QUOTE(Welemir @ 30/11/2023, 17:41)
W skład rycerstwa pruskiego wchodzili – Feudałowie tzw. „wielcy wolni” – potomkowie naczelników (królów), możnych i witingów (antiqui witing) czyli szlachty staropruskiej. Otrzymywali oni nadania zgodnie z prawem chełmińskim lub prawem pruskim. Oba te prawa nakładały służbę w zbroi lekkiej, jednak zakres obszar powołania był nieograniczony w prawie pruskim i mógł dotyczyć obrony lub ekspedycji na Litwę lub Polskę. W prawie chełmińskim obszar powołania ograniczał się do obrony ziemi przynależnej, czyli właściciel nadania na ziemi chełmińskiej tylko stawał do obrony tego obszaru przed najeźdźcą. Posiadanie prawa chełmińskiego z uprawnieniami sądowymi pozwalało właścicielowi utworzenie wsi na tymże prawie, osadzanie w niej chłopów pruskich, litewskich, niemieckich i polskich. Prawo pruskie nie dawało pozwolenia na sądownictwo i ludność była poddana sądom krzyżackim. Nadania zazwyczaj były związane z nadaniem ziemi posiadanej od dawna przez rodzinę właściciela nadania. Krzyżacy często powiększali areał nadania, określali ich granicę, a wielkość majątków t0 przeważnie 8-40 łanów.
*


jak widzisz miałem rację przy czym witingowie to termin ograniczony do Sambii. W reszcie Prus tego terminu nie znamy.

Pochodzenie słowa „wiking” nie jest jasne.

W formie wicinga, wicingas zostało po raz pierwszy użyte dla określenia małych grup pirackich w anglosaskim poemacie Widsith z VII wieku[3].

Wikingowie byli znani wśród Niemców jako Ascomanni („ludzie jesionu” od rodzaju drewna, z którego budowali łodzie)[6], Lochlannach („ludzie wody”) wśród Celtów oraz Dene („Duńczycy”) wśród Anglosasów.

Słowianie, Arabowie oraz Grecy bizantyjscy nazywali ich Rusami lub Rhosami (stgr. Ῥῶς), co prawdopodobnie wywodzi się od rōþs-, związanego z wiosłowaniem, lub Roslagen, środkowo-wschodnim rejonem Szwecji, skąd pochodziła większość wikingów odwiedzających ziemie Słowian.

Słowianie i Grecy nazywali ich także Waregami (ze staronordyckiego Væringjar „zaprzysiężeni ludzie” lub prasłowiańskiego trzonu *war – „zysk”).

Wracając do głównego tematu:
Aż sprawdziłem temat wikingów na półwyspie iberyjskim w interesującym mnie okresie i znalazłem informację, że wg Knýtlinga sagi niejaki Ulv Galiciefarer, Duńczyk działał w poł. XI w. na terenie Galicii, a jednym z jego celów było słynne sanktuarium w Santiago de Compostela. Natomiast Historia Compostelana odnotowuje, że żyjący w tym okresie biskup Cresconius przepędził drużynę wikingów. Część historyków uważa, że te dwie informacje się uzupełniają i chodzi o to samo wydarzenie.

Termin Witing,ale to nie oznacza jeszcze że nazwa "Wikingowie" są od twojego Witing

oznaczajacy staropruskich wojów jest bardzo ciekawy bo przetrwał w niektorych rejonach w Prusach

QUOTE
Termin Witing,ale to nie oznacza jeszcze że nazwa "Wikingowie" są od twojego Witing

To jest to samo słowo - jeśli tego nie zrozumiałeś do tej pory to temat widać za skomplikowany ale wszystko przed Tobą. W końcu dasz radę