Bombowiec B-2 powstał dlatego że zakładano że rakiety atomowe pozostaną w silosach bo nikt nie odważy się ich wystrzelić.

Ale, po za tym B-2 miał mieć w uzbrojeniu pociski atomowe stealth-cruise przeznaczone do niszczenia centr dowodzenia i ośrodków przemysłowych. Głowice atomowe tych pocisków miały mieć siłę co najwyżej 50kt czyli stosunkowo niewiele.Program tych pocisków anulowano po 1991 roku.

Więc co - niszczenie topol miałobyć jedynym zadaniem B-2? .

Więc udowodniłem Ci że B-2 miał być głównym orężem

gdyż mógł w teorii przynajmniej dokonać uderzenia jądrowego tak żeby przeciwnik dowiedział się o nim w momencie eksplozji głowic.

Niszczenie potencjału atomowego, przemysłowego i logistycznego wroga bez użycia ICBM. Użycie ICBM przez USA oznaczałoby natychmiastowy analogiczny ktok ze strony ZSRR i w efekcie zagładę.

B-2 miał wykonywać szeroki wachlarz zadań a NIE TYLKO SAME NISZCZENIE TOPOL.

Miałeś trochę racji ale twoja wypowiedź to moim zdaniem jest bardzo lakoniczna.

B-2 dawał olbrzymią przewagę której nie zapewniały rakiety ICBM i okręty klasy Ohio.

Podsumowując B-2 miały być uniwersalnym narzędziem niszczenia potencjału atomowego przeciwnika w pierwszej fazie wojny kiedy żadna ze stron nie odważyła by się jako pierwsza wystrzelić rakiet których start natychmiast zostałby wykryty.

Death Stalin

Nie wiem czy to ma sens bo nie masz odpowiedniej wiedzy ale wytłumaczę Ci jeszcze raz.

Oznaczenie pocisku - nie mam przy sobie ksiązki ale NA PEWNO takie coś jest opisane w książce Gruszczyńskiego B-2 Biblioteka Lotnictwa Wojskowego.

"Podstawowym problemem pozostaje uzyskanie jednoczesnego wybuchu w kilkunastu/kilkudziesięciu miejscach... bo jedna ekzplozja wystarcza do ogłoszenia alarmu atomowego, a druga skutkuje odpaleniem wszystkiego, co jeszcze jest... a przy stosowanym "overkillu" i tak by tego wystarczyło
Taki sam byłby skutek "niespodziewanego ataku" przez B-2...
Jest jeden problem - atak na wyrzutnie jest wystarczającym powodem do odpalenia tego, co jeszcze nie zostało zaatakowane..."

Te Twoje wypowiedzi świadczą o tym że nie znasz podstawowych założeń taktyki Bitwy Powietrzno-lądowej i doktryny "elastycznego reagowania".

Kryzys kubański pokazał jak wysoki jest próg użycia broni jądrowej. Doktryna elastycznego reagowania zakładała wstrzemięźliwość od użycia ICBM i okrętów podwodnych z pociskami nuklearnymi, nawet jeśli doszło by do użycia broni nuklearnej niewielkiej siły. Przejście z konfliktu konwencjonalnego do nuklearnego konfliktu na pełną skalę z użyciem ICBM miało być stopniowe a nie gwałtowne .

Ty kierujesz się rozumowaniem doktryny zmasowanego odwetu porzuconej przez NATO i Układ Warszawski po kryzysie kubańskim.

Ta doktryna miała wymienione przez Ciebie założenia ale nią zarzucono jako nierealną gdyż nikt nie zdecydował by się na natychmiastowe wystrzelenie wszystkich rakiet na wroga po najmniejszym incydencie zbrojnym.

Więcej poczytaj o doktrynach UW i NATO .

Czyli podsumowując - ICBM nie dawały żadnej przewagi w początkowej fazie konfliktu gdzie używano na niewielką skalę broni jądrowej niewielkiej mocy. To był powód powstania B-2... no i topole.

Układ Warszawski przyjął w 1968 roku założenia podobne do amerykańskich doktryn "elastycznego reagowania" i konwencjonalnej "bitwy powietrzno-lądowej". Skutkiem tych zmian było wprowadzenie wielu nowych programów zbrojeniowych jak samolot Su-25. Wcześniej rozwój lotnictwa szturmowego był krytykowany bo "atomówki i rakiety mogą wszystko". Chruszczowoska zasada "rakieta może wszystko" została odrzucona gdyż po gruntownych analizach stwierdzono że jednak wszystkiego nie potrafi. Kolejną rzeczą wynikłą z tego był rozwój sił powietrzno desantowych, budowa pierwszych lotniskowców (szła mizernie wskutek protestów Ustinowa) i wiele innych.

Sowieci jeszcze raz zmienili doktrynę pod koniec 70-tych kiedy okazało się że ich armia jest nie przygotowana do inwazji na tak zacofany kraj jak Afganistan. Mimo to ZSRR wkroczył do Afganistanu i w pierwszej fazie wojny żołnierze sowieccy zapłacili krwią za niekompetencje swoich dowódców nieprzygotowanych do takiej wojny.

Było to jeszcze dalsze odejście od priorytetu broni atomowej i ukierunkowanie sił zbrojnych na mobilność szybkość działania w dowolnym miejscu na ziemi. Sowiecka armia miała mieć możliwość szybkiego uderzenia konwencjonalnego w dowolnym punkcie na ziemi.

Miała uderzać nie chmarami czołgów które miały być kierowane przez kołchoźników powołanych do wojska, ale niewielkimi mobilnymi dobrze wyposażonymi i wyszkolonymi oddziałami. Doktryny tej w ZSRR nie zrealizowano w pełni (ani nawet choćby w połowie) ze względu na koniec ZSRR i odprężeniową pierestrojkę blokującą pieniądze na przekształcenie sił zbrojnych i w ogóle na wojsko.

kiedy wprowadzono doktrynę z lat 70-tych/80-tych nie wiem. Nie wiem czy nie powstała dopiero po pierwszych doświadczeniach afgańskich ale wiem że od początku lat 80-tych taką doktrynę wprowadzono.

Odnośnie B-2 - ja na podstawie mojej wiedzy wiem że amerykanie zakładali że uderzenie na rakiety nie wywoła wojny atomowej na pełną skalę.

Co nie zmieniło faktu, że w dalszym ciągu ćwiczono masowe użycie taktycznej i operacyjnej broni jądrowej od samego początku konfliktu.

Czyli Sowieci czekaliby podczas gdy Amerykanie niszczyliby ich strategiczny potencjał nuklearny?  Atak na taki strategiczny potencjał byłby wstępem do pełnoskalowej wojny jądrowej.

Nie uważacie, że cała dyskusja mija się z celem, jeżeli nie zostaną wyznaczone odpowiednie cezury w ramach, których należy się poruszać