O Kaliszu to pewne - niedawno dopiero okazało się, że starożytnego Kalisza szukaliśmy w niewłaściwym miejscu, a ten stary spłonął w całości podczas chyba rozbicia dzielnicowego i wykopaliska potwierdziły stary gród we wskazanym nowym miejscu. I potwierdza to dawniejszą tezę identyfikującą ten Kalisz z miastem z którym handlował Rzym. I wszystko wskazuje na to, ze było to rodzinne miasto Piastów, a którego rozpoczęli ekspansję najpierw na Wielkopolskę, a potem Mazowsze. Małopolska została chyba przyłączona.
Hipoteza o wielkomorawskim pochodzeniu Piastów ciekawa, ale niestety tu już nie mamy możliwości jej dowiedzenia póki co.

Wie ktoś coś więcej na ten temat? Zakładam, że ten pierwszy Kalisz to Kalisia/Calisia, ale Google nic nie wie o jego pożarze w okresie rozbicia dzielnicowego...   

W drugiej połowie XII wieku oraz w wieku XIII Polska przeżywała okres rozbicia dzielnicowego. Niektórzy książęta polscy podejmowali jednak próby zjednoczenia kraju i przywrócenia w nim jednowładztwa - władzy skupionej w rękach króla. Jednym z nich był książę śląski Henryk Batory, któremu w latach 1228-1238 udało się zjednoczyć znaczne tereny ówczesnej Polski (ziemię głogowską, legnicką, dziedziczną ziemię wrocławską, krakowską oraz Zachodnią Wielkopolskę aż po Wartę). Podporządkował on także sobie ziemie sandomierską, rudzką (wieluńską) i kaliską.

Ziemia kaliska zajęta została przez Henryka Brodaty jesienią 1233 roku w czasie wojny, prowadzonej przez niego i jego syna - późniejszego bohatera bitwy z Tatarami pod Legnicą w 1241 roku - Henryka Pobożnego, z księciem wielkopolskim Władysławem Odonicem. W trakcie toczonych wówczas walk Henryk Brodaty zdobył główny ośrodek obronny ziemi kaliskiej - gród na Zawodziu.

Podczas wspaniałych walk kaliski gród został w znacznym stopniu zniszczony. Henryk Brodaty nie odbudował jednak zdobytego przez siebie grodu, lecz zbudował nowy na obszarze dotychczas nie zasiedlony i stanowiącym piaszczystą wyspę położoną wśród rozlewisk Prosny.

Przeniesienie przez Henryka Brodaty grodu na nowe miejsce spowodowane było nie tylko zniszczeniem grodu na Zawodziu, lecz przypuszczalnie przede wszystkim przesunięciem się ówczesnego koryta rzeki Prosny, która w ten sposób "odsłoniła" gród z jednej strony, pozbawiając go naturalnego elementu obronnego.

Dzień Dobry, znalazłem taki o to komentarz pod artykułem o TurboSłowianach i Wielkiej Lechii:



https://joemonster.org/art/40681/Wielkie_im...turboslowianach

Wie ktoś coś więcej na ten temat? Zakładam, że ten pierwszy Kalisz to Kalisia/Calisia, ale Google nic nie wie o jego pożarze w okresie rozbicia dzielnicowego...

