Ostatnie kartki na żywność zniesiono 1 sierpnia 1989 roku. Tego samego dnia urynkowiono ceny żywności.
I odnośnie zapełnienia się półek sklepowych- to nie stało się z dnia na dzień(ostatnie wydanie Dziennika Telewizyjnego otwierała informacja o brakach benzyny, a to był listopad), ale intuicyjnie można wskazać okres pomiędzy sierpniem 1989 a marcem 1990.
Decydującym krokiem, jeżeli chodzi o wypełnienie sklepowych półek, było właśnie wyżej wspomniane urynkowienie cen.
Chociaż sporo osób w tamtym czasie kupowało żywność na bazarach i targowiskach, może nawet więcej niż w sklepach spożywczych. Zmieniły to dopiero supermarkety i dyskonty(ale to już zupełnie inna historia).

Oczywiście aby importować towary z RFN nie trzeba było mieć wizy turystycznej (Niemcy aż tak na łeb nie upadli). Nowe sklepy powstawały jak grzyby po deszczu - to na różniło od np. Czechosłowacji (Czesi potrzebowali kilku lat aby założyć sklep w przygranicznej wiosce dla Polaków jeżdżących po piwo). Z tego co kojarzę, już latem 1990 roku zaopatrzenie było dobre (mogło mi się jednak pomylić z 1991).

Kiedy się te półki "zapełniły" to ja nie wiem, także stąd, iż to jeszcze nie moja epoka, głównie atoli dlatego, że dla mnie osobiście nie miało to większego znaczenia, a zaś z kolei stąd, iż dla mnie zasadniczo nigdy one nie były puste bądź jakoś specjalnie puste, ale nie, nie z racji jakiegoś ewentualnego (zwykle rzekomego) "przywilejowania" w tamtych systemie, nein, nein und abermals nein, nic z tych rzeczy (w pewnym sensie może wręcz odwrotnie), lecz, raz, nigdy nie byłem (że tak powiem) materialistą, nie ciągnęło mnie w tym kierunku,, potrafiłem (i potrafię) się zadowolić tym co jest, a dwa, zawsze byłe (i jestem) że tak powiem obrotny, tzn., przekładając na to zaopatrzenie, jak czegoś nie było vel nie byłoby w sklepie obok, to znalazłbym sobie w innym, nawet na końcu Polski (fakt faktyczny, kiedyś np. w Jeleniej Górze, a innym razem w Koszalinie, po 500 czy 600 km od mnie, no, może trochę, ze setkę mniej), dla mnie to żaden problem, nigdy na nic nie narzekałem, nie uskarżałem się, nie biadoliłem, zresztą, wracając do tych półek, na bazarach było wszystko, chyba aż za dużo względem potrzeb, ot, ta, jak mu tam w ekonomizmie, aha, podaż przewyższała popyt, i to chyba daleko, na takim np. Rembertowie ciuchów było miliard razy więcej niż obecnie w galeriach handlowych, na Różyckiego oczywiście też, ale wizualnie mniej, bo bazar i mniejszy, i wieloasortymentowy. Podobnie na bazarach na prowincji (tzn. poza Warszawą; ja pamiętam takie m.in. z Radomia, Kielc, Szczecina, Białegostoku, Lublina, Chełma, Przemyśla, Stalowej Woli, Zgorzelca, Świnoujścia). Co do Czechosłowacji. Jak tam ze skalpami

> Kiedy zapełniły się półki?
Jak dla mnie, to od czasów Wilczka i jego ustawy.

Większość towarów stała się dostępna w 1990 r.

Innymi słowy, wiele produktów markowych z Zachodu pozostawało nieznanych polskim konsumentom, w ich miejsce dostępne były tylko krajowe odpowiedniki. Właściwie Polacy nie postrzegali tego jako dotkliwy brak. Wszak tubka pasty "Pollena Lechia" (marka znana tylko na rynku krajowym) nadawała się do mycia zębów równie dobrze, jak tubka pasty "Colgate" (marka globalna).
Dopiero w późniejszych latach wiele z tych marek polskich poznikało z półek i zostało zastąpionych przez marki znane w większości państw świata. Choć niektóre marki rodzime walczyły dzielnie o utrzymanie swej pozycji (czy ktoś pamięta telewizyjną kampanię reklamową z młodymi Kiemliczami pytającymi "Ojciec, prać?", na co stary Kiemlicz odpowiadał "Prać, ale wyłącznie w proszku Pollena 2000"?). Czynnikami wspomagającymi wypieranie marek rodzimych były: marketing (oczywiście dużo skuteczniejszy "u kapitalistów"; polscy dyrektorzy fabryk z socjalistycznego rozdania nie mieli do tego głowy, boć przecie ludziska mieli obowiązek do końca świata kupować tylko to, co zapamiętane z PRL-u) oraz wykup niektórych znanych polskich przedsiębiorstw przez inwestorów z zagranicy a następnie rozpoczęcie tam produkcji wyrobów niepolskich.
Oczywiście, podobne procesy zastępowania tego, co lokalne przez to, co globalne - miały miejsce w całej Europie Środkowej. Najpewniej nie było od tego ucieczki. Ekonomiści węgierscy szybko zbadali, że na ogół produkt markowy okazywał się zwyczajnie droższy od niemarkowego. Lecz w Polsce przez kilka lat po wprowadzenia programu Balcerowicza mieliśmy do czynienia z tak wysoką inflacją dostosowawczą, iż chyba nikt nie dociekał jaki udział w tej inflacji miały podmiany jednych wyrobów przez inne.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

(...)