Jakby ktoś wystawiał "Vampira" na Allegro, to by zażądał za takie cudeńko pewnie z jedno 0 więcej, albo i dwa...

Był to pierwszy stosowany w tamtych czasach noktowizor i był on stosowany właśnie przez oddziały Waffen SS.

Pierwszy niemiecki przetwornik optoelektroniczny opracowano w Instytucie Badawczym Poczty (Reichspostforschungsinstitut). Początkowo laboratoria Instytutu znajdowały się w Berlinie, później w związku z groźbą alianckich nalotów ewakuowano je do miejscowości Hassenbach.
Drugą niemiecką firmą, która prowadziła intensywne prace związane z noktowizją była firma A.E.G. Przedsiębiorstwo A.E.G. opracowało pierwszy noktowizyjny przetwornik optoelektroniczny już w 1934 roku!
Produkowane przetworniki optoelektroniczne (generacja 0) posiadały fotokatodę S-1. Przetworniki miały duże (w porównaniu do współcześnie produkowanych urządzeń) wymiary. Produkowano je w dwóch wersjach, o średnicy : 160 mm i 70 mm. Roczny potencjał produkcyjny Instytutu Badawczego Poczty szacowany był na: 600-700 sztuk przetworników 160 mm oraz ponad 200 sztuk przetworników 70 mm. Firma A.E.G. zdołała w ciągu całej swej działalności wyprodukować około sztuk POE, z czego tylko 186 sztuk zatwierdzono do użytku wojskowego (kryterium oceny była "jakość obrazu").
Przy użyciu wyprodukowanych przetworników niemieccy inżynierowie opracowali szereg systemów noktowizyjnych. Były to między innymi urządzenia:

- celownicze: Z.G. 1221 (przeznaczony do dział przeciwpancernych, próby bojowe miała prowadzić dywizja Waffen SS "Leibstandarte Adolf Hitler"), "Vampir" (przeznaczony dla karabinków automatycznych MP-43/MP-44), F.G. 12/50 (rozwojowa wersja "Vampira", stosowana do karabinów maszynowych MG-42 oraz jako pokładowy system celowniczy transporterów i czołgów Panther)
- obserwacyjne: "Uhu" (był to system obserwacyjny i wspomagajacy dla innych urządzeń noktowizyjnych, które mogły działać w trybie paswnym bez ryzyka ujawniania swoich pozycji; główną część składową systemu stanowił olbrzymi reflektor podczerwieni o mocy 5500 Watt zabudowany na transporterze półgąsienicowym), "Adler I/II" (modyfikacja systemu "Uhu" przeznaczona dla artylerii przeciwlotniczej), "Seehund" (urządzenie opracowane na początku drugiej wojny światowej dla Kriegsmarine, bardzo dobry noktowizyjny system obserwacyjny), "Spanner" (projektowany dla Luftwaffe noktowizor miał działać jako prymitywny termonamiernik wykrywający promieniowanie podczerwone emitowane przez gorące silniki samolotów)

Czyżby, a wiesz w ogóle co to był WAMPIR ?

Chociaż masz po części rację co do 98k.

Wampir był montowany na STG 44.

Mimo to nadal myślę że Waffen SS było lepiej wyposażone od Wehrmachtu.

  Czyli pomyliłem się. To był prototyp.

Wiem też że takie coś istniało lecz może był to tylko prototyp

Przedstawiam jeden z dowodów na istnienie Wampira. Oto on. Pierwszy niemiecki przetwornik optoelektroniczny opracowano w Instytucie Badawczym Poczty (Reichspostforschungsinstitut). Początkowo laboratoria Instytutu znajdowały się w Berlinie, później w związku z groźbą alianckich nalotów ewakuowano je do miejscowości Hassenbach.
Drugą niemiecką firmą, która prowadziła intensywne prace związane z noktowizją była firma A.E.G. Przedsiębiorstwo A.E.G. opracowało pierwszy noktowizyjny przetwornik optoelektroniczny już w 1934 roku!
Produkowane przetworniki optoelektroniczne (generacja 0) posiadały fotokatodę S-1. Przetworniki miały duże (w porównaniu do współcześnie produkowanych urządzeń) wymiary. Produkowano je w dwóch wersjach, o średnicy : 160 mm i 70 mm. Roczny potencjał produkcyjny Instytutu Badawczego Poczty szacowany był na: 600-700 sztuk przetworników 160 mm oraz ponad 200 sztuk przetworników 70 mm. Firma A.E.G. zdołała w ciągu całej swej działalności wyprodukować około sztuk POE, z czego tylko 186 sztuk zatwierdzono do użytku wojskowego (kryterium oceny była "jakość obrazu").
Przy użyciu wyprodukowanych przetworników niemieccy inżynierowie opracowali szereg systemów noktowizyjnych. Były to między innymi urządzenia:

- celownicze: Z.G. 1221 (przeznaczony do dział przeciwpancernych, próby bojowe miała prowadzić dywizja Waffen SS "Leibstandarte Adolf Hitler"), "Vampir" (przeznaczony dla karabinków automatycznych MP-43/MP-44), F.G. 12/50 (rozwojowa wersja "Vampira", stosowana do karabinów maszynowych MG-42 oraz jako pokładowy system celowniczy transporterów i czołgów Panther)
- obserwacyjne: "Uhu" (był to system obserwacyjny i wspomagajacy dla innych urządzeń noktowizyjnych, które mogły działać w trybie paswnym bez ryzyka ujawniania swoich pozycji; główną część składową systemu stanowił olbrzymi reflektor podczerwieni o mocy 5500 Watt zabudowany na transporterze półgąsienicowym), "Adler I/II" (modyfikacja systemu "Uhu" przeznaczona dla artylerii przeciwlotniczej), "Seehund" (urządzenie opracowane na początku drugiej wojny światowej dla Kriegsmarine, bardzo dobry noktowizyjny system obserwacyjny), "Spanner" (projektowany dla Luftwaffe noktowizor miał działać jako prymitywny termonamiernik wykrywający promieniowanie podczerwone emitowane przez gorące silniki samolotów)

  Chodziło mi o to po części że Niemcy korzystali z Mausera 98k jak i również STG 44

Czyli pomyliłem się. To był prototyp.

Przedstawiam jeden z dowodów na istnienie Wampira. Oto on. Pierwszy niemiecki przetwornik optoelektroniczny opracowano w Instytucie Badawczym Poczty (Reichspostforschungsinstitut). Początkowo laboratoria Instytutu znajdowały się w Berlinie, później w związku z groźbą alianckich nalotów ewakuowano je do miejscowości Hassenbach.(...)

Jedyne bojowe zastosowanie noktowizorów, które przyjmuje się za pewne, to udział kompanii PzKpfw-V, wyposażonych w taki sprzęt, na Froncie Zachodnim wiosną 1945r.
Na Froncie Wschodnim (włącznie z Węgrami) tego czegoś nie użyto.
Informacje na ten temat są mało przekonujące, lecz dowody pośrednie wskazują, że coś na rzeczy było.