Początki księstwa kaliskiego sięgają końca XII wieku. W 1186 r. tymi ziemiami władał z nadania Mieszka III jego syn, Mieszko Młodszy. Po jego śmierci w 1193 r. księstwem kaliskim władał Odon. Gdy zmarł on w 1194 r. tereny te przejął Mieszko III. Ponownie księstwo kaliskie jako osobny organizm polityczny zostało oficjalnie utworzone na zwołanym zjeździe w Głogowie 1208 roku. Władysław Odonic oficjalnie został księciem kaliskim. W 1218 r. przy życzliwej neutralności Henryka Brodatego Władysława Odonica z księstwa wygnał jego stryj, Władysław Laskonogi. W 1227 r. syn Odona pokonał Laskonogiego i odzyskał Kalisz oraz księstwo kaliskie. Rok później Odonic dostał się do niewoli stryja, ale szybko z niej uciekł i sprzymierzył się z Konradem Mazowieckim. Latem 1229 roku wojska mazowiecko-ruskie bezskutecznie oblegały Kalisz. Jednak Władysław Laskonogi został ostatecznie pokonany i Odonic odzyskał władzę nie tylko nad księstwem kaliskim, ale przejął władzę także nad całą Wielkopolską. Po śmierci Władysława Laskonogiego w 1231 r. Henryk Brodaty rozpoczął walkę z Władysławem Odonicem. W 1234 r. władca śląski ostatecznie zajął sporą część Wielkopolski i księstwo kaliskie. W wyniku działań wojennych został zniszczony Kalisz. Henryk Brodaty odbudował gród w innym miejscu. Syn Henryka Brodatego, Henryk Pobożny przekazał księstwo kaliskie w postaci ziemi kaliskiej i rudzkiej po 17 sierpnia 1238 r. księżnej opolskiej Wioli i jej synowi Władysławowi. Po śmierci Henryka Pobożnego w 1241 r. pod Legnicą w dzielnicy kaliskiej zaczęło narastać niezadowolenie z śląskiego panowania. Rycerstwo wielkopolskie chciało wrócić pod panowanie rodzimej, wielkopolskiej linii Piastów. Jeszcze w 1241 r. oddali oni Przemęt pod panowanie synów Odonica, Przemysła i Bolesława, a w 1244 r. pod panowanie wielkopolskie powrócił Kalisz. W 1247 r. doszło do podziału ziem w wyniku czego młodszy z braci, Bolesław Pobożny uzyskał w posiadanie księstwo kaliskie. Przemysł w 1249 r. przeprowadził nowy podział i odebrał Bolesławowi księstwo kaliskie nadając mu w zamian dzielnicę gnieźnieńską. Rok później uwięził brata. Na Wielkanoc 1253 r. Przemysł I uwolnił Bolesława Pobożnego i przekazał mu we władanie najpierw tylko Kalisz, a potem dzielnicę kalisko-gnieźnieńską. Podział ten utrzymał się do śmierci starszego syna Odonica w 1257 roku. Bolesław Pobożny jako władca całej Wielkopolski nie zaniedbywał księstwa kaliskiego. W 1273 r. nastąpił kolejny podział Wielkopolski. Księstwo poznańskie objął syn zmarłego brata Bolesława Przemysł, a on sam pozostał władcą dzielnicy kalisko-gnieźnieńskiej. Bolesław Pobożny zmarł w 1279 r. czyniąc bratanka jedynym spadkobiercą swojego władztwa. Książę Przemysł zareagował natychmiastowo na utratę zamku kaliskiego w 1284 r. na rzecz Henryka Probusa i doprowadził do jego odzyskania. W styczniu 1293 r. w Kaliszu odbył się ważny zjazd polityczny z udziałem Przemysła II, Władysława Łokietka i Kazimierza łęczyckiego. Dnia 26 czerwca 1295 r. Przemysł koronował się na króla Polski i księstwo kaliskie weszło w skład jego królestwa. Przemysł II został zamordowany 8 lutego 1296 r. w Rogoźnie. Śmierć króla Przemysła przyniosła chaos w księstwie kaliskim. Na mocy układu w Krzywiniu z 1296 r. ziemia przemęcka znalazła się we władaniu Henryka głogowskiego. Pozostała część księstwa kaliskiego została przejęta przez księcia sieradzkiego Władysława Łokietka. Ostatecznie rycerstwo wielkopolskie powołało na miejsce Łokietka króla Czech Wacława II. W 1300 roku koronował się on na króla Polski w Gnieźnie. Jego rządy nie trwały jednak zbyt długo i tylko chwilowo uspokoiły sytuację w Wielkopolsce i księstwie kaliskim. Trwała okazała się elita urzędnicza księstwa kaliskiego. Jej rozwój możemy śledzić od czasów księcia kaliskiego Władysława Odonica. Dynamiczny rozwój i rozrost elity urzędniczej księstwa kaliskiego nastąpił za panowania synów Odonica oraz Przemysła II.

Po jego śmierci w 1193 r. księstwem kaliskim władał Odon.

Podczas rokowań Laskonogiego z Odonicem w 1208 r. Laskonogi zapewne zwrócił Odonicowi wcześniej odebraną ziemię przemęcką, a Brodaty właśnie dorzucił do tego Kalisz, ale z zastrzeżeniem, że jeśli Odonic odzyska resztę swojego dziedzictwa, to ma mu zwrócić Kalisz.

Sławomir Pelczar, Władysław Odonic. Książę wielkopolski, wygnaniec i protektor Kościoła (ok. 1190-1239), Avalon, Kraków 2018.

Krzysztof Witkowski, Władysław Odonic książę wielkopolski (ok. 1190 - 1239), TN Societas Vistulana 2012

Benedykt Zientara, Henryk Brodaty i jego czasy, wyd. 2, Warszawa 1997

Maciej Przybył, Władysław Laskonogi, książę wielkopolski 1202-1231, Poznań 1998

Prezentujesz jedną z dwóch hipotez. Naukowcy się spierają co do interpretacji dokumentów tych i innych.

Cóż, chyba trzeba to zgłosić moderacji - user od 3 postów nie napisał jednego zdania merytorycznego, tylko próbuje wywołać awanturę...

dokument rzekomo z 1213, przywołany w dokumencie z 1292, jest fałszywy.

Drogi trolliki, co do znajomości literatury, to sporo ci brakuje. W tej materii zacznij od artykułu Kucharskiego o fundacji klasztoru w Ołoboku. A to co wkleiłeś jest bez znaczenia, skoro nie nauczono cię zasad cytowania, np. podawania źródła. W takiej formie, to jakby tego nie było (to twoja jedyna książka? Chyba tak, bo).

O tym, że ziemia kaliska była częścią patrimonium Odonica informuje sam książę w dokumencie fundacyjnym dla klasztoru cysterek w Ołoboku, gdzie można przeczytać, iż Wladislaus ducis Odonis (...) quod in provincia Kalisiensi de patrimonio nostro ad nos iure hereditario devenit. Autentyczność tego dyplomu budzi wątpliwości u historyków. Jednak w tym wypadku nie ma to większego znaczenia bowiem nawet jeśli dyplom jest podrobiony to podstawą falsyfikatu był autentyczny dokument Odonica gdzie wzmiankowany passus się niewątpliwie znajdował

nie widzę związku wklejonego fragmentu z tematem

W 1216/17 r., jak podaje Rocznik kapituły gnieźnieńskiej, Odonic zapragnął objąć swoje księstwo poznańskie i kaliskie, przy czym miał zdobyć Kalisz.

Kronika Wielkopolska podaje, iż Wladislaus igitur filius Odonis (…) castrum Kalisz ignorante patruo subintrasset: Wladislaus patruus suus congregato exercitu, ipsum de castro Kalisz fugientem usque in Hungariam profugavit. Et hoc anno Domini
MCCXVII

Bardzo niejasno brzmi pierwsza partia tekstu mówiąca o potajemnym wślizgnięciu się Odonica do Kalisza. Moim zdaniem mamy tu zbitkę wydarzeń z 1207 r. i z 1217/18 r. Brodatego. Druga, do wojny z 1217/18. Wiadomość o wcześniejszym zajęciu Kalisza przez Odonica, kronikarz mógł zaczerpnąć z redakcji rocznika, która powstała na jego dworze, i której jakiś zaginiony odpis mógł się w czasie tworzenia Kroniki Wielkopolskiej zachować. Nie wykluczone również, iż Wielkopolanin, korzystał z jakiegoś źródła małopolskiego, w którym zachowały się jakieś zapiski z czasów krakowskich rządów Henryków śląskich. Za taką hipotezą świadczyłoby użycie pejoratywnego raczej czasownika subintrasset. Zagadnienie istnienia takiego źródła wymaga dalszych badań, jednak jego istnienie wydaje mi się raczej pewne, a jego ślady, są widoczne szczególnie w kilku partiach tzw. Kroniki polskośląskiej. Zob. A. Kłodziński, Stosunki, s. 124-125; B. Kürbis, Roczniki Wielkopolskie, [w:] MPH, s. n. t. 6, s. 12, przyp. 9. O kolejnych warstwach Roczników wielkopolskich, zob. B. Kürbis, Dziejopisarstwo wielkopolskie XIII i XIV wieku, Warszawa 1957, passim

Rocznik kapituły gnieźnieńskiej podał, że W 1216/17 r Odonic zapragnął objąć swoje księstwo poznańskie i kaliskie, przy czym miał zdobyć Kalisz.

co do znajomości literatury, to sporo ci brakuje.

Nie odróżniasz, trolliku, zmyślenia od pomyłki

Nikt dotąd nie wykorzystywał dokumentu Odonica z 1232 r. do określania dzielnicy Odona, bo ten dokument potwierdzał darowiznę sprzed kilkudziesięciu lat (nie wiadomo dokładnie z którego roku), której dokumentów Odonicowi nie przedstawiono - było tylko ustne oświadczenie Chrystiana, który zapewne też tych dokumentów nie widział.

to było to tylko mechaniczne przeniesienie z dokumentu Odonica z 1210, z tym że w 1210 chodziło o ziemię przemęcką (czyli ks. poznańskie).

Nauczysz się wreszcie podawać źródła tych licznych fotek

ale wybacz, żebym po każdej twojej fotce przekopywał bibliotekę.

Co do twojej znajomości wszystkiego, to pamiętam ten wątek, w którym wszystkim zarzucałeś nieznajomość źródeł, a ostatecznie wyszło, że sam ich nie znasz.

moderacja nie zwróciła ci uwagi na ten wysyp wielostronicowych cytatów diabli wiedzą z jakich książek wyciąganych.