Spotkałem się z taką tezą że Churchill pod względem moralnym wcale nie był kimś lepszym od Hitlera i Stalina.

co sam możesz powiedzieć na temat głodu w Bengalu?

Jednak najkrwawsze żniwo zbiera jego polityka w Indiach. „Niepokojący i obrzydliwy jest widok pana Gandhiego, buntowniczego prawnika z Middle Temple, który teraz udaje fakira… kroczącego półnago po schodach pałacu wicekróla”, komentuje w 1931 r. rozmowy Mahatmy i namiestnika brytyjskiego. Kiedy Gandhi rozpoczyna kampanię pokojowego oporu, Churchill wścieka się, że „powinien być on ze związanymi rękami i nogami postawiony u bram Delhi, a następnie podeptany przez ogromnego słonia z nowym wicekrólem siedzącym na plecach”. Gdy opór się wzmaga, oznajmia: „Nienawidzę Indusów, oni są bestialskim ludem o bestialskiej religii”.

W 1943 r. Bengal opanowuje głód. Spowodowała go – jak to potwierdziły badania przeprowadzone przez laureata Nagrody Nobla Amartyę Sena – brytyjska polityka imperialna. Bengal ma w tym okresie lepsze niż normalnie żniwa. Tymczasem armia konfiskuje 1 mln ton indyjskiego ryżu i przewozi go na Bliski Wschód. Rząd wojenny nakazuje też gromadzenie zapasów, aby wykarmić europejskich cywilów po wyzwoleniu, więc 170 tys. ton australijskiej pszenicy omija głodujące Indie. Przeznacza się ją nie do konsumpcji, ale do przechowywania. Ponad 3 mln ludzi umiera z głodu, niedożywienia i wywołanych przez nie chorób. Gdy brytyjscy urzędnicy błagają Churchilla o kierowanie dostaw żywności do regionu, ten oznajmia, że głód jest winą Indusów, bo „płodzą się jak króliki”. Nawet brytyjski wicekról Indii stwierdza: „Stosunek Churchilla do Indii i głodu to zaniedbanie, wrogość i pogarda”. A prawicowy brytyjski sekretarz stanu w Indiach Leo Amery dodaje, że „nie widzi dużej różnicy między jego [Churchilla] a Hitlera spojrzeniem na »śniadych«”. Churchill odrzuca wszystkie oferty pomocy dla Bengalu, choć Kanada oferuje 10 tys. ton ryżu, a USA 100 tys.

W latach 30. zalicza gorszy okres w karierze. Popiera króla faszystę Edwarda VIII, który jednak szybko abdykuje, pozostawiając Churchilla w izolacji politycznej. Dopiero konflikt z III Rzeszą sprawia, że twardy i bezlitosny Churchill wraca do pierwszej ligi. Odpiera nazistowską inwazję na Wyspy Brytyjskie, zawiera sojusz z USA i ZSRR i doprowadza do pokonania Adolfa Hitlera. W odwecie za bombardowania Londynu podejmuje decyzję o nalotach dywanowych na Niemcy. Podczas bombardowań Hamburga, Kolonii czy Drezna ginie łącznie 635 tys. osób, w tym 75 tys. dzieci. 90% ofiar stanowią cywile. Głównym celem ataków jest wywołanie przerażenia i zniechęcenie Niemców do wojny. Gdyby tego samego dokonali niemieccy naziści, z pewnością byłby to jeden z punktów oskarżenia w Norymberdze

Mogę zacytować choćby ten artykuł:

No i to chodzi, aby wyjść z dyskusją od czegoś konkretnego i choć szczątkowego wprowadzenia o co chodzi.

No i to chodzi, aby wyjść z dyskusją od czegoś konkretnego i choć szczątkowego wprowadzenia o co chodzi.

A jak widzisz obronę Churchilla np. tutaj: https://winstonchurchill.org/publications/f...rchill-myths-1/

Moja teza jest taka że Churchill celowo zabił 3 Miliony ludzi niczym się wiec na płaszczyźnie moralnej nie różni od Hitlera i Stalina. Czy zgadzasz się z nią?

Churchill odrzuca wszystkie oferty pomocy dla Bengalu, choć Kanada oferuje 10 tys. ton ryżu, a USA 100 tys.

Moja teza jest taka że Churchill celowo zabił 3 Miliony ludzi niczym się wiec na płaszczyźnie moralnej nie różni od Hitlera i Stalina.

Churchill odrzuca wszystkie oferty pomocy dla Bengalu, choć Kanada oferuje 10 tys. ton ryżu, a USA 100 tys.

Najpierw trzeba ustalić, czy w ranach Indii było dostatecznie dużo żywności i szwankowała dystrybucja?
Przecież jest napisane, że Wavell wysłał ekspedycje do odległych wsi o zahamował klęske siłami samych Indii.

A czy jest prawdą że Churchill nienawidził Hindusów?

Nie żebym się czepiał, ale skąd w 1943 roku w USA wolnych 100 tys. ton ryżu, nie mówiąc już o 10 tys. tonach ryżu w Kanadzie? I jak niby miano je przetransportować w warunkach bezwzględnej wojny na morzu, lądzie i powietrzu?