Jak wiadomo, dzień przed wybuchem wojny rząd niemiecki wystosował do Polski ultimatum, które przewidywało włączenie WMG do Rzeszy oraz plebiscyt w ciągu roku (tj. do 31.08.1940) na terenie Pomorza Gdańskiego (z wyłączeniem Gdyni) i w razie zwycięstwa Polski miała powstać na jego terenie eksterytorialna autostrada niemiecka wschód-zachód, a w przypadku zwycięstwa Niemiec eksterytorialna autostrada polska północ-południe do Gdyni. Nadzorować je miała komisja, w skład której miały wejść Wielka Brytania, Francja, Włochy i ZSRR.

Czy Waszym zdaniem należało je przyjąć?

Co prawda żądania wzrosły w porównaniu z wcześniejszymi, ale wtedy już było wiadomo, że wkrótce wybuchnie wojna, w której nie mieliśmy większych szans. Poza tym zyskalibyśmy czas, a do owego sierpnia 1940 mogło się sporo zmienić.

Nie wiadomo jednak, czy naruszałoby podpisane już układy polsko-brytyjski i polsko-francuski.Warto też zwrócić uwagę, że w skład komisji miało wejść ZSRR, co również powinno było być wskazówką dla ówczesnych rządzących.

Każde nasze "wahnięcie" w stronę Hitlera mogło skutkować wycofaniem się aliantów z już i tak dla nich niewygodnych układów i gwarancji. Natomiast dogadanie się III Rzeszy z ZSRS stanowiło przysłowiowy "języczek u wagi" jeżeli idzie o rozpoczęcie działań wojennych.

Na sam układ (25 VIII 39) GB się zdecydowała, bo się bała, ze Polska w ostatniej chwili "pęknie" i ulegnie Niemcom (po pakcie R-M,  wszystko już było jasne, zresztą znali przecież nawet Tajny Protokół, więc tym bardziej wiedzieli, że Polska jest już zgubiona) zamiast zgodnie z ich planem dać się "honorowo" rozjechać wehrmachtowi do spółki z RKKA w pierwszej fazie wojny. [...} Szlag wszystko trafił w momencie przyjęcia przez Becka brytyjskich "gwarancji"...

Wielokrotnie Ci już tu pisano, że Brytyjczycy, udzielając owych gwarancji, byli przekonani, że Hitler nie zdecyduje się na atak, wiedząc, że będzie to równoznaczne z wojną z największymi potęgami ówczesnego świata, za jakie ówcześnie uważano Francję i Wielką Brytanię. W efekcie nie raczyli się przygotować do tego, co się stało i czym zostali de facto zaskoczeni.