi się również do ludności pochodzenia Włoskiego (Pn. Włochy). Zdaje się, że wciąż istnieją spory czy tzw. Walonowie w kontekście "górnicy" nie pochodzili z dzisiejszego włoskiego Tyrolu.
Proponuję zapoznać się z pracami dotyczącymi rodziny rycerskiej "Gall" (słynny przedstawiciel Szymon Gall).
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #4

     
hills runner
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 10
Nr użytkownika: 27.692

Stopień akademicki: student
 
 
post 20/01/2007, 22:31 Quote Post

Mam pytanie, czym różniło się Prawo Magdeburskie od Prawa Lubeckiego?
 
User is offline  PMMini Profile Post #5

     
Agnes
 

IV ranga
****
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 378
Nr użytkownika: 134

Stopień akademicki: mgr. Plut.
Zawód: Historyk
 
 
post 21/01/2007, 23:27 Quote Post

Na ziemie polskie przyniesione zostało przez niemieckich zasadźców. wykształciły się lokalne odmiany praw np poznańskie, prawo średzkie, prawo chełmińskie. Na prawie magdeburskim lokowano głównie miasta Śląska (Złotoryja, Lwówek Śląski)jak wyzej wymieniłam oraz inne, znaczące miasta w pozostałej części kraju (Kraków, Poznań). Pierwsze lokacje miejskie dokonały się na Śląsku w pierwszym c40 lecie XIII wieku, czyli za panowania Henryka Brodatego. Od 5 października 1356 roku w Małopolsce instytucją odwoławczą nie będzie już Sąd w Magdeburgu, ale Sąd Wyższy Prawa Niemieckiego na zamku krakowskim, powołany przez króla Polski Kazimierza III Wielkiego. Równocześnie ustanowiony zostaje Sąd Komisarski Sześciu Miast jako sąd najwyższej instancji w ramach sądownictwa miast na prawie magdeburskim, będący równocześnie sądem królewskim.

a prawo lubeckie to takie niemieckie prawo lokacyjne,które leżały obok prawa magdeburskiego były najbardziej rozpowszechnione Wzorowane na prawie Lubeki, nadanym miastu w 1226 roku przez cesarza Fryderyka II Od XIII wieku stanowiło wzór prawno-organizacyjny dla ponad 140 miast, od Hamburga po Rygę, położonych wzdłuż południowego wybrzeża Bałtyku i na przyległych terenach. Przyjmowały je głównie miasta związane ze Związkiem Hanzeatyckim.
prawa lubeckie w polsce

Lubeckie prawo miejskie zostały wprowadzone w roku 1237 w Szczecinie Prawo to otrzymały pierwotnie także Tczew w 1258-60 i Gdańsk (1261-1263). Oba miasta zostały w wieku XIV przeniesione przez Krzyżaków na prawo magdeburskie. Na prawie lubeckim pozostały tylko Elbląg, Braniewo oraz Frombork.Cechą charakterystyczną miast lokowanych na prawie lubeckim jest brak placu rynkowego. Funkcje rynku spełnia szeroka ulica np. Długi Targ w Gdańsku lub Stary Rynek w Elblągu.

Tu masz brak placu a na mgdbr jest zupełnie inna różnica prosze przeczytać uwaznie i wtedy zauwazysz róznice

DOKUMENTY

1 dokument prawa lubeckiego

Bogusław IV przyznaje lubeckie prawo miejskie Wołogoszczy (Wolgast)

2 dokument prawa mgdbr

Przywileje prawa niemieckiego (magdeburskiego) dla miasta Wrocławia z roku 1261 APWrocławiu
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #6

     
irish_m
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 1
Nr użytkownika: 44.839

 
 
post 27/04/2008, 10:36 Quote Post

Znacie może jakąś literaturę podejmująca ten temat? Dobrą, nietrudną, tak na poziom I klasy liceum (;
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #7

     
PawełUS
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 3
Nr użytkownika: 42.130

Pawel Jarmoszewicz
Zawód: student
 
 
post 27/08/2008, 9:02 Quote Post

Dobrą Literaturą jaką czytałem, w tym temacie to dzieło J. M. Piskorskiego "Miasta księstwa szczecińskiego do XIV wieku". Znaczy tak, cały utwór nie będzie ci potrzebny, ale wyjaśnienia problemu opisane na przykładzie księstwa szczecińskiego są wyśmienicie i jak dla mnie dość klarowny sposób opisane i wyjaśnione. Może nie jest to książka na poziomie 1 liceum ale jak się wczytasz dasz rade.
 
User is offline  PMMini Profile Post #8

     
Selenit
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 212
Nr użytkownika: 7.977

Stopień akademicki: geolog, sozolog
 
 
post 20/07/2009, 13:16 Quote Post

Mam kilka dokładniejszych pytan nt. prawa magdeburskiego, wykraczających poza Wikipedię:

1. Kiedy w prawie magdeburskim pojawiła się po raz pierwszy instytucja rady miejskiej. Z tego co się orientuje, to wójt (dziedziczny, dawny zasadźca) wybierał w celu sprawowania władzy sądowniczej kilkuosobową ławę, na czele której stał osobiście. Na ziemiach Dolnego Śląska czy Łużyc, w II połowie XIII wieku znamy już powołane przez burmistrzów rady miejskie złóżone przewaznie z kupców (z czasem po buntach miejskich dopuszczono rzemieslników). Pytanie moje - w których miastach Łużyc i Dolnego Śląska zostały powołane takie najstarsze rady (a raczej kiedy wzmiankują o nich kronikarze, bo daty powołan to raczej rzadko znamy) - początkowo rady takie musiał zatwierdzac badajże władca (na Sląsku książę, potem krolowie czescy). Nie pytam o daty lokacji !!! Bo to nie to samo i daty te są znane dosc powszechnie. (choć np. w opracowaniach niemieckich Lubania z XVII-XIX wieku, podawana jest data 1188 rok jako data lokacji przez piastowicza Bolesława Wysokiego - Altusa, choc data wątpliwa i wspolczesnie przesuwana na 1220 - ale gdyby była prawdziwa byłaby to najstarsza lokacja w Polsce).

2. Na czele rady stał początkowo również sam wójt, dopiero gdy rada czuła się na tyle mocno, powoływała burmistrza (lub nawet 2 lub 3) sposród siebie. Z czasem takze to rada wybierała ławników i stojącego na jego czele sędziego (wójta miejskiego) do tzw. niżeszego sądownictwa. Po okresie wzbogacenia wykupywała także urząd wójta dziedzicznego - wówczas sprawowała także sądownictwo wyższe, łącząc funkcje obu wójtów. I kolejne pytanie - z których miast Dolnego Śląska i Łużyc znamy nastarszych burmistrzów?

3.Ławnicy zbierali się w "domus forensis" czyli "domu publicznym" - a więc cos jakby pierwowzorze sali rajców? (W niektórych historiach miast taki dom występuje jeszcze zanim wybudowano ratusz). Bo chyba nie ratusza? czy budowano ratusze juz dla ławników czy dopiero po powołaniu rady miejskiej a moze dopiero po powołaniu samego burmistrza? Czy ratusz więc był siedzibą pierwotnie rady miasta czy burmistrza? (chyba nazwa Rat-haus jednak wskazuje, iż dla rady?). No ale w przypadku burmistrza stosowano by chyba już określenie "pretorium" jako miejsce jego urzędowania? W samym Magdeburgu podaje się, że ratusz istniał już od przełomu XII/XIII wieku, ale co dziwne nie było wówczas jeszcze w Magdeburgu burmistrza! To więc potwierdzałoby budowę ratuszy dla rajców miejskich, ale w takim razie komu służył "domus forensis"? moze rzeczywiscie ławnikom?

4. Czy w ogóle fakt powoływania rad miejskich znajdował się już w tzw. prawie lokacyjnym magdeburskim w XII wieku ? Czy też jest to późniejszy wynik zmian społecznych i wzrostu siły kupców/mieszczan? I wraz z czasem po prostu stał się jego elementem?



 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #9

     
Selenit
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 212
Nr użytkownika: 7.977

Stopień akademicki: geolog, sozolog
 
 
post 27/08/2009, 7:50 Quote Post

Czyżby nikt nie był w stanie pomóc mi w uzyskaniu odpowiedzi na wyżej zadane pytania?
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #10

     
Beukot
 

VII ranga
*******
Grupa: Użytkownik
Postów: 2.470
Nr użytkownika: 16.122

Stopień akademicki: dla przyjaciol: megi
 
 
post 5/11/2009, 10:45 Quote Post

Czy któraś z osób w temacie byłaby tak miła i opisała cały proces od początku do końca?
Tzn. :

1. Skąd impuls do stworzenia miasta? Było sobie zgrupowanie domów będące wsią. Kto, kiedy i dlaczego stwierdzał zrobimy tu sobie miasto. Dla zysku finansowego/gospodarczego/prestiżowego?

2. Z kim właściciel ziemi podpisywał tę umowę lokacyjną? Dlaczego właśnie z tą osobą (znany kupiec/kondotier/whatever)?

3. Rola Kościoła w lokacji?

4. W jaki sposób przebiegał proces selekcji i włączania kolejnych mieszczan do wspólnoty? Ściągano ich zaproszeniami z innych ośrodków? Rozpuszczano wici i kto przyjechał ten zostawał?

5. Jakie przewagi gospodarczo-społeczne miało miasto lokowane nad wsią?

6. Jakie były kolejne etapy rozwoju (małe miasto - średnie - duże - metropolia - stolica - Wenecja) i czym były warunkowane?

7. Jakie były ograniczenia rozwoju miasta (liczba ludności, budynków, targów, kościołów, długość murów i inne)?
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #11

 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej