Chciałbym w tym temacie porozmawiać o gospodarce Indii w okresie po wycofaniu się Brytyjczyków, a przed liberalizację w roku 1991 gdy Indiom zajrzało w oczy widmo bankructwa.

Okres ten ze względu na stworzony wtedy system ekonomiczny zwany jest "License Raj" (Radż to określenie na rządy/panowanie, tak jak powszechnie się mówi na okres kolonialny British Raj). Były to czasy centralnego planowania, regulacji gospodarki, biurokracji, ogólnie etatyzmu. Jawaharial Nehru, który zdominował ze swoją Indyjską Partią Kongresową politykę Indii, wierzył, że tylko socjalizm może rozwinąć Indię, dlatego zabrał się w latach 50tych do butowy socjalizmu po indyjsku. Oczywiście nie był to taki socjalizm realny jak u nas. Bardziej gospodarka mieszana, bo prywatna własność jak najbardziej istniała. Generalnie czym mniejszy przedsiębiorca, to tym mniej pod kontrolą państwa, acz też musiał się zmagać z urzędnikami i dawać łapówki (skąd my to znamy?). Jednak czym większa skala tym bardziej elementy planowania się pojawiały. Wytwórca skuterów czy samochodów był prywatny, ale państwo mu planowało ile może danego roku wyprodukować. Zresztą sama potoczna nazwa tego okresu "license" dosyć jasno wskazuje o co chodzi. Indira Gandhi, córka Nehru kontynuowała ten trend.


Moim zdaniem okres ten wpłynął negatywnie na Indie. Kraj przeżywał boom demograficzny, a gospodarka nie nadążała za wzrostem ludności. Stąd rozrost slumsów i inne negatywne zjawiska. Obraz Indii jako kraju nędzy i biedaków się bardzo wzmocnił. W sumie Indie gdyby prowadzono wtedy racjonalną politykę, były by bardziej gospodarczo jak dzisiejsze Chiny, no może nie aż tak wysoko, bo jednak to demokracja, ze wszystkimi tego negatywnymi (ale i pozytywnymi też) skutkami.

Założyłem ten temat, bo mi chodzi konkretnie o Indie w okresie zimnej wojny, a nie współczesne, o których jest już temat.

A tak ta partyzantka Naxalistów czy jak się oni tam zwą to istnieje do dzisiaj.

Ciekawi mnie dlaczego Nehru tak się uparł na ten system.