Witam!

Zapraszam Szanownych Forumowiczów do dyskusji o książce Giorgio Rochata pt. Włochy na wojnie 1935-1943. Od podboju Etiopii do klęski,

Spis treści, przedmowa: http://napoleonv.pl/opis/7985993/wlochy-na...-do-kleski.html

Zapowiada się interesująca praca; ciekawe ujęcie tematu przez autora.

Tak, tak, zapowiada się bardzo ciekawie, ogólnie przydałoby się więcej opracowań o włoskiej tematyce (najlepiej autorstwa z półwyspu Apenińskiego). Marzyłoby mi się zwłaszcza coś o wojnach z pierwszej połowy XIX wieku, i jak Włosi postrzegali i postrzegają np. postać Wojciecha Chrzanowskiego.

Autor podjął się rzeczywiście niezmiernie trudnego zadania mając na uwadze zarówno okres chronologiczny jak i tematyczny jego pracy. Przebieg samych walk jest opisany bardzo skrótowo albo wcale lecz jest to wyjaśnione na wstępie. To samo dotyczy dyplomacji czy sytuacji wewnętrznej. Tematem książki są bowiem siły zbrojne Włoch jako pewna całość, a w szczególności rola samego Duce w kierowaniu armią i wojną.

Pierwsza część wydaje się najbardziej ciekawa. Poczynając od podboju Trypolitanii, który zaczął się tak naprawdę dopiero wiele lat po zakończeniu wojny z Turcją przez walki w Afryce Wschodniej i interwencję w Hiszpanii. Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie na ile te wszystkie konflikty wyczerpały potencjał militarny Włoch przed wybuchem DWS w sensie sprzętowym jak i finansowym. Słusznie przypomina, że wojna w Etiopii wcale nie skończyła się w 1936 roku, ale trwała aż do akcji angielskiej w 1940 roku drenując siły i środki.

Nie stroni od podawania faktów dla Włoch niewygodnych, a wręcz przeciwnie bardzo często takie elementy się pojawiają. Mamy więc obozy koncentracyjne w Cyrenajce, broń chemiczną w Etiopii dosyć szczegółowo opisaną /co ciekawe iperyt posłano nawet do Hiszpanii podobno na żądanie Franco/, na polecenie Duce wysłano tam nawet broń biologiczną z jego zezwoleniem na jej użycie, ale Badoglio się sprzeciwił czemuś takiemu, w ramach walki z powstaniem w Abisynii palenie kościołów, egzekucje mnichów czy niszczenie całych wiosek. Ciekawie opisano czystkę antysemicką w armii.

Dalej niestety autor jednak przesadza z tą syntetycznością co szczególnie widać przy analizie stanu sił zbrojnych przed wybuchem DWS. O ile jeszcze kwestie mobilizacji, statusu oficerów czy podoficerów /których dziwna pozycja była jakimś ewenementem na skalę światową oczywiście w sensie negatywnym/ i udziału milicji faszystowskiej w strukturach wojska są podane ciekawie to już kwestia uzbrojenia, doktryny i organizacji w telegraficznym skrócie.

Zresztą ciągle powtarza się fraza, że z uwagi na brak miejsca należy odesłać czytelnika do literatury szczegółowej /zawsze wskazanej z oceną jej wartości co uważam za znaczny plus/ po czym sygnalizuje jedynie wybrane kwestie. W tym tak kluczowe dlaczego ciągle produkowano w znacznych ilościach przestarzałe samoloty i czołgi, czemu marynarka wojenna spisała się tak słabo i nie miała radaru itd. Przykładowo tak długie używanie dwupłatowych myśliwców wcale nie wynikało z braku funduszów na lepsze modele.

Na końcu można odnieść wrażenie, że autor za dużo zagadnień próbował poruszyć co przyniosło szkodę szczegółowości wykładu. W żadnym razie nie oznacza to, że mamy do czynienia z pracą słabą. Wręcz przeciwnie, problem polega bowiem na tym, że włoskie siły zbrojne widzimy przez pryzmat źródeł wszystkich tylko nie włoskich właśnie. Przedmiotowa książka przynosi masę nowych dla nas szczegółów i faktów, które bardzo wzbogacają naszą wiedzę na temat DWS w ogólności.

Zdecydowanie dobrym kierunkiem jest dokonywanie tłumaczeń z języka włoskiego, ale na przyszłość już książek o węższym zakresie tematycznym, a jest z czego wybierać. Sam pan Rochat wskazał szereg interesujących pozycji dodatkowo oceniając ich merytoryczną wartość.

Reasumując praca niezbędna dla każdego zainteresowanego historią DWS.

Jest dostępne wznowienie pracy w wersji z miękką okładką i niższą ceną: http://napoleonv.pl/p/26/1049/wlochy-na-wo...napoleon-v.html