Jak to to nie było powszechnej znajomości Łaciny?

Myślałem, że kpina była możliwa do wyczucia bez stosowania emotek.

Zapisanie pieśni przez Galla z fonetycznego polskiego na "pisaną" łacinę nie wydaje się niemożliwe.

Ja też bym dał wiarę twierdzenu że Bogurodzica powstała jeszcze w XIII wieku, zdaje się że nie tylko analiza językowa ale i linii melodycznej na to wskazuje.

"Uładzona" transkrypcja oryginalnego zapisu 1. zwrotki:

Chrystus z martwych wstał je,
Ludu przykład dał je,
Eż nam z martwych wstaci.
Z Bogiem krolewaci.
Kyrie eleison.

Do tychże pieśni rycerskich należy zaliczyć najwspanialszy pomnik średniowiecznej literatury i muzyki polskiej - Bogurodzicę, mimo że sprawa jej powstania jest ciągle jeszcze zagadkowa, a w każdym razie nie przekonywująco dotąd rozwiązana. [...]


Jakie pewniki przyniosły trwające już od 130 lat badania poświęcone temu wspaniałemu zabytkowi polskiej kultury? Melodia jej zawiera jak najbardziej archaiczne, bo pentatoniczne zwroty, tej pentatoniki, która była tonalnością polskiej Pieśni o chmielu. Oczywiście, skomponowana w XIII w., utraciła swą pentatoniczną czystość przez zastosowanie kadencji, zmieniającej ją na kościelną tonację dorycką. Niemniej już ta cecha zdaje się wskazywać na to, że twórcą jej był Polak, gdyż Francuz czy Włoch owych czasów był już całkowicie wyzwolony spod wpływów pentatoniki, która wówczas musiała być dla nich obca.

Dalej, melodia obu zwrotek jest z bezwzględną pewnością dziełem jednego kompozytora (co wynikało już z analizy przeprowadzonej przez Surzyńskiego), powstała więc wówczas, gdy kompozytor miał obydwie zwrotki przed sobą. Twórca melodii był na pewno fachowym muzykiem, dlatego nie można brać pod uwagę osobistości choćby najwybitniejszych w owych czasach, lecz nie znanych z jakiejkolwiek działalności muzycznej (św. Wojciech, św. Jacek itp.).

Wreszcie melodia Bogurodzicy odpowiada ideałowi melodyki europejskiej na północ od Alp, a nie melodyce włoskiej, dekoratywnej, bogatszej melizmatycznie, ale spokojniejszej w rozwoju, bez większych skoków. Dzięki skokom melodia Bogurodzicy jest bardziej ekspresywna. Cechy tonalne pozwalają nam odpowiednio ją ustawić wśród melodii europejskich z terenów na północ od Alp, a więc wśród melodii niemieckich, czeskich, francuskich itd. Dla Niemców i Czechów typowym jest modus E, frygijski, natomiast Francuzi, a z nimi cystersi, tworzą swe śpiewy w przytłaczającej większości w modus D, doryckim. Melodia Bogurodzicy ma pod tym względem cechę wspólną z twórczością cysterską i francuską.

Wydaje się, że taki pogląd zakłada nierównomierność rozwoju kulturalnego na ziemiach polskich, czyli że powiedzmy - na dworze u księcia grano np. hymn na cześć Bogurodzicy w skali doryckiej kościelnej, a tymczasem na podgrodziu, na weselisku u rataja Sułka brzdąkano pentatonicznie jakąś piosnkę swadziebną.