Jaka jest etymologia pojawienia sie nazwisk z koncowka "ski"? Dzis w dwoch formach "ski" i "sky" czesto wystepuja one, poza Polska, na Slowacji, w Czechach, w Rosji, na Ukrainie, na Bialorusi, oraz w Macedonii.

jest to forma przymiotnikowa, zgodnie z gramatyką języka.

Z tego co sie orientuje dotyczy tylko polskiego, i mecedońskiego (może jeszcze w słowackim). W pozostałych krajach jako import.

To ciekawe, że forma ta występuje tylko w Polsce i w Macedonii, krajach słowiańskich, ale tak daleko od siebie położonych geograficznie. Fakt ten może świadczyć o tym, że Słowianie Południowi nie wywodzą się tylko ze Słowian Wschodnich, ale także mają swoich przodków wśród Słowian Zachodnich. Zdumiewający jest również fakt, że w jednym z najbliższych polskiemu języku słowiańskim, czyli kaszubskim taka forma nie występuje.

Wydaje się mieć funkcję określającą osobę związaną w sposób znaczący z jakimś miejscem, np właściciela, współwłasciciela czy też członka rodu z takim miejscem związanego. Inna jednowyrazowa forma używanego powszechniej dawniej zwrotu z (skąd) np. Józef z Piłsud to inaczej Józef Piłsudski zaś Zbigniew z Oleśnicy to Zbigniew Oleśnicki. Ta druga forma funkcjonuje do dzisiaj w innych językach indoeuropejskich jako francuskie de np. Charles de Gaulle (czyli Karol z miejscowości Gaulle), czy niemieckie von. We wszystkich jednak sytuacjach, formy polskie -ski jak też wskazane zagraniczne zatraciły charakter rzeczywistego związania z miejscem i stały się nazwiskami w dzisiejszym rozumieniu tj. nazwiskami określającymi rodziny czy rody w ten sposób, iż nawet w przypadku zmiany miejsca znaczacego związania z jakąś osobą nazwiska jej sie już nie zmienia.

Natomiast ciekawi mnie etymologia podobnej końcówki okreslającej państwa czy krainy. Nawet nasz kraj ma końcówkę -ska, zaś u południowych sasiadów ich określenia ich własnych kraów to Cze-sko, Slowen-sko. Okreslają też inne podobnie Rakousko (to Austria), Madiarsko, Svycarsko, Nemecko itp. Zastanawiam się czy też Polska pierwotnie nie nazywała się Polsko. Ciekawe przy tym jest i to że szwedzi używaja na swój własny język jako germanie mówią sven-ska zaś sama końcówka często w tym języku wystepuje jako określnik miejsca np. Europeiska unionen czy też Skandinaviska halvön.

Dodam, że nawet w łacinie i arabskim popularne były nazwiska w formie przymiotników, chociaż z uwagi na odrobinę odmienny system imion, były to najczęściej tytuły. Przykładem jest chociażby Germanicus, Africanus, Magnus nadawane na pamiątkę szczególnych osiągnięć, a także od cech charakterystycznych, np. Caecus, czyli ślepy.

W języku arabskim taką formę spełniają wszystkie nazwiska zakończone na -i (ي) lub -wi (وي). Przykład: Al-Mutanabbi, Al-Zarkawi, itp.

A od kiedy zaczęto końcówkę "ski" lub "cki" dodawać do Polskich nazwisk?

Nie tyle zaczęto dodawać, co tworzono przydomki odmiejscowe, związane z pochodzeniem lub stanem posiadania, a proces ten rozpoczął się w późnym średniowieczu tj. XIV w., upowszechnił się natomiast w wieku XV.