Witam!
Rok 2020 to koniec cyklu wielkich rocznic dotyczących odzyskania niepodległości przez Rzeczpospolitą Polską po 123 latach nieistnienia.

Los Polski był fatalny poczynając od roku 1937-ego. Hitler realizował scenariusz, który miał doprowadzić do okupacji Polski i sprowadzenia Polaków do pozycji niewolników, przy okazji eksterminując "niepotrzebnych".

Opinia skrajnie kontrowersyjna! Hitler nie chciał sojuszu z Czechami (nazywanymi słowiańskimi Niemcami)!
"Sojusz" ze Słowakami sprowadzał się symbolicznie do "pociągów pod specjalnym nadzorem".
Poza tym Hitler definitywnie chciał realnej wojny. Polska była idealnym "sparringiem" przed trudniejszymi zadaniami wojennymi.

Witam!
Rok 2020 to koniec cyklu wielkich rocznic dotyczących odzyskania niepodległości przez Rzeczpospolitą Polską po 123 latach nieistnienia. Można więc dokonać pewnej oceny sytuacji RP na tle świata i państw europejskich.
Starając się patrzyć zupełnie obiektywnie paradoksalnie, wbrew dominującej w historiografii retoryce martyrologicznej, Polska w XX wieku była krajem który całkiem dobrze sobie poradził, ba można z całym przekonaniem dowieść że był to wiek dla nas bardzo szczęśliwy. Dlaczego? Gdy patrzymy na mapę Europejską z 1914 roku, Polski nie ma. Dopiero w 1918 roku po hekatombie I wojny światowej i dramacie naszych przodków walczących pod obcymi sztandarami na wszystkich frontach, nasz kraj się pojawił z płynnymi i nie ustalonymi granicami. W latach 1918_1921 Polacy zdołali te granice wytyczyć i obronić kraj przed inwazja Sowietów - okoliczność niezwykle szczęśliwa z perspektywy dopiero tworzonego bytu państwowego. Przez 20 następnych lat Polacy próbowali zunifikować swój kraj i budować jego przyszłość pomimo wielu przeciwności i zaszłości i to w bardzo toksycznym otoczeniu zewnętrznym jak i wewnętrznym. Nasilające się wewnętrzne tarcia na tle narodowym i społecznym mogłyby implodować w pewnej nieodległej przyszłości. Polska lat 20lecia międzywojennego miała swoją skazę zabójczą ktora było położenie geostrategiczne w klinczu miedzy dwoma żywiołami antypolskimi, chcącymi rewanżu Niemcami i Sowietami. Ci pierwsi dali temu wyraz dając władze skrajnym narodowym socjalistom, ci drudzy wchodząc z nimi w sojusz w sierpniu 1939 roku. Efektem był 1 września 1939 roku i następnie 17 września i inwazja ze wschodu w wyniku czego w październiku 1939 roku Polska znowu przestała istnieć.
Pomimo tej klęski jednak nie dała się wymazać. Wcześniejsze sojusze z Francją i WB przyniosły jej trwanie w zmieniającej się sytuacji wojennej a postawa polskich władz emigracyjnych i podziemia była konsekwentnie antyniemiecka i na szczęście nie antysowiecka gdy ZSRS wszedł do koalicji antyniemieckiej. Przy bezmiarze cierpień i utraty ponad 6 milionów Polaków zabitych przez Niemców i Sowietów, Polacy utrzymali ten kurs pomimo starań Stalina który chciał Polakom przyczepić łatkę antykomunistów a więc sojuszników Hitlera. Co to dało? Temat powojennego ładu w dużym stopniu dotyczył Polski, zarówno w Teheranie jak i w Jałcie czy Poczdamie. To był ważny problem bo nie godziło się Polaków potraktować tak jak sojuszników Adolfa lub samych Niemców. Było jasnym że to co Stalin weźmie to weźmie ale było też jasnym aby akurat Polakom te straty nalezy jakoś zrekompensowac. W 1945 roku Polska pojawia się z odmętów wojny w innych granicach jako jeszcze nie niepodległe ale autonomiczne państwo Polskie, ujarzmiane przez komunistów ale jako podmiot polityki światowej. Z tej wojny de facto poza USA nikt nie wyszedł zwycięsko. Niemcy zostaly terytorialnie cofnięte o 1000 lat historii, WB, Francja, Holandia, Włochy zapłaciły utratą swych mocarstw kolonialnych zaś zdobycze ZSRS w Europie okazaly sie tylko czasowe. Po kolejnych 44 latach, ZSRS i komunizm rozpadł się pod wpływem między innymi polskich aspiracji niepodległościowych czego dowodem była Solidarność. Nie dość, że komunizm rozleciał się tak dosadnie to mozna ocenic, ze w Europie wpływy rosyjskie zostały cofnięte o bagatela 500 lat do tyłu. Polska wychodzac spod kurateli Moskwy na większości swych granic oddzieliła się od Rosji wianuszkiem państw bardziej lub mniej niezależnych od Rosji.
Tak fantastycznej sytuacji geostrategicznej nie mieliśmy zdaje się nigdy w historii. Potwierdzeniem tego było wejście Polski do NATO i następnie do UE. Członkostwo w UE wręcz rekompensuje nam nakradzione przez Sowietów reparacje ze strony pokonanych Niemiec, i to z nawiązką.
Czy więc należy ulegać martyrologii i wiecznemu poczuciu że wojna potoczyła się nie tak jak chciano ówcześnie bo w 39' roku Niemcy i Sowieci spuścili nam łomot w zakresie militarnym a potem przez lata okupacji niemieckiej oraz podległości sowieckiej dominowali nad nami? Moim zdaniem nie, bo z obydwu wydarzen w rozrachunku dziejowym wyszliśmy de facto jako zwycięzcy. Co z tego że agresorzy osiągali sukcesy taktyczne czy operacyjne skoro strategicznie przegrali wszystko. Hitler i jego okres nazizmu cofnęły Niemców na wschodzie o bagatela 1000 lat do tyłu a przy ich stratach nasze straty to tzw. "pan pikuś". Roska zaprzepaścila 500 lat parcia na zachód a paroksyzm komunizmu skończył się rozpadem pozornego monolitu ziem rosyjskich do poziomu XIV/XV wieku. Owszem, my utraciliśmy wiele na wschodzie ale zyskaliśmy jeszcze więcej na zachodzie unikając dalszych zadym na tle np. narodowościowym. Ponieśliśmy potworne straty ale przetrwaliśmy i koniec końców mamy teraz niesamowicie korzystną sytuację geostrategiczna i wewnętrzną. To dorobek naszych przeszłych pokoleń za co winniśmy im hołd, szacunek i pamięć. Jest to szczególnie istotne gdy spojrzymy na perypetie pokoleń żyjących w XVIII czy XIX wieku. Zapraszam do dyskusji.