wiarygodność autorów starożytnych pozostawia w tej kwestii sporo do życzenia.

To prawda, ale nie możemy ich zupełnie odrzucać. Przede wszystkim dlatego, że są one jedynymi, które traktują o śmierci Kleopatry VII. To na ich przekazach wybudowano i buduje się nadal szereg hipotez (m.in. my to robimy tutaj).

Hmm... Ów kobra może być rzeczywiście jakąś przenośnią literacką, lub też pewnym zapomnianym motywem . Z tego co wiem, wąż raczej przez Rzymian był traktowany jako zły omen, zwierze takie dość piekielne (spotkałem się z tym chyba u Parandowskiego czy Markowskiej), tak więc może pokąsanie przez węża było symboliczną karą dla złej, opornej królowej?

Ależ jestem daleki od odrzucania tych źródeł
Jak może pamiętasz Vapnataku, usilnie ich broniłem w dyskusji do której link podałem w poprzednim poście. Przekonałeś mnie tam do bardziej krytycznego podejścia do owych relacji, niemniej wciąż uważam je za podstawę do wszelkich rozważań nad śmiercią Kleopatry (powody sam podałeś ).

Może to jakiś trop. W mitologii egipskiej wąż również symbolizował złą stronę, przeciwieństwo słońca i boga Re, czyli demon Apop. Z drugiej jednak strony wąż/kobra symbolizował władzę królewską. Może rzymscy dziejopisarze, poddając krytyce osobę Kleopatry oraz kulturę duchową Egiptu, wymyślili na historię o śmierci królowej? Historia ta miała być paszkwilem na Egipt, prześmiewcza do ich kultury i królowej. Kto wie.

czy i w jakim stopniu literatura dziejopisarska Rzymu niosła ze sobą propagandę.

Z drugiej jednak strony wąż/kobra symbolizował władzę królewską. (...)
Być może historia śmierci Kleopatry VII była przekoloryzowana, potrzebna na daną chwilę by nadać majestatu triumfu Rzymian a jednocześnie upadku Egiptu.

Psycholog ta twierdziła, że biorąc pod uwagę profil psychologiczny K. oraz sytuację w jakiej się znalazła, jest bardzo mało prawdopodobne by w ogóle popełniła ona samobójstwo.

Poza tym w historycznym opisie śmierci Kleopatry znajduje się jeden ważny szczegół, który podważa jego wiarygodność. Chodzi o list pożegnalny, który K. tuż przed śmiercią miała wysłać Oktawianowi (a kiedy ten niedługo potem przybył, K. była już martwa). Rzecz w tym, że zgodnie z prawami suicydologii samobójcy nigdy nie wysyłają listów pożegnalnych, tylko zawsze zostawiają je przy sobie lub w miejscu, w którym po ich śmieci zostaną odkryte.

Na jakiej podstawie wysnuwa tą teorię? Możesz napisać coś więcej?

Interesujące, ale czy to rzeczywiście reguła?

Z tego co pamiętam, psycholog ta badając profil Kleopatry doszła do wniosku, że Kleopatra miała b. silną osobowość i w trudnych sytuacjach nigdy się nie poddawała. Zgodnie z jej wiedzą ludzie o osobowiści K. nawet w najtrudniejszych chwilach starają się swą inteligencją, sprytem i zaangażowaniem przesunąć szalę zwycięstwa na swoją stronę. Oczywiście człowiek o nawet najsilniejszej osobowości może popaść w kryzys, załamać się i odebrać sobie życie, jednak badając dokumenty historyczne dotyczące ostatniego okresu życia K., nie stwierdziła u niej wystąpienia żadnych zdefiniowanych przez psychologię zwiastunów, zapowiadających samobójstwo.

Nie jestem psychologiem ale myślę, że nie ma powodu by temu nie wierzyć

No wiesz, tutaj można się wtrącić i zwrócić uwagę na to, że źródła nie przemilczałyby takiego sensacyjnego wydarzenia, jak uczestnictwo Kleopatry w triumfie Oktawiana w Rzymie.

Kleopatra jako niewolnica, Kleopatra jako upodlona władczyni bogatego państwa, państwa, w którym na ówczesne czasy każdy chciał mieć wpływy.

Moim zdaniem dodatkowo źródła wspominały by o wizycie Kleopatry w Rzymie i informowały, że byłaby to jej już druga wizyta. Przypominam, że uczestniczyła w triumfie Juliusza Cezara - też jako niewolnica, ale w cudzysłowie. smile.gif

Teraz miałaby uczestniczyć jako prawdziwa niewolnica. Źródła rzymskie, dodatkowo nasączone propagandą, nie odpuściły by sobie takiego tematu. wink.gif Jeśli Oktawian zabiłby Kleopatrę, to uczynił to w Egipcie - być może powodem tego czynu było niedopuszczenie by znalazła się w Rzymie? Żyli przecież ludzie, którzy w dalszym ciągu pamiętali Cezara i po jego śmierci byli mu wierni, wierni jego idei. Żyli przede wszystkim zwolennicy Marka Antoniusza. Po cóż Oktawian miałby sobie robić atmosferę, która mogłaby się przerodzić w ewentualny bunt?