Kakofonixie, piszesz:
Litwa miała niezwykle autokratyczny ustrój polityczny i pozostawała poza bezpośrednimi wpływami ustrojów pańśtw germańskich.
Niezupełnie. Bo,
1. Ruś normańska.
2. T. Czacki wspominał w jednym ze swoich pism, że istniał dokument mówiący o tym, iż w XII w. istniały na Litwie osady gockie (m.in. Troki i Wilno).

awansując z tarczownika( kmiecia z pospolitego ruszenia) na woja/drużynnika. Świadczy o tym np. tekst o Masławie, którego dziadek był chłopem.
Nie powiedziałbym że było to państwo autorytarne, to byłaby właśnie analogia do państwa frankijskiego gdzie było państwo patrymonialne, podejrzewam raczej istnienia dużej władzy książęcej, szczególnie po sukcesach militarnych, ale taka duża ilość osób z wyższej warstwy społecznej musiała mieć na niego jakiś wpływ. Jako że tradycje potrafią długo przetrwać, podejrzewam istnienia wieców na których książę musiałby zyskiwać poparcie najbardziej wpływowych możnych, przynajmniej w najważniejszych kwestiach.

Hej,
piszemy tu nie o fantazjach tylko o faktach. Gdzie masz wzmianki, że na Litwie były jakieś wiece?
Tak samo z Masławem - wzmianka Kadłubka o jego rzekomym chłopskim pochodzeniu jest niewiarygodna.
Podobnie czystą fantazją są ci Twoi chłopi z pospolitego ruszenia "tarczownicy. Ci clipeati Galla to też była konnica, z tym, ze z ochroną w formie tarczy, a nie kolczugi. Sięgnij do przypisu Grodeckiego.
Pozdrawiam, Andrzej

Pisałem tylko o polakach, nie twierdze że na Litwie były jakiekolwiek wiece, być może nie zaznaczyłem tego wyraźnie.
Nie rozumiem z czego wnioskujesz, że wzmianka Kadłubka jest niewiarygodna? Jak któś już na forum pisał, lepiej by go obraził chyba w inny sposób niż twierdząc że dopiero dziadek przestał być chłopem. To troche jak z dziadkiem z Wermachtu, tak mi się nasuwa skojarzenie.
Trzeba się zastanowić na ile ci nasi konni byli w ogóle siłą bojową, jeszcze wtedy nie było takich masowych krzyżówek rodzimych ras koni a arabskimi. Na zachodzie nastąpiło to po rekonkwiście w hiszpani a u nas? W każdym razie konie były małe, chociaż wytrzymałe i dobre do poruszania się na ówczesnych terenach. Nawet jeżeli faktycznie byli konnymi, jak mi się uda to niedługo przeczytam ten przypis który podałeś, to oprócz nielicznych bitew i tak walczyliśmy głownie w wojnie szarpanej i w obronie, więc konie służyły tylko do szybszego przemieszczania się po terenie kraju. Nie wiem o co ci chodzi z tą "moją fantazją" podzielam poprostu teorię wielu historyków, która wydaje mi się logiczna. Np Historia Oręża Polskiego Tadeusz M. Nowak i Jan Wimmer.
Twierdzisz że nie powinniśmy szukać analogi na zachodzie a szukasz sam na Litwie. Dlaczego tak koniecznie musieliśmy coś od kogoś przejąć, może nasz system był unikatowy, a przynajmniej różnił się w niektórych kwestiach, nie neguje wpływu innych kultór itd ale czy był on na etapie pierwszych piastów aż tak duży?. Tak właściwie nie da się go zaszufladkować bez żadnych zgrzytów, niektórzy próbóją połączyć wiece i gminowładctwo z państwem patrymonialnym co jest sprzeczne, chyba że tylko mi się tak wydaje, inni z koleji odrzucają częśc faktów i podają tylko te które pasują do teori, powinno być na odwrót. Przemyśl to jeszcze i podaj więcej argumentów. Mnie narazie nie przekonałeś.

Piszesz:
Hej,
w XIIIw. (kształtowanie się państwa litewskiego) Ruś już nie była normańska - a do tego bardzo słabe są wpływy ruskie na ustrój litewski.
Czacki to znany fantasta i fałszerz, a w tym przypadku chodziło mu o karaimów.
Pozdrawiam, Andrzej

Hej Kolego!
Czy naprawdę uważasz, że wpływ określonego etnosu zamyka się np. pomiędzy 12 a 13 sierpnia 2009 r.? Jeśli nie, to sorki, ale jeśli tak to jesteś z pewnością w błędzie. Realcje rusko-litewskie datują się - przynajmniej - od początku XI stulecia czyli w okresie kiedy Ruś była jeszcze wyraźnie wareska (germańska). Radzę Ci spójrz na to szerzej.
Druga kwestia. Dlaczego twierdzisz, iż p. Czacki to fantasta? Przecież nawe G. Labuda nie potrafił przedstawić takiego zarzutu p. Czackiemu. Więcej! Pan Wachowski stwierdził jedynie, że informacja p. Czackiego jest mało prawdopodobna. Spójrz na ten problem szerzej. Ustrój, nazewnictwo, dynamika działań wskazują na wyjątkową w  świecie Bałtów ciągątę ku ekspansji. To też wymyślił p. Czacki? Na Twoim miejscu pochyliłby się nad zagadnieniem i dogłębnie zbadał charakter wczesnodziejowej specyfiki ustroju Litwy. No, ale to zależy wyłącznie od Ciebie.
PS Dotąd uważałem, że Twoje oryginalne pomysły są godne zastanowienia. Jednak od niedawna czyli od momentu gdy zaczynasz postponować totalnie uwagi rozmówców zastanawiam się czy powinienem poświęcać czas na zapoznawanie się z Twoimi postami.
Mimo wszystko serdecznie pozdrawiam.
Bazyli

Chairete!
Uczeni bardzo chętnie przy wyjaśnianiu ustroju wczesnośredniowiecznej Polski sięgaja do analogii zachodnioeuropejskich, szczególnie frankijskie natomiast mamy tuż obok organizm polityczny, który rozwinął się podobnie szybko, chociaż miał zupełnie odmienny ustrój, wyjściowy, jak i przez długi czas. Mam na myśli państwo litewskie.

Podobnie jak wczesnopiastowska Polska Litwa miała niezwykle autokratyczny ustrój polityczny i pozostawała poza bezpośrednimi wpływami ustrojów pańśtw germańskich. Cechowała się też militaryzacją ustroju i przerostem roli struktur zbrojnych w kraju. Podobnie jak w Polsce - co było ewenementem w Europie, a podobieństwo jest znaczące - istotny odłam ludności rdzennie litewskiej został uznany za szlachtę. No i w obu krajach decyzję o chrzcie podjął sam książę.
Co o tym sądzicie?
Pozdrawiam, Andrzej

Teza o autokratycznym ustroju politycznym Litwy, we wczesnym średniowieczu jest niezupełnie słuszna. Tak było, ale dopiero od Mendoga. Wcześniej, przed zjednoczeniem ziem litewskich, ustrój był bardzo podobny, jak na ziemoiach polskich przed okresem Mieszka I i Chrobrego

Źródła ukazują – co prawda w dość fragmentaryczny sposób – ówczesna strukturę społeczną Litwinów, czy tez spokrewnionych z nimi Bałtów. Można ja w uproszczeniu scharakteryzować następująco: większość mieszkańców stanowili wolni chłopi zjednoczeni we wspólnoty terytorialne – pola (lit. lukas]). Spośród nich najwyższe stanowiska w społeczeństwie zajmowali tzw. „dobrzy ludzie” (lit. gerieji žmonės), którzy szybko stali się bojarami (lit. bajoras). Zarządzali swymi gospodarstwami i wsiami zamieszkałymi przez poddanych. Przywódców wojskowych nobilitowało powodzenie w wyprawach wojennych, bogacili się kupowali nowych poddanych, których osadzali w istniejących wsiach, w byłych siedzibach swej społeczności lub zakładali nowe grody. Wodzowie wojenni, którzy posiadali jedną, kilka, lub kilkanaście wsi, skupiali wokół siebie grupy przyszłych bojarów, stanowiących trzon drużyny, zakładali grody i stawali się kunigasami.”
i dalej :
„Włości kunigasa i jego majątek – grody, domeny, wsie, gospodarstwa przyszłych bojarów uwikłanych w system powinności, wolny gmin, który ponosił ciężary prawa książęcego, podgrodzie zamieszkałe przez rzemieślników i kupców – przypominały niewielkie państewko. Wojny między rodami, związki rodzinne lub powodzenie wypraw nobilitowały starszych kunigasów którzy na krótszy lub dłuższy czas, pokojowo lub z użyciem siły, jednoczyli większą lub mniejszą grupę kunigasów dla osiągnięcia jakiegoś celu. Organizacja plemienna została zastąpiona przez związki terytorialne i sojusze. W XIII w. na Litwie źródła wymieniają tzw. „ziemie” – związki terytorialne nowego typu, których granice nie zawsze pokrywały się z granicami ziem danego plemienia”. („Ziemiom” przewodzili „kunigasi ziemi” nazywani też „starszymi kunigasami” przyp. mój).

„O skandynawskim pochodzeniu książąt i panów litewskich świadczą wyrazy "kunigas" i "kungs"; świadczą także ich imiona. Norman Snorro Sturlechson na schyłku XIII stulecia mógł jeszcze rozmówić się w swoim języku na dworach kunigasów i kungsów litewskich. To może też tłumaczyć, dlaczego książęta litewscy i ruscy tak łatwo wchodzili w stosunki pokrewieństwa z sobą.”

trochę tu widać pomieszanie z poplątaniem - właśnie za Mieszka I i Chrobrego oraz do końca okresu panowania w naszym kraju prawa książęcego mieliśmy ustrój z książęcą władzą absolutną - tak samą jaka była później na Litwie za Mendoga jego następców w tym i Giedyminowiczów. Ustrój zaś Litwy przed Mendowgiem to ustrój bezpaństwowy czyli plemienny zaś poszczególni wodzowie byli plemiennymi wojewodami

to pogląd nieco powiedziałbym humorystyczny obecnie i zupełnie przebrzmiały albowiem kunigas i podobne terminy znane są tak wszystkim Bałtom jak i wszystkim Słowianom a nie specjalnie akurat Litwinom.

Prusowie chyba nie czerpali wzorców z Rusi ale z Polski.

Zupełnie nic nie świadczy za tym, aby Mendog czy Wojsiełk byli Normanami. To czysty absurd. NIE MA ŚLADU PO NORMANACH NA LITWIE w wiekach XII czy XIII. Jeśli są to poproszę o przykłady. Warto przeczytać Łowmiańskiego "Początki społeczeństwa i państwa litewskiego" zanim się zacznie powoływać na bajki Limanowskiego

Po szóste, nieprawdą jest, że na Litwie i w okolicach nie było śladu Normanów (np. Viskiautai na Sambii, ok. Grobina/Lipawy, Apulia, Żarde i Połąga w ok. Kłajpedy).

Po piate, zamiast Łowmiańskiego polecam w kwestiach litewskich: "Historia Litwy od czasów najdawniejszych do 1795 roku". Tytuł oryginalny: Lietuvos istorija iki 1795 metu
Zigmantas Kiaupa, Jūratė Kiaupienė, Albinas Kuncevičius

A skąd ten termin jest znany Litwinom i Bałtom?

Po drugie nic nie wiemy o ich wcześniejszych przodkach, a więc wykluczyć ich normańskości, czy może gockości/germańskości z pochodzenia, na 100% sie nie da.

Raczej z Litwy własnie