QUOTE
Konferencja Pugwash miała na celu skupienie różnych organizacji wokół ludzi nauki. Trzy organizacje chciały się połączyć aby wspólnie działać: Federacja Naukowców Amerykańskich, Stowarzyszenie Naukowe Atomu i Światowa Federacja Pracowników Naukowych. Do połączenia przyczynił się niejaki E. Rabinowicz urodzony w Leningradzie i naturalizowany w USA w 1943 r., który uczestniczył przy budowie pierwszej bomby atomowej. Trzy lata później premier Indii Nehru chciał powołać komitet naukowy w sprawie wykorzystania energii nuklearnej dla ludzkości. Idea została przechwycona przez Rabinowicza i Rotblata i utworzyli grupę studiów w celu przygotowania Międzynarodowej Konferencji Wiedzy i Społeczeństwa. Odpowiedzialność za zorganizowanie konferencji spada na naukowca Bertranda Russella, do którego przyłącza się Albert Einstein. Naukowców zaproszono do Londynu 3-5 sierpnia 1955 r. na konferencję pod patronatem „Stowarzyszenia Parlamentarzystów za Rządem Światowym". Na konferencji mniejszość stanowili naukowcy, a większość politycy, a wśród naukowców największą grupę stanowili Rosjanie. Bertrand Russell o skłonnościach filosocjalistycznych należy do fabianistów i usiłuje wraz z Maynardem Keynesem i Arnoldem Toynbee założycielem Królewskiego Instytutu zaszczepić socjalizm w Anglii. Albert Einstein urodził się 14 marca 1879 r. w rodzinie żydowskiej i szybko nawiązał kontakty ze środowiskiem rewolucjonistów i lewicowców. W 1918 r. otrzymuje formację sowiecką w Niemczech. W 1945 r. staje na czele krucjaty, w celu uformowania rządu światowego kierowanego przez USA, ZSRR i Wielką Brytanię. Był zażartym syjonistą i wybrał się do Stanów Zjednoczonych, aby zebrać fundusze na budowę w Jerozolimie Uniwersytetu Hebrajskiego. W czerwcu 1957 r. kanadyjski multimilioner Cyrus Eaton staje się mecenasem spotkań naukowców i otwiera im bramy do swojej posiadłości w Pugwash, skąd wzięła się nazwa tych międzynarodowych spotkań naukowców. Ten Kanadyjczyk przeniósł się do USA gdzie naturalizował się w 1913 r. Chce się bawić w politykę i popiera kandydaturę Roosevelta na prezydenta w 1932 r. Od tego czasu nie kryje swych sympatii dla komunizmu sowieckiego do tego stopnia, że ściska dłonie Chruszczowa, Mikojana i Kosygina, którzy mu dają Leninowską Nagrodę Pokojową. Wypowiedzi Eatona są notorycznie antyamerykańskie. W tym czasie kiedy Eaton ofiarowuje swój mecenat dla konferencji, inny filantrop i miliarder, grecki armator, Arystoteles Onassis ofiarowuje się finansowo wesprzeć pierwsze spotkanie, które ma miejsce w Pugwash 7-10 sierpnia 1957 roku. Spotkanie otrzymało nazwę „Konferencja Pugwash na Rzecz Rozbrojenia i Bezpieczeństwa Świata" i brały w nim udział 22 osoby. Prezydentem wybrano B. Russella, a stały komitet składał się z Cecila Powella z Anglii, Rabinowicza z USA, Rotblata z Anglii, Skobielcyna z ZSRR. Dyrektywy komitetu były następujące: wywierać wpływ na rządy, formować solidną więź między naukowcami z całego świata i kształtować opinię publiczną. Najliczniej były reprezentowane USA, ZSRR i Wielka Brytania. Dało się zaobserwować na tej konferencji to, że
„od początku lista biorących udział z Zachodu zawiera tylko nazwiska progresistów albo liberałów znanych z sympatii prosowieckich i oddanych sprawie socjalizmu światowego"
Od szóstej Konferencji Pugwash prezydent Kennedy delegował dwie osoby z CFR: Rostowa i Wiesnera, znanych filokomunistów. I ten słynny Rostow miał później tajną rozmowę z sowieckim wiceministrem spraw zagranicznych Kuzniecowem. Rosjanin zaproponował, żeby Stany Zjednoczone oddały na złom bronie ofensywne, aby zmniejszyć napięcie na świecie. Cztery miesiące później Kennedy poświęcił siłę obronną USA, wstrzymując budowę bombowców międzykontynentalnych i porzucił rakiety Skybolt itd. Carter, który uwzględnił rady Einsenstata, doradcy Białego Domu, na sympozjum oświadczył publicznie, że jego intencją jest zakomunikować aliantom, że nie rozprzestrzenianie broni jest poważną sprawą i rząd będzie tego przestrzegał. Carter wstrzymał produkcję supergeneratorów atomowych. Rozmowy w sprawie zawieszenia broni w wojnie amerykańsko-wietnamskiej, latem 1968, prowadziła misja Pugwash z Paryża. W spotkaniach brało udział 3 naukowców francuskich, 3 Amerykanów z Kissingerem, 2 Rosjan i sekretarz generalny Pugwash Rotblat. Naukowcy z Francji zostali odesłani do Hanoi, aby Rosjanie i Amerykanie mogli załatwić między sobą zakończenie konfliktu. Ważną sprawą było to, że do grupy Pugwash nie zaproszono uczonych, którzy nie byli pewnymi osobami i, jak to się już zdarzyło, zdolnymi donosić na swoich kolegów. Nie trzeba wspominać, że nie zaproszone osoby i nie akceptowane należały do wybitnych. Do 25 sierpnia 1980 odbyło się 30 konferencji Pugwash i czasami nawet dwie w roku. Odbywały się w różnych krajach: Kanada, Austria, ZSRR, USA, Wielka Brytania, Jugosławia, Indie, Włochy, Czechosłowacja, Etiopia, Polska, Szwecja, Francja, Rumunia, Finlandia, Meksyk i Holandia.
http://www.kki.pl/piojar/polemiki/novus/wladza/wladz5.htmlWkleje, bo teksty czasami giną a jest to ciekawa ocena jakiś obraz Pugwash.