Pragnę zwrócić uwagę, iż kwestionujesz pracę historyka, który jako oficer wojskowy przed wojną zawiadywał referatem archiwistyki resortu spraw zagranicznych II RP. A więc nomen omen musiał mieć dość dobry wgląd w pracę samego wywiadu wojskowego. Doświadczenie w tej dziedzinie miał z pewnością niemałe. Pobóg-Malinowski pracę swojego autorstwa wydał na emigracji zaledwie 15 lat po wojnie.

Pragnę zwrócić uwagę, iż kwestionujesz pracę historyka,

To ja też zakwestionuję.
Podane proporcje niemieckich strat w sile żywej (91 278 zabitych, 98 335 rannych) są kompletnie i absurdalnie nieprawdopodobne. Stosunek liczby zabitych do rannych w okolicach 1:1 mógłby wystąpić w jakiejś, bo ja wiem armii plemiennej, gdzie rannych po prostu pozostawia się własnemu losowi, co najwyżej szaman im odśpiewa odpowiednią pieśń. W armiach ery przemysłowej, dysponujących służbami sanitarnymi ten stosunek jest w okolicach 1:3, 1:4. U Amerykanów, u których system ewakuacji medycznej jest absurdalnie wręcz rozbudowany potrafi być nawet w porywach 1:6 czy 7. Wehrmacht w 1939 był zdecydowanie armią ery przemysłowej. Jakim cudem miałby mieć strukturę strat na poziomie Zulusów walczących dzidami??

rozpowszechniają informacje  jakoby Niemcy  podczas Powstania Warszawskiego straciły ok. 10 tys zabitych, 7 tys. zaginionych i 9 tys. rannych.