To są Twoje Edku obliczenia i porównania, czy może opierasz się na jakimś źródle, albo interpretacji źródła w opracowaniu? Wskaż namiary, proszę.

Jestem podobnego zdania. Nie można interpretować wprost źródła, zwłaszcza geograficznego jakim jest dzieło Ptolemeusza. Przy całym szacunku do jego osoby i twórczości, ale kilkakrotnie podał złe współrzędne. Druga sprawa to, zastanawia mnie interpretacja Askibourgion Oros; wielu znanych badaczy interpretuje ją z pasmem Górskim Jesienik.

Opieranie interpretacji, domysłów i porównań na współrzędnych Ptolemeusza, nie opłaca się, gdyż te współrzędne za bardzo niosą. Chyba Edku, poniosło Cię! Mnie również, mimo wszystko, kierunek analizy podoba się.

vapnatak

Góra Asciburgis zaczyna się przy Colancorum, a kończy się na północ od Arsonium, [b][u]dokładnie tam gdzie na mapie kończy się Wisła i kończą się siedziby Lugi Buri. Musi tu więc chodzić o całe pasmo Sudetów.

germańscy Buri.

I wreszcie jak kultura przeworska może być germanska skoro weszystkie kultury germańskie różnią się od niej znacznie,

Ciekawa sprzeczność. PanEdward przyznaje że Burowie to Germanie. Wiadomo, że Burowie wchodzili w skład Lugiów.

Natomiast Lugiowie to ludność kultury przeworskiej.

Czyli przynajmniej część ludności k.przeworskiej to Germanie :-) .

"Lugiowie" to zresztą nie jest etnos.

Jednak Burów do Lugiów zalicza jedynie Ptolemeusz. U Tacyta stanowią oni osobny lud. Tak samo w źródłach późniejszych - w Historia Augusta i u Kasjusza Dio. Poza tym mieszkali oni po drugiej stronie Sudetów, na Morawach. Kultura przeworska natomiast znajdowała się w dolinie Odry (środkowej) - nie tylko więc nie obejmowała Moraw ale nie obejmowała też Bramy Morawskiej, Sudetów oraz ich pogórza.

A tak mnie zastanawia, czy do Burów nie można by nawiązać tego dako-przeworskiego czegoś nad górną Cisą co bywa interpretowane jako Hasdingowie. Lokalizacja Tacyta-na wschód od Kotynów wypadałaby chyba gdzieś tutaj?

Burowie mieszkają w I wieku na Morawach, a ich siedziby mają kończyć się na Bramie Morawskiej, nie jest to więc wschodnia Słowacja. Kultura przeworska nad górną Cisą to dopiero ostatnia ćwierć II wieku. Źródła nie wymieniają Burów w północnej Dacji, ale w sąsiedztwie Markomanów, nad Dunajem. Poza tym, teoretycznie, Burowie - plemię Germańskie - powinni przynieść z Bohemii/Moraw nadłabski wzorzec germański, a nie przeworski.

Burowie mieszkają w I wieku na Morawach, a ich siedziby mają kończyć się na Bramie Morawskiej, nie jest to więc wschodnia Słowacja.

Burowie To są wszystko czynniki, które zdają się świadczyć na korzyść identyczności góry (a nie gór) Asciburgion ze Ślężą.

Zresztą Ptolemeusz znał Sudety pod ich własną nazwą i lokował je na południe od góry Asciburgion.

Abstahując od mapy, którą zamieścił Pan Edward, a która to jest totalną porażką,

trzeba powiedzieć, że Ptolemeusz nie za bardzo poradził sobie z powiązaniem posiadanych informacji na temat okolic Sudetów i góry Asciburgion i zespoleniem ich w jedną całość. Jeśli jednak poddamy jego dane analizie i nałożymy je na autentyczną mapę tego terenu, wszystko jest ok.

O nazewnictwie Sudetów

Nazewnictwo gór, zwanych dzisiaj "Sudetami", przechodziło długą i skomplikowaną ewolucję. Pierwsze zapisane nazwy pasm Sudetów pojawiły się już w II wieku naszej ery za sprawą żyjącego w Aleksandrii astronoma i uczonego Klaudiusza Ptolemeusza. Według wieści zbieranych od kupców i żołnierzy Ptolemeusz rysował mapy dalekich krajów. Góry i pogórza na północy, gdzie według niego żył naród Boiochaimów (dzisiejsze Czechy i Morawy), nazwał Askiburgionem. To w przybliżeniu obecne Jesioniki i obszary wyżynne pogranicza Czech, Moraw i Śląska. Ptolemeusz użył również po raz pierwszy nazwy "Sudety", umieszczając na mapie Germannii Wielkiej i Sarmacji w trudnym dziś do zlokalizowania miejscu nazwę Sudeti Montes. Samo pochodzenie tych nazw nie jest dostatecznie wyjaśnione.

W XVI i na początku XVII wieku humaniści studiujący tekst ptolemeuszowski wiedli spór dotyczący m.in. lokalizacji owych "Sudeti", który był istotny z uwagi na znaną, a wprowadzoną przez Ptolemeusza wspomnianą tu nazwę "Askiburgion". Obie nazwy często identyfikowano, bądź stosowano przemiennie dla oznaczania gór dzielących Śląsk i Czechy. Na mapie Ptolemeusza pojawiła się również nazwa Rhipaei Montes, która określała pasmo górskie dające się w przybliżeniu zlokalizować na północy Czech, z czego Polacy przyjęli nazwę Góry Ryfejskie, jako nazwę zamienną wobec używanej także nazwy Góry Czeskie (Montes Bohemiae). Nazwy tej użył także Walenty Roździeński w poemacie pt: "Officyna Ferraria albo Huta y Warstat Kuźniami szlachetnego dzieła Żelaznego ...", wydanym w 1612 r, w Krakowie.

Góry Ryfejskie (Rhipaeos Montes) przypuszczalnie nazwane zostały tak dzięki swej burzliwości: jedno z lacinskich określeń: burzliwy = rhipaeus. Na podstawie relacji podróżniczych sporządzono w 1561 roku mapę, na której Sudety były oznaczone kopczykami, a w miejscu odpowiadającym położeniu Karkonoszy umieszczono ryfejskiego diabła, który rzekomo miał straszyć ludzi przemierzających te góry.

(...)

Dopiero w poł. XVII w. za sprawą niemieckiego uczonego i filozofa Filipa Melanchtona (1497-1560) i jego uczniów nazwa Sudety weszła na trwałe do literatury niemieckiej, a później polskiej, wypierając z wolna używaną także (i to od XIII w.) nazwę Gór Czeskich (Montes Bohemiae).

Nie - czarne to nie białe. Sudety Ptolemeusza to pierwsze pasmo górskie na północ od Dunaju - czeska Szumawa. Pomiędzy Sudetami a Górami Asciburgijskimi mamy taką odległość jak między Asciburgionem a Bałtykiem i dużo więcej miast niż na północ od Asciburgionu